Bolesław Chrobry

Mieszko I umiera w roku 992. W tamtym okresie obowiązuje zasada primogenitury (po śmierci władcy na tronie zasiada jego najstarszy syn). Zaczyna się spór o władzę, bo tronu domagają się synowie Mieszka I zarówno z pierwszej, jak i z drugiej żony. Konflikt ten podsyca jeszcze bardziej macocha jednego z kandydatów do tronu - Bolesława Chrobrego. Przeciw niemu wystąpili przyrodni bracie oraz możni tamtej epoki: Odolan i (...?). Chrobry jednak nie przejmuje się nimi wogóle i stosuje wobec nich ciężkie tortury, które kończą się śmiercią braci. Bolesław Chrobry zostaje w roku 992 księciem Polski.
Cesarz niemiecki - Otton III zamierza wybrać się na Wieletów. Prosi by wsparł go również Bolesław Chrobry. Pretekst ideologiczny napaści na Wieletów to oczywiście konieczność nawrócenia ich na wiarę chrześcijańską. Książe początkowo zgadza się, ale potem uświadamia sobie, że przecież ta wyprawa nie przyniesie Polsce żadnych korzyści i wycofuje się. Uwagę swoją skupia natomiast na Prusach. Widzi ogromne korzyści materialne dla Polski. Pretekst ideologiczny do tego, by zaatakować Prusów jest oczywisty: są oni poganami i trzeba ich nawrócić. Trud ewangelizacji ludzi na tamtych terenach podejmuje biskup praski - Wojciech z rodu Sławnikowiców. Biskup Wojciech jest dobrym znajomym zarówno papieża, jak i cesarza niemieckiego, więc Polska i tak będzie miała z jego wyprawy niezmierne korzyści.
W 997 roku biskup Wojciech wraz z bratem - Radzimem Gałdentym wyrusza na Prusy. Początkowo proces chrystianizacji przebiega pomyślnie, jednakże w pewnym momencie ludność pruska nie wytrzymała ciągłego wyśmiewania się z nich ze strony Wojciecha. Biskup został zamordowany, a jego głowę odesłano do Polski. Chrobry postanowił wykupić ciało biskupa Wojciecha. Jak głosi legenda musiał za nie zapłacić tyle złota ile samo ważyło.
Chrobry śle posłów do Rzymu po to, by prosić papieża, by biskupa Wojciecha orzekł świętym. Tak ogromnie mu na tym zależało, ponieważ przyniosło by to Polsce ogromne korzyści; gdyby Polska miała swojego świętego mogłaby starać się o arcybiskupstwo w naszym kraju. Informację o beatyfikacji Wojciecha przynosi Otton III przybywając na Zjazd Gnieźnieński w roku 1000. Otton III przybywa na ten zjazd jednak głównie po to, by rozmawiać z Chrobrym o zamierzeniach politycznych i militarnych obu krajów.
Powstaje arcybiskupstwo w Gnieźnie. Biskupstwa, natomiast znajdują się w: Krakowie, Wrocławiu i Kołobrzegu.
Otton III wyraźnie polubił Bolesława Chrobrego, ponieważ ofiarował mu włócznię św. Maurycego. W zamian Chrobry dał mu relikwie ramienia św. Wojciecha. Tak dobre stosunki pomiędzy cesarzem nienieckim, a księciem Polski wzbudziły sprzeciw u Niemców. Biskup Thietman publicznie ogłosił, że nie zgadza się, żeby cesarz traktował Chrobrego, jak równego sobie.
O ile Otton III utrzymywał z Polską przyjazne stosunki, o tyle jego następca Henryk II Kłótnik - nie. Prowadzi on całkowicie inną politykę niż jego poprzednik. Bardzo trudno obu władcom jest się ze sobą dogadać. W konsekwencji w roku 1003 Chrobry wkracza na ziemię Miśni, Milska i Łużyc. Wkroczył również do Czech i korzystając z okazji, że na tronie Czeskim nie było żadnego władcy - mianował się królem Czech. Prowadzi tam bardzo okrutną politykę, więc zostaje wypędzony. Uciekając jednak, przyłącza do Polski Morawy i Słowację. W tym samym roku rozpoczyna się wojna polsko-niemiecka, która (z przerwami) trwała 15 lat.
Było to w latach: 1003-1005, 1007-1013, 1015-1018.
Tę wojnę Polska wygrywa. Henryk II Kłótnik jest zmuszony do podpisania pokoju w Budziszynie. Od tamtej chwili Milsko i Łużyce weszły w skład państwa polskiego. W Miśni natomiast musi być margrabia, który będzie przychylny Polsce. Cesarz niemiecki ponadto musi wesprzeć Polskę w wyprawie na Kijów, którą Chrobry zaplanował jeszcze w tym roku (1018). Chrobry wyprawia się na Kijów pod pretekstem, że jego zięć Świętopełk obalony i wygnany z Kijowa. Książe Bolesław wkroczył do Kijowa i doszczętnie go złupił. Powrócił do Polski z wielkim bogactwem, po drodze odbierając jeszcze Grody Czerwieńskie. Bolesław Chrobry był dobrym władcą. Za jego panowania obszar Polski był ogromnych rozmiarów. Do pełni szczęścia Chrobremu brakuje już tylko tytułu króla Polski. Cóż z tego, skoro Henryk II Kłótnik nie zgadza się na to.
W roku 1024 Henryk II Kłótnik umiera. W Niemczech trwa zażarta walka o władzę. Chrobry wykorzystuje tę sytuację i przybywa do papieża, by zostać koronowany. Jego marzenie spełnia się w roku 1024)... ale nie długo cieszyć się będzie mógł cieszyć się szczęściem, ponieważ rok później (1025r.) umiera. Chrobry miał dwóch synów: Bespryma i Mieszka II. Pomimo obowiązującej primogenitury (władzę po ojcu przejmuje najstarszy z synów), Bolesław Chrobry na swojego następcę wybrał młodszego z synów - Mieszka II.