Szukamy wpływów starożytności w Poznaniu.

Pałac Działyńskich.

Pałac Działyńskich w Poznaniu znajduje się na posesji Stary Rynek 78. Powstała w latach 1773 - 1776 w miejscu dwóch istniejących tu poprzednio kamienic. Jego pierwszym właścicielem był Władysław Roch Gurowski - marszałek wielki litewski. W 1808 znalazła się w posiadaniu rodu Działyńskich których własnością pozostawała do 1880 roku, gdy zmarł bezpotomnie Jan Kanty Działyński. Następnym właścicielem był Władysław Zamoyski, który włączył pałac w stworzoną przez siebie Fundację Zakłady Kórnickie przekazaną w 1924 narodowi polskiemu. Podczas walk w 1945 budynek doszczętnie spłonął. Odbudowano go w latach 1953 - 1957 zaniechując jednak odtworzenia skrzydła zachodniego i ogrodu francuskiego twierdząc, że były one wyrazem kaprysu możnego właściciela stanowiącego wsteczny układ urbanistyczny.


W jaki sposób Pałać Działyńskich nawiązuje do starożytności?

Na attyce znajdują się płaskorzeźby przedstawiające rzymski pochód ofiarny (po prawej od tympanonu) i tryumfalny (po lewej). Na szczycie attyki, ponad tympanonem wznosi się ścięty obelisk na którym siedzi pelikan (rekonstrukcja; w czasach zaborów pelikan miał symbolizować orła i tak jest przez wielu do dziś odczytywany).



Teatr Wielki.

Teatr Wielki im. Stanisława Moniuszki w Poznaniu powstał według projektu Maxa Littmana z monachijskiej pracowni Heilmann und Littman w przeciągu 18 miesięcy jako nowa siedziba Teatru Miejskiego, który mieścił się dotychczas w przestarzałym budynku Arkadii. Pierwsze przedstawienie - "Czarodziejski Flet" W. A. Mozarta odbyło się w 1910. W 1919 przeszedł w ręce polskie. W okresie międzywojennym miały tu miejsce - światowa prapremiera "Legendy Bałtyku" Feliksa Nowowiejskiego i polska premiera "Harnasi" - baletu Karola Szymanowskiego. Podczas walk w 1945 budynek uniknął większych zniszczeń, pomimo że stanowił niemiecki punkt oporu. W 1949 patronem poznańskiej opery został Stanisław Moniuszko.



W jaki sposób Teatr Wielki nawiązuje do starożytności?


Fasadę budynku stanowi w rzeczywistości olbrzymi portyk wzniesiony zgodnie z regułami architektury klasycznej starożytnego Rzymu. Kilkadziesiąt monumentalnych stopni ograniczają po bokach rzeźby: po lewej kobiety na lwie, a po prawej mężczyzny z idącą przy nim lwicą. Na ich szczycie stoi sześć olbrzymich jońskich kolumn, dźwigających trójkątny tympanon zwieńczony symbolem budynku - pegazem




Pałac Mielżyńskich

Pałac powstał w latach 1795-1798 w wyniku przebudowy zakupionej w 1772 przez Maksymiliana Mielżyńskiego kamienicy, jednak już w 1800 budynek ponownie przebudowano na kamienicę lokatorską. W 1806 swoją kwaterę umieścili tu Jan Henryk Dąbrowski i Józef Wybicki. Pałac został całkowicie zniszczony podczas walk w 1945. Odbudowano go w stylu klasycystycznym w latach 1954-1957 i przekazano wojewódzkiemu zarządowi PTTK, który ma w nim swoją siedzibę do dziś. Od tego czasu w pałacu znajduje się również Dom Turysty




W jaki sposób Pałac Mielżyńskich nawiązuje do starożytności?

Architektura klasycystyczna, podstawowe cechy:
wzorowanie się na starożytnych budowlach greckich i rzymskich oraz na niektórych budowlach odrodzenia;
kopiowanie elementów architektury starożytnej;
budowle wznoszone na planie zwartym, koła lub prostokąta;
stosowanie kolumnad i kolumnowych portyków ze zwieńczeniem w kształcie tympanonu; pilastrów, dużych okien; tympanon przeważnie dekorowany płaskorzeźbą.


Biblioteka Raczyńskich.

Biblioteka Raczyńskich powstała z fundacji hrabiego Edwarda Raczyńskiego. Otwarcie jej nastąpiło 5 maja 1829 r., w gmachu specjalnie w tym celu wzniesionym, przy dzisiejszym Placu Wolności 19. Cele i zadania Biblioteki zostały zwięźle sformułowane przez fundatora w statucie: Niżej podpisany, przejęty chęcią ułatwienia każdemu środków nabywania nauk i wiadomości zakłada w Poznaniu w miejscu swego urodzenia Bibliotekę publiczną, którą wraz z domem (...) ze wszystkimi w nim znajdującymi się obecnie książkami, oraz funduszami na uposażenie jej przeznaczonymi, temuż miastu tytułem własności w wieczne nadaje posiadanie (...). Edward Raczyński, działając zupełnie samodzielnie, zagwarantował instytucji wszystko: parcelę, budynek, zbiory, środki utrzymania i personel. Jednoznacznie określił też zasady gromadzenia zbiorów. Przy zakupie książek zalecał, aby było dawane pierwszeństwo tym, które narodowość W. X-wa Poznańskiego interesować mogą (...) przed książkami jedynie do zabawy służącymi i ulotnymi pismami. Z myślą o polskiej młodzieży gimnazjalnej postanowił gromadzić dzieła ogólne (...) z każdej literatury i narodu.



W jaki sposób Biblioteka Raczyńskich nawiązuje do starożytności?

Frontowa elewacja wzorowana jest na paryskim Luwrze. Na boniowanym cokole stoi dwanaście par żeliwnych, wykonanych w porządku korynckim kolumn na których wspiera się architraw zwieńczony balustradą częściowo zakrywającą czterospadowy dach kryty miedzianą blachą. Na osi symetrii znajduje się trójkątny tympanon. Cofnięcie pierwszego i drugiego piętra stworzyło loggię, której sufit zdobią stiukowe ornamenty.

Odwach.

Budynek odwachu na Starym Rynku w Poznaniu powstał w XVIII w. Pierwszy drewniany budynek został zastąpiony nowym, zbudowanym w latach 1783-1787 wg projektu warszawskiego architekta Jana Chrystiana Kamsetzera, w stylu klasycystycznym. Budowę sfinansował starosta generalny Wielkopolski – Kazimierz Raczyński. Poważnie uszkodzony podczas walk w 1945 r., został odbudowany w latach 1949-1951. Stał się wtedy siedzibą Muzeum Ruchu Robotniczego im. Marcina Kasprzaka. Obecnie mieści się w nim Wielkopolskie Muzeum Walk Niepodległościowych, w którym prezentowane są wystawy okresowe.


W jaki sposób Odwach nawiązuje do starożytności?

W elewacji frontowej widać ganek ograniczony z obu boków ryzalitami. Cztery kolumny wykonane w porządku toskańskim wspierają architraw, na którym widnieje fryz z tryglifami