Recenzja powieści "Quo Vadis"

„Quo Vadis” jest jedną z najlepszych polskich powieści. Jej autor, Henryk Sienkiewicz w 1905 roku otrzymał za nią literacką Nagrodę Nobla. Jest to powieść historyczna, powstała w latach 1895-1896. Pierwsze wydania ukazały się w roku 1896 i w dalszym ciągu są wznawiane z powodu sympatii czytelników. Tytuł „Quo Vadis” oznacza „dokąd idziesz”. Chrześcijanie przyjęli, że tymi słowami zwrócił się do Jezusa Piotr Apostoł opuszczający Rzym. Sienkiewicz, pisząc powieść, chciał pokazać siłę oddziaływania religii chrześcijańskiej, szerzącej się pomimo prześladowań.
W powieści został przedstawiony Rzym za panowania okrutnego cesarza – Nerona. Akcja rozgrywa się w latach 63-66 n.e. Tematem powieści jest rozwijanie się nowej religii – chrześcijaństwa oraz prześladowania jej wyznawców. Świat w utworze został przedstawiony na zasadzie kontrastu. Sienkiewicz przeciwstawił miłosiernych chrześcijan chrześcijan rozpustnych, pysznych pogan. Ich osobowości są całkowicie zróżnicowane, dzięki czemu łatwo możemy wyodrębnić ich cechy. „Quo Vadis” to powieść historyczna, posiadająca kilka najważniejszych wątków: miłosny (miłość Winicjusza i Ligii oraz Petroniusza i Eunice), religijny (rozwijanie się chrześcijaństwa, prześladowanie chrześcijan) i obyczajowy (zwyczaje Rzymian, ich życie codzienne). Wśród bohaterów są postacie historyczne: Neron, Poppea, Petroniusz, Seneka, Akte, Apostołowie Piotr i Paweł, oraz postacie fikcyjne: Winicjusz, Ligia, Chilon, Ursus, Eunice. Ponieważ akcja toczy się w czasach starożytnych, Sienkiewicz zastosował liczne archaizmy. Być może utrudnia to czytanie i zrozumienie treści książki, ale na pewno tworzy wspaniałą i niepowtarzalną atmosferę. Dzięki takiemu stylizowanemu językowi, powieść staje się bardziej wiarygodna i realistyczna. Autor wykreował również ciekawe postacie i ich osobowości. Ukazał ich wewnętrzne przemiany, przede wszystkim Winicjusza – głównego, fikcyjnego bohatera. Ten typowy poganin zmienia się na lepsze i przyjmuje chrześcijaństwo pod wpływem swojej ukochanej Ligii, która również wyznaje religię Chrystusa. Z pomocą swojego przyjaciela Petroniusza Winicjusz stara się za wszelka cenę zdobyć ukochaną. Niestety nie jest to takie proste. Bohater przeżywa wiele trudności i zmaga się z przeciwnościami losu, podczas których zmienia swój stosunek do ludzi.
Czytając książkę, trudno jest zrozumieć niektóre wyrażenia, przez co czytanie zajmuje sporo czasu, ale uważam, że powieść zasługuje na wiele pochwał ze względu na ciekawe postacie, interesującą treść i pełne napięcia przygody bohaterów. Polecam ją wszystkim, bez wyjątku, gdyż potrafi zaciekawić każdego. Moim zdaniem, Sienkiewicz zasłużył sobie z pewnością na Nagrodę Nobla, a powieść na miano jednej z najlepszych.