Recenzja książki "Harry Potter i Kamień Filozoficzny", z oceną.

Harry Potter i Kamień Filozoficzny (tytuł oryginału "Harry Potter and the Philospher`s Stone) mało kto tej książki nie zna. W wersji anglojęzycznej ukazała się w 1997 roku, natomiast w przekładzie polskim wydało ją wydawnictwo Media Rodzina w 1999 roku. Autorką tej bestsellerowej serii jest Joanne K. Rowling, a jej książki ilustrowała Mary Grandpre. Na język polski przetłumaczył ją Andrzej Polