Islam znaczenie ekonomiczne

Tytuł pracy: „Islam, czyli to, co warto wiedzieć”


W historii ludzkości wymienia się około 200 religii, z czego obecnie funkcjonuje około 100, jednak ja skupie się na islamie i postaram się przedstawić jego główne założenia i idee.
Islam nie jest nową religią, lecz tą samą prawdą, którą Bóg objawił wszystkim ludziom poprzez Swoich proroków. Islam jest zarówno religią jak i sposobem życia dla jednej piątej populacji świata. Muzułmanie wyznają religię pokoju, miłosierdzia i przebaczenia. W religii islamu jednoczy się ponad miliard osób różnych ras i kultur na całym globie - od południowych Filipin do Nigerii. Około 18% żyje w świecie arabskim, ogromna część Azji i większość Afryki są muzułmańskie, podczas gdy znaczące mniejszości znajdują się w Rosji, Chinach, obu Amerykach i w Europie. Najwięcej muzułmanów żyje w Indonezji.

Muzułmanie wierzą w Jednego, Jedynego Boga, w Anioły przez Niego stworzone, w proroków przynoszących Jego objawienia ludzkości w Dzień Sądu Ostatecznego, indywidualną odpowiedzialność za czyny, w boską władzę nad ludzkim losem i w życie po śmierci. Wierzą w proroków i wysłanników Bożych zaczynając od Adama, poprzez Noego, Abrahama, Izmaela, Izaaka, Jakuba, Józefa, Hioba, Mojżesza, Aarona, Dawida, Salomona, Eliasza, Jonasza, Jana Chrzciciela, aż po Jezusa. Jednak ostateczne potwierdzenie odwiecznego posłannictwa i podsumowanie wcześniejszych proroctw otrzymał Prorok Mahomet poprzez Archanioła Gabriela. We współczesnym świecie islam może wydawać się egzotyczny, a ponad to ekstremistyczny. Być może przyczyną tego jest fakt, że na Zachodzie religia nie dominuje w życiu codziennym. Muzułmanie natomiast religię zawsze stawiają na pierwszym miejscu, nie ustalając granic między życiem świeckim a sakralnym.
Filary Islamu są podstawą życia muzułmanina:
1. Wiara
Nie ma bóstwa oprócz Boga, a Mahomet jest Wysłannikiem Boga. To wyznanie wiary nazywane Szehada jest podstawą Islamu. W języku arabskim pierwsze zdanie brzmi: „La ilaha illa Allach” - nie ma bóstwa prócz Boga; słowo ilah (bóstwo) może odnosić się do wszystkiego, co może być czczone zamiast Boga - bogactwa, władza, namiętności, itp. Natomiast „illa Allach” znaczy oprócz Boga, który jest źródłem wszelkiego Stworzenia. Oznacza to, że odrzuca się wiarę we wszelkie fałszywe bóstwa, i wierzy się tylko w Boga Jedynego. Drugie zdanie Szehady brzmi: „Muhammadun rusulu Allach” - Mahomet jest Wysłannikiem Boga. Objawienie Boże zostało nam przekazane za pośrednictwem zwykłego człowieka, takiego jak my sami.
2. Modlitwa
Sala to nazwa modlitw obowiązkowych odmawianych pięć razy dziennie, które łączą wierzącego bezpośrednio z Bogiem. W islamie nie ma hierarchicznej władzy, ani kapłanów. Modlitwę prowadzi wykształcona osoba znająca Koran, wybrana przez wspólnotę. Modlitwy te zawierają m.in. wersety koraniczne i recytowane są w języku arabskim, języku Objawienia, ale osobiste prośby mogą być wypowiadane we własnym języku. Modlitwy odmawia się o świcie, w południe, po południu, po zachodzie słońca i po zapadnięciu zmroku, oddając w ten sposób rytm całego dnia. Chociaż wspólna modlitwa w meczecie jest najpopularniejsza to jednak muzułmanin może odmawiać modły prawie wszędzie, na polu, w biurze, w fabryce czy na uniwersytecie. Ludzie zwiedzający świat islamu są zadziwieni skupieniem modlitw w dniu powszednim. Nawet Papież, Jan Paweł II podziwia muzułmanów w swojej książce „Przekroczyć Próg Nadziei”. Mówi on:
„Z całym szacunkiem trzeba się odnieść do religijności muzułmanów, nie można nie podziwiać na przykład ich wierności modlitwie. Obraz wyznawcy Allacha, który bez względu na czas i miejsce pada na kolana i pogrąża się w modlitwie pozostaje wzorem dla wyznawców prawdziwego Boga...”
