Żmija

Jest jedynym jadowitym wężem żyjącym w Polsce. Żyje głównie w Bieszczadach, gdzie można ją spotkać właściwie wszędzie - w lasach, na łąkach i na bagnach. Chroni się w norach lub stosach kamieni. Lubi miejsca wilgotne i ciepłe.

Jad żmii nie służy specjalnie, aby kąsać ludzi. Potrzebuje go, by polować na małe ptaki lub żaby. Co więcej, żmija jest pożyteczna, ponieważ tępi szkodliwe gryzonie.

Bieszczadzkie żmije uwielbiają słońce. W gorące, bezchmurne dni łatwo je spotkać na szlaku, gdy wylegują się na ścieżkach czy kamieniach. Dlatego zawsze, gdy jesteśmy w lesie i chcemy usiąść, należy trochę pohałasować. Jeśli blisko jest żmija, to sama ucieknie. Na nogach najlepiej mieć buty na grubej podeszwie, z wysoką za kostki cholewą, bo żmija najczęściej atakuje nogi.

Gdy dziabnie cię żmija
Jeśli mimo wszystko zostaniemy ukąszeni, pamiętajmy o kilku zasadach:
- Nie można wysysać jadu z krwią
- Nie powinno się zakładać opaski powyżej miejsca ukąszenia
- Trzeba się starać jak najmniej ruszać (żeby jad nie rozchodził się po ciele) i jak najszybciej powiadomić lekarza.

Mimo że jad żmii może być śmiertelny dla człowieka, opowiadania o jej agresywności są fałszywe lub przesadzone. Bieszczadzkie żmije nigdy same nie atakują i mogą być niebezpieczne tylko w przypadku bezpośredniego zetknięcia (np. nastąpienie bosą nogą).

Objawami ukąszenia są ból i opuchlizna. Po pewnym czasie dołączają także nudności, wymioty i ogólne osłabienie. Gdy dojdzie do ukąszenia, jedyną skuteczną odtrutką jest zastosowanie surowicy przeciwjadowej.

Niebezpieczna dla człowieka żmija zygzakowata jest stosunkowo niewielka. Ma około siedemdziesięciu centymetrów, a na brunatnym grzbiecie widać charakterystyczny, ciemny zygzak. I tylko tak wyglądającego węża należy się obawiać.