Aurelia jedwabińska-
(używa pseudonimu genowefa, trombkę, lombkę , sztomkę, bombkę, zombkę, rombkę)
jej rodzice nazywaja sie Ewa i Eugeniusz. ma około 6 lati mieszka w poznaniu. Jej opiekunką jest pani
lisiecka. Mama dziewczynki to nauczycielka w liceum. ,,drobna była i nóżki miała jak zapałki, buzię brzydką, wyrazistą i komiczną, z oczkami jak czarne wiśnie i plackowatymi rumieńcami w kolorze malin. Rozściągając usta w szerokim uśmiechu".
,,Dziewczyna wyrtóżniała się bujną, czarną, sterczącą we wszystkie strony czuprynę"
,,zawsze miala na sobie kożuszek, czerwony berecik, z mochairu , puszysty szaliok i skórzane szykowne botki"
W domu czuje się samotna i opuszczona. Szuka miłości w obcych domach, szybko się zaprzyjaźnia wtedy staje się szczęsliwa, otwarta, towarzyska. Jest ujmująca i sympatyczna odważna śmiała i ciekawa świata. Brajk jej miłości i czuję się samotna.
Uważam że główna bohaterka jest raczej pozytywną postacią. Jest bardzo odważna i otwarta dla ludzi, a to są według mnie najcenniejsze cechy Aurelii. Bardzo podoba mi się , że Aurelia jest taka wesoła i zawsze uśmiechnięta, choć ma trudną sytuacje w domu. Myślę że ta sześcioletnia dziewczynka
jest wzorem do naśladowania w przypadku takich dzieci, których rodzice nie umieją okazywać miłości swoim dzieciom.
Dostałam za tą pracę 5 ;]