(Jan Paweł II, 1994. Str.: 83)
3. Zaka
Jedną z najważniejszych zasad islamu jest wiara, że wszystko należy do Boga a bogactwo jest tylko powierzone człowiekowi. Słowo zaka oznacza „oczyszczenie" i „wzrost." Nasze bogactwo oczyszcza się poprzez jałmużnę dla potrzebujących i, jak w przypadku podcinania roślin, zapewnia to dalszy rozwój. Każdy muzułmanin sam ustala swoją zaka. W większości przypadków jest to coroczna danina w wysokości 2,5 procent posiadanego kapitału.
Pobożna osoba może dać tyle, ile zechce, w sekrecie jako „Sajdaka”. Słowo to można przetłumaczyć jako „dobrowolna jałmużna”, ale ma ono szersze znaczenie. Prorok powiedział: nawet powitanie brata z uśmiechem to „Sajdaka”.
4. Post
Co roku w miesiącu ramadan wszyscy muzułmanie poszczą od brzasku wiatu do zachodu słońca, powstrzymując się od jedzenia, picia i stosunków seksualnych. Chorzy, starcy lub podróżujący oraz kobiety w ciąży lub karmiące mogą przerwać post i nadrobić opuszczone dni postu w innym miesiącu. Jeśli nie mogą pościć w ogóle, powinni nakarmić biednych za każdy dzień niezachowanego postu. Dzieci zaczynają pościć (i odmawiać modlitwy) od okresu dojrzewania, chociaż wiele z nich zaczyna wcześniej. Mimo że post jest zbawienny dla zdrowia jednak przede wszystkim traktuje się go jako metodę duchowego samooczyszczenia. Poprzez odcięcie się od ziemskich wygód, nawet na krótki okres, poszczący zdobywa się na większe współczucie dla cierpiących głód oraz wzbogaca swe życie duchowe.
5. Pielgrzymka (hadź)
Coroczna pielgrzymka do Mekki - hadź - jest obowiązkowa tylko dla tych, którzy są w stanie ją odbyć pod względem fizycznym i finansowym. Niemniej jednak około dwóch milionów ludzi podróżuje co roku do Mekki ze wszystkich krańców świata, co daje możliwość spotkania się pielgrzymom reprezentującym różne narody i kultury. Chociaż Mekka jest zawsze wypełniona gośćmi, hadżdż rozpoczyna się dwunastego miesiąca w kalendarzu muzułmańskim (który jest księżycowy a nie słoneczny, więc bywa, że hadżdż czy ramadan czasem przypadają latem, czasem zimą). Pielgrzymi noszą specjalną odzież, proste białe szaty niwelujące wszelkie różnice społeczne lub kulturowe, i które podkreślają, że wszyscy są równi wobec Boga. Obrzędy hadź, wywodzące się jeszcze z czasów Proroka Abrahama, obejmują siedmiokrotne obejście Al-Kaby i siedmiokrotne przejście między wzgórzami As-Safa i Al-Marwa, tak jak uczyniła to Hagar szukając wody. Potem pielgrzymi skupiają się na równinie Arafy i odmawiają modlitwę prosząc Boga o przebaczenie, uważaną niekiedy za zapowiedź Dnia Sądu Ostatecznego. W poprzednich stuleciach hadź był bardzo trudnym przedsięwzięciem. Współcześnie Arabia Saudyjska zapewnia milionom ludzi wodę, nowoczesny transport i najlepsze warunki sanitarne. Hadź kończy się Świętem Ofiary, Id al-Adha, połączonym z modłami i wymianą darów w społeczności muzułmańskiej. To święto oraz Id al-Fitr czyli Święto Zakończenia Ramadanu są najważniejszymi w kalendarzu muzułmańskim.
