„Opisz wrażenia, których doznajesz, kiedy słuchasz muzyki Chopina”

„Opisz wrażenia, których doznajesz, kiedy słuchasz muzyki Chopina”

Omawianie twórczości Chopina, charakteryzowanie jej stylu i właściwości jest celem niniejszej pracy.. Najistotniejszą chyba cechę jego twórczości uchwycił z podziwu godną intuicją poeta - Cyprian Kamil Norwid, pisząc w swym "Promethidione": "Podnoszenie ludowych natchnień do potęgi przenikającej i ogarniającej ludzkość całą" - podnoszenie ludowego do ludzkości - nie przez stosowanie zewnętrzne i koncesje formalne, ale przez wewnętrzny rozwój dojrzałości - oto jest, co wysłuchać się daje z muzy Fryderyka, jako zaśpiew na sztukę narodową..."
Chociaż Chopin ograniczył się niemal wyłącznie do twórczości na fortepianie, jednak jego znaczenie i oddziaływanie przekraczają daleko granice muzyki fortepianowej. Uważam, że jest on jednym z największych, najbardziej oryginalnych i nowatorskich kompozytorów w historii. Uderzająco odrębny styl Chopina, rozpoznawalny już po kilku akordach, jest wewnętrznie bogaty i zróżnicowany. Rozwinął się z wirtuozowskiego stylu brillant, reprezentowanego w muzyce fortepianowej przez J. N. Hummla, J. Fielda, F. Riesa, K. M. Webera, którzy wprowadzili do form klasycznych większe bogactwo rytmów, zmiany temp i nastrojów w poszczególnych częściach, a przede wszystkim nowe, efektowne figury pianistyczne i ornamentalne. Dość powierzchowny w swoim pierwotnym modelu styl brillant przybrał pod palcami młodego Chopina postać wyjątkowo szlachetną i uduchowioną, czego przykładem są dwa Koncerty fortepianowe (f-moll i e-moll) oraz Wielki Polonez Es-dur (Grand polonaise brillante). Forma obu koncertów zachowuje cechy typowe dla swych wzorów: wysunięcie na plan pierwszy partii fortepianu i redukcja orkiestry do roli skromnego akompaniamentu lub przerywników. Już w tych wczesnych utworach ujawnił się subtelny liryzm Chopina i niezrównana śpiewność jego melodii.
Chopin nie bawił się w skrzętne spisywanie zawodzonych w polu piosenek lub grzmiących w karczmie obertasów i mazurków (wbrew pozorom), aby "interesujące ludowe tematy" pomieścić w swych kompozycjach, on się tylko wsłuchiwał w nie całą duszą, wchłaniając w siebie ich rytmikę, melodię i archaiczny koloryt ich harmonii, tak jak się wsłuchiwał od dziecka w szumy falującego zboża, jak się wpatrywał w rozległe równiny linią ciemnych lasów zamknięte na horyzoncie, w szarozielone ugory, w szare przydrożne wierzby, złote ścierniska, przetykane w jesieni srebrną nicią babiego lata... Sztuka Chopina stała się i jest ideałem muzyki narodowej; była jednak także jeszcze czymś więcej: nie tylko bowiem pokazała żywą moc narodu, nam o samych i innych o nas mówiąc najsilniejszym i najbezpośredniejszym, bo na uczcie działającym językiem tonów, ale stała się dla innych nauką i wzorem, a dla nas narodowym skarbem.
Słuchając utworów Chopina, takich jak : „Minute Waltz”, „Nocturne For Violin and Piano”, „Berceuse- Lullaby Op 57 in D flat major” byłam pod ogromnym wrażeniem jego wielkiego rozmachu i rozumu. Utwory te są perfekcją zgrania instrumentów i wielkiej wyobraźni kompozytora. Mają one zbawienne działanie na nerwy i nastrój, dlatego sądzę, że często będę ich słuchać.
I króciutkie podsumowanie, które odniosę do całej mojej pracy.
Chopin stworzył muzykę jedyną w swoim rodzaju. Muzykę, którą trudno jednoznacznie sklasyfikować i ocenić. Dlatego też uważam, iż warto zainteresować się tymi pozycjami, które zupełnie niezależnie od siebie stały się już dawno klasyką. Warto też pamiętać, że są to jedne z tych utworów, które dojrzewają zupełnie jak dobre wino. Zaczyna się je doceniać dopiero z czasem i kolejnymi odsłuchaniami...