Doktryny pedagogiczne-F.Znaniecki

F.ZNANIECKI (1882-1958)
Socjolog napisał o nim jego uczeń „Florian Znaniecki życie i twórczość” -Dulczewski. 1984 napisał Socjologię wychowania w Poznaniu, rodzina szlachecka, 1903 w Genewie upozorował swoją śmierć a osobiście zaciągnął się do legii, w Paryżu robił doktorat z filozofii, w Warszawie go skończył w 1910. Z socjologiem Thomasem napisał dzieło Chłop polski w Europie i Ameryce – 5 tomów, 1953 został przewodniczącym Amerykańskiego Towarzystwa Socjologicznego, córka Helena po jego śmierci przejęła po nim działalność.
GRUPA SPOŁECZNA – wg Znanieckiego to zrzeszenie ludzi którzy wiedzą że tworzą jakąś odrębną całość, istnieje kryterium wyodrębnienia. Każdy jednocześnie należy do kilku grup społ. o różnych kryteriach przynależności. Znaniecki dzieli grupy społ. na : * genetyczne (odrębność stanowi powinowactwo): 1. małżeńska – rodzice i dzieci 2. rodzinna – dziadkowie, dowana i rodzice i dzieci 3. ród – żeby stać się pełnoprawnym członkiem rodu trzeba mieć dzieci z osobą z rodu, zmieszać krew 4. plemię – zespół wielu rodów o wspólnych przodkach rzeczywistych lub wyimaginowanych 5. związek rasowy – rodzaj rasy. * terytorialne – zgromadzone w jednym miejscu, mogą być długotrwałe lub krótkotrwałe. * religijne – wyznawcy jednej religii różniącej się od innych * kulturalne – związani wspólnym językiem, wartościami.
DEF. WYCH. – podmiotem wychowania jest grupa społ. jej wpływy są stałe. To zespół oddziaływań społecznych mających na celu wywołanie, zahamowanie lub zmodyfikowanie młodego pokolenia tera bądź w przyszłości. Najsilniejszy jest instynkt samozachowawczy w grupie społecznej by była jakaś ciągłość następcy.
RODZAJE WYCHOWANIA :
- pierwotne – naśladownictwo bezrefleksyjne, młodzi tacy sami jak dorośli, kopiowanie dorosłych, grupa homogeniczna.
Kryzys – zastój – fundamentalizm (odwołanie się do tradycji, zanegowanie rzeczy które wywołują kryzys, odwołanie się do świętości).
Kryzys – rozpłynięcie – utylitaryzm (bezkrytyczne dostosowanie się)
ŚRODOWISKO SPOŁ. OSOBNIKA – wszystkie grupy i jednostki z którymi spotyka się publicznie i prywatnie bezpośrednio i pośrednio, przelotne i trwale, osobiście i rzeczowo osobnik. Każdy ma inne środowisko życiowe, jest samym sobą i częścią ogromnego bogactwa.
ŚROD. WYCHOWAWCZE – odrębne środowisko społeczne które grupa wytwarza dla młodego człowieka: 1) bezpośrednie – rodzice, otoczenie sąsiedzkie, rówieśnicy. Rodzice- mają największy wpływ wychowawczy, zostają pod wpływem grup społecznych do których należą. Jeśli jest problem wszystkie grupy społeczne zaczynają reagować. Sukces wychowawczy: autentyczna miłość rodzicielska i małżeńska, usposobienie dziecka, warunki zewnętrzne. Sąsiedzi- nie tworzą grupy społecznej, młody osobnik z nimi się styka. Opinia społeczna mówi nam o osobniku, każdy się z tym liczył. Rówieśnicy- dziecko decyzją sam wybiera swoich kolegów, klimat demokracji, dziecko uczy się przyszłych ról społecznych, mają charakter horyzontalny. 2)pośrednie– nauczanie indywidualne, szkoła, instytucje wychowania pośredniego. Nauczanie indywidualne – przed wojną. Pisma, druki, obrazy, instytucje, telefon, kino, radio to instytucje wychowania pośredniego. Szkoła powinna być miejscem odosobnienia, idealne, bez przemocy (klasztor wg Znanieckiego) Szkoła jest krzyżowaniem wpływów różnych grup społecznych.
PRZYJĘCIE ZNANIECKIEGO – wykształcił całe pokolenie polskich socjologów, w 1972 sesja poświęcona Znanieckiemu, w 1984 pojawiła się Socjologia wychowania.