Znając filary islamu należy odpowiedzieć na pytanie, kim tak naprawdę był Mahomet i co sprawiło, że stał się prorokiem i dlaczego islam rozprzestrzenił się po świecie. A więc Mahomet urodził się w Mekce w roku 570, kiedy chrześcijaństwo w pełni się jeszcze nie rozprzestrzeniło w Europie. Ponieważ jego ojciec zmarł przed urodzinami, a matka krótko po nich, Mahomet wychowywał się u wuja ze szlachetnego plemienia Kurajszytów. W wieku dojrzałym zdobył sławę człowieka uczciwego, wielkodusznego i szczerego, którego ceniono jako pokojowego rozjemcę w sporach. Historycy podkreślają jego spokój i skłonność do rozmyślań. Mahomet był bardzo religijny i raził go upadek moralny społeczeństwa. Od czasu do czasu udawał się na medytacje do groty na górze Hira w pobliżu szczytu Dżabal al-Nur, „Góry Światła" w pobliżu Mekki. W wieku lat 40, podczas jednej z medytacji, Mahomet otrzymał pierwsze objawienie boże poprzez Anioła Gabriela. Treść tego objawienia, które trwało dwadzieścia trzy lata, zapisano w księdze zwanej Koranem. Gdy tylko Mahomet zaczął przekazywać słowa usłyszane od Gabriela i głosić prawdę objawioną mu przez Boga, na niego samego i małą grupę jego zwolenników spadły ciężkie prześladowania, które doszły do takiej gwałtowności, że w 622 roku Bóg nakazał im wyjechać. Od tego wydarzenia, hidżry czyli „wędrówki," podczas której opuścili Mekkę i udali się do miasta Medyna (wtedy zwanego Jasrib), rozpoczyna się kalendarz muzułmański. Po kilkunastu latach Prorok i jego wyznawcy wrócili do Mekki, wybaczyli swoim wrogom i ustanowili religię islamu. Jeszcze zanim Prorok zmarł w wieku 63 lat, większa część Arabii była już muzułmańska, w ciągu stulecia po jego śmierci islam rozprzestrzenił się na świat, sięgając na Zachodzie Hiszpanii, a na Wschodzie Chin. Jedną z przyczyn szybkiego pokojowego rozprzestrzenienia się islamu była prostota jego doktryny - wiara w Jednego Boga. Islam również poucza człowieka, by wykorzystywał swoją zdolność obserwacji i swój rozum. W ciągu niespełna kilku lat rozkwitły wspaniałe cywilizacje i uniwersytety, ponieważ według Proroka „poszukiwanie wiedzy jest obowiązkiem każdego muzułmanina, mężczyzny i kobiety." Połączenie idei Wschodu i Zachodu, nowych prądów umysłowych ze starymi, przyniosło duży postęp w dziedzinach medycyny, matematyki, fizyki, astronomii, geografii, architektury, sztuki, literatury i historii. Wiele ważnych systemów takich jak algebra, arabskie cyfry czy pojęcie liczby zero (tak znamiennych dla rozwoju matematyki) zostałozapożyczonych z islamu przez średniowieczną Europę. Renesansowe podróże odkrywcze stały się możliwe dzięki rozpowszechnieniu skomplikowanych wynalazków, m. in. astrolabium, kwadrantu czy dobrych map nawigacyjnych.
Jak wspominałam wcześniej wszelkie doktryny zachowania w Islamie reguluje Koran czyli zbiór słów objawionych Mahometowi przez Boga za pośrednictwem Archanioła Gabriela. Przechowywany w pamięci Mahometa, został później spisany przez jego Towarzyszy i skrybów, uzgadniających tekst z Mahometem jeszcze za jego życia. Żadne słowo ze 114 rozdziałów, Sur, przez wieki nie uległo zmianie, tak więc Koran jest pod każdym względem oryginalnym i świętym tekstem objawionym Mahometowi czternaście stuleci temu. Koran mówi: Bóg nie zabrania wam, abyście byli dobrzy i sprawiedliwi względem tych, którzy was nie zwalczali z powodu religii ani nie wypędzali was z waszych domostw. Zaprawdę, Bóg miłuje ludzi sprawiedliwych.Jednym z praw islamu jest ochrona statusu mniejszości, dlatego w całym świecie muzułmańskim można znaleźć miejsca kultu innych religii. Historia obfituje w wydarzenia potwierdzające tolerancję islamu: kiedy w 634 roku kalif Umar zdobył Jerozolimę, wydał edykt o wolności religijnej dla wszystkich wyznań w mieście. Prawo islamu pozwala również mniejszościom ustanawiać własne sądy i respektuje ich prawa rodzinne.Muzułmanie szanują i czczą Jezusa oraz oczekują jego powtórnego przyjścia. Uważają go za jednego z najważniejszych wysłanników Boga. Muzułmanin nigdy nie wypowie imienia „Jezus" bez dodania: „pokój niech będzie z Nim." Koran potwierdza jego cudowne narodziny (w rozdziale o nazwie „Maryja"), a Marię uważa za niepokalaną Dziewicę.

Poniżej przedstawię poglądy Muzułmanów dotyczące różnych aspektów życia.

• Rodzina- jest podstawą społeczeństwa islamu. Spokój i bezpieczeństwo, jakie zapewnia stała rodzina, są niezwykłą wartością i w nich upatruje się niezbędnego warunku duchowego rozwoju jej członków. Harmonię społeczną tworzą wielodzietne rodziny, a dzieci są skarbem i rzadko opuszczają dom przed założeniem własnej rodziny
• Kobiety- Islam traktuje kobietę, pannę czy zamężną, jako osobę posiadającą pełnię praw, łącznie z prawem posiadania i rozporządzania majątkiem i zarobkami. Wiano pana młodego dla panny młodej należy wyłącznie do niej, poza tym zwykle pozostaje ona przy własnym nazwisku rodowym. Zarówno mężczyźni jak i kobiety powinni ubierać się skromnie i z godnością; tradycyjne stroje kobiece w niektórych krajach są często wyrazem lokalnych obyczajów.
„Najlepszym wierzącym jest ten, który najlepiej traktuje swoją żonę”
• Małżeństwo- Muzułmańskie małżeństwo nie jest sakramentem lecz zwykłą, umową prawną, w której obie strony mogą zamieszczać swoje warunki. Rytuał ślubu różni się w zależności od kraju. Rozwody nie są częstym zjawiskiem jakkolwiek nie są w ostateczności zakazane. Według islamu żadna dziewczyna nie może być zmuszona do poślubienia kogoś wbrew swej woli, choć jej rodzice zwykle podpowiadają wybór, który uważają za najlepszy.
• Starość- W świecie islamu nie ma domów starości. Wysiłek opieki nad rodzicami w ich najtrudniejszym okresie życia uważa się za zaszczyt i błogosławieństwo sprzyjające rozwojowi duchowemu. Bóg nie tylko nakazuje modlić się za rodziców, lecz postępować z nieograniczonym współczuciem, pamiętając jak opiekowali się nami, gdy byliśmy bezbronnymi dziećmi. Szczególnie szanuje sę matkę: Prorok nauczał, że „Raj leży u stóp matki." Muzułmańscy rodzice po osiągnięciu starości traktowani są z miłością, dobrocią i bezinteresownością. Służenie rodzicom jest, zaraz po modlitwie, najważniejszym obowiązkiem, a rodzice mają prawo tego oczekiwać. Wyrażanie gniewu czy zniecierpliwienia wobec rodzicieli, którzy nie z własnej winy sprawiają kłopoty, uważa się za czyn nikczemny.
• Śmierć- Muzułmanie, podobnie jak żydzi i chrześcijanie, wierzą, że życie na ziemi jest tylko przygotowaniem do życia po śmierci. Wierzą w Dzień Sądu Ostatecznego, zmartwychwstanie, Niebo i Piekło. Po śmierci ciało muzułmanina myje się - zwykle czyni to członek rodziny - owija się w czysty materiał i grzebie po zmówieniu modlitwy, najlepiej jeszcze tego samego dnia. Pogrzeb uważa się za ostatnią posługę, jaką muzułmanin może oddać swym krewnym i okazję do refleksji nad przemijalnością życia. Prorok nauczał, że tylko trzy rzeczy mogą pomóc zmarłemu w zaświatach: jałmużny, których udzielał, wiedza, której nauczał, i modlitwy odmawiane za niego przez niewinne dzieci.
• Wojna- Podobnie jak chrześcijaństwo, islam pozwala walczyć w samoobronie, w obronie wiary lub w obronie wyrzuconych siłą ze swych siedzib. Określa wyraźne zasady walki, m. in. zakaz ranienia cywilów, niszczenia zbiorów, drzew i trzody. Muzułmanie twierdzą, że niesprawiedliwość zapanuje na świecie, jeśli dobrzy ludzie nie będą przygotowani na poświęcenie swego życia w słusznej sprawie. Wojna zatem jest rozwiązaniem ostatecznym i podlega ścisłym warunkom obwarowanym świętym prawem. Termin dżihad dosłownie znaczy „wysiłek, walka" a muzułmanie wierzą, że są dwa rodzaje dżihadu. Oprócz wojny jest to przede wszystkim wewnętrzny bój, jaki każdy toczy ze swoimi egoistycznymi potrzebami, aby uzyskać spokój ducha. Koran mówi: ”Zwalczajcie na drodze Boga tych, którzy was zwalczają, lecz nie bądźcie najeźdźcami” (Koran, 2:190)
„A jeśli oni skłonią się do pokoju, to i ty się ku niemu skłoń i zaufaj Bogu! Zaprawdę, On jest Słyszący, Wszechwiedzący!”(Koran, 8:61)
• Pożywienie- Reguła, jakiej muzułmanie przestrzegają w odżywianiu się, mimo że prostsza od przepisów dotyczących żywienia się obowiązujących Żydów i pierwszych chrześcijan, zabrania spożywania wieprzowiny i napojów alkoholowych. Prorok nauczał, że „twoje ciało tobą rządzi" a spożywanie zdrowych potraw i prowadzenie zdrowego trybu życia są nakazami wiary.
• Wolność osobista- Islam ustanowił zasadę, że żaden obywatel nie może być uwięziony, dopóki jego wina nie zostanie udowodniona na publicznej rozprawie. Aresztowanie człowieka tylko na podstawie podejrzenia i zamknięcie go w więzieniu, bez odpowiedniego przewodu sądowego oraz stworzenia podejrzanemu warunków do zorganizowania własnej rzetelnej obrony, jest niedozwolone przez Islam.
• Wolnośc słowa- Islam nadaje wolność myśli i wypowiedzi wszystkim obywatelom państwa muzułmańskiego, pod warunkiem, że wolność ta będzie używana dla propagowania cnoty i prawdy, a nie szerzenia zła i niegodziwości. Muzułmańska koncepcja wolności słowa znacznie przewyższa koncepcję rozpowszechnioną na Zachodzie. Nie istnieją okoliczności, w jakich Islam mógłby pozwolić na propagowanie złych i niegodziwych czynów. Nie daje też nikomu prawa do używania obelżywego i obraźliwego języka, pod pozorem krytycyzmu. Muzułmanie mieli zwyczaj dowiadywać się od Proroka, czy w jakiejś kwestii zostało Mu objawione Boże polecenie. Jeżeli stwierdził, że nie otrzymał objawienia od Boga, sami mogli swobodnie się wypowiadać wdanej sprawie.
• Wolnośc sumienia i poglądów- Islam ustanowił nakaz: "Nie ma przymusu w religii!" Odnosi się to, naturalnie, do całości spraw życia społecznego. W przeciwieństwie do tej koncepcji muzułmańskiej, społeczeństwa totalitarne całkowicie zniewalają jednostkę: ich niezmiernie bojaźliwe i podejrzliwe władze na pełne hipokryzji i fałszu sposoby, usiłują wymusić postawy służalcze i niewolnicze ze strony współobywateli. W swoim czasie niewolnictwo oznaczało pełną kontrolę człowieka przez człowieka; obecnie ta forma niewolnictwa została niby zniesiona, ale w jej miejsce społeczeństwa totalitarne narzucają inny, choć podobny rodzaj kontroli jednostek.
• Prawa człowieka w Islamie-Skoro Allah jest absolutnym i jedynym Panem człowieka i świata, to pozostaje suwerennym Władcą, Opiekunem i Żywicielem, którego miłosierdzie opromienia wszelkie istoty; i jeśli dał On każdemu człowiekowi godność i honor oraz tchnął w niego Swojego własnego ducha, to ludzkość zjednoczyła się w Nim i poprzez Niego. Chociaż państwo muzułmańskie może zostać założone w jakimkolwiek miejscu na ziemi, Islam stara się nie ograniczać ludzkich praw i przywilejów geograficznymi granicami tego państwa. Islam ustanowił kilka uniwersalnych, podstawowych praw dla ludzkości pojętej jako całość; praw tych należy przestrzegać we wszelkich okolicznościach, niezależnie od tego, czy dana osoba przebywa na terytorium państwa muzułmańskiego, czy poza jego obszarem, czy państwo to znajduje się w stanie wojny, czy też pokoju. Koran bardzo jasno wypowiada się na ten temat:
1)Ludzka krew jest święta w każdym przypadku i nie można jej przelewać bez usprawiedliwienia. Jeśli ktoś gwałci świętość ludzkiej krwi, zabijając swego bliźniego bez powodu, Koran uważa to za zabójstwo całego rodu ludzkiego. 2)Nie wolno ciemiężyć kobiet, dzieci, ludzi w podeszłym wieku, rannych i chorych. Kobiecy honor i kobiecą czystość należy uszanować we wszelkich okolicznościach. 3)Człowieka głodnego trzeba nakarmić, nagiego przyodziać, zaś rannym i chorym udzielić pomocy lekarskiej, niezależnie od tego, czy należą oni do wspólnoty muzułmańskiej, czy do wspólnoty jej przeciwników.
Gdy mówimy o ludzkich prawach w Islamie, naprawdę uważamy, że prawa te zostały przyznane przez Allaha; nie są nadane ani przez króla, ani przez żadne zgromadzenie ustawodawcze. Prawa przyznawane przez królów albo przez ludzkie zgromadzenia można wycofać w taki sam sposób, w jaki je nadawano. Ale skoro w Islamie prawa ludzkie zostały nadane przez Allaha, żadne zgromadzenie ustawodawcze na świecie ani rząd na ziemi nie ma mocy ani władzy wprowadzić do tych Boskich praw jakichkolwiek poprawek lub zmian.
Nikt nie ma prawa znieść tych praw ani ich cofnąć. Nie są to prawa nadane na papierze, na pokaz czy dla pustej propagandy i odwołane w życiu praktycznym, gdy pokaz się kończy. Nie są też one podobne do filozoficznych koncepcji, za którymi nie stoją żadne sankcje. Nawet Karty Narodów Zjednoczonych, ani ich proklamacji i rezolucji, nie można przyrównywać do praw zatwierdzonych przez Allaha, ponieważ te pierwsze nie odnoszą się bezpośrednio i osobiście do nikogo konkretnego, zaś te drugie stosują się do każdego wierzącego. One też są integralną częścią Muzułmańskiej Wiary. Wszyscy muzułmanie albo ci, którzy rządzą w imieniu islamu, muszą je nie tylko zaakceptować i uznać, ale również w praktyce ich przestrzegać
• Prawo do uczestnictwa w sprawach państwa- Poprzez tę szurę, wzajemną naradę, czyli zgromadzenie ustawodawcze wiernych, należy również rozumieć co następuje: otóż wykonawcze prezydium rządu, jak i członkowie tego zgromadzenia powinni być przez naród wybierani w sposób wolny i niezależny. Wreszcie, powinno być jasne, że Islam ulituje urzeczywistnić wyżej wspomniane prawa ludzkie, a także wiele innych, nie tylko na drodze zabezpieczeń legislacyjnych, ale przede wszystkim zachęcając ludzkość do podnoszenia się z niskiego, zwierzęcego poziomu życia: dzięki temu będzie ona zdolna wyjść poza prymitywne związki, oparte na wspólnocie krwi, wyższości rasowej i językowej arogancji oraz przywilejach ekonomicznych. Islam zachęca ludzkość do osiągnięcia takiego poziomu egzystencji, na którym dzięki swojej wewnętrznej doskonałości człowiek może realizować ideał braterstwa ogólnoludzkiego.
• Człowiek i natura w Koranie- Islam ma swoją własną etykę ekologiczną, oraz własne prawa dotyczące ochrony przyrody i zwierząt opierające się na indywidualnej odpowiedzialności moralnej, którą każdy z nas ma przed Allahem. Odpowiedzialność, która także oznacza że w najlepszy sposób musimy się opiekować przyrodą i zwierzętami. Wiele zostało napisane na temat ekologii z Islamskiego punktu widzenia, pozostało tylko abyśmy teorię stosowali w praktyce. Zadaniem człowieka jest bycie namiestnikiem Allaha, powiernikiem i przedstawicielem mającym za zadanie opiekę nad resztą stworzenia. Jednym z największych grzechów w Islamie jest duma. Adam i Ewa popełnili błąd wobec siebie samych 'dhulm an-nafs', gdy zjedli owoce zabronionego drzewa. Można to porównać do błędów, które ludzie popełniają względem środowiska, błędy, których skutki wpływają na nich samych. Natura odzwierciedla wszelkie dowody (ayat) na to, że Bóg istnieje, dlatego też stworzenie jest manifestacją Stwórcy. Wszystkie te znaki istnieją w przyrodzie po to aby człowiek, używając swoich zmysłów, otrzymał dowody na istnienie Stwórcy. Jest to wyraźnie opisane w Koranie, 16:65-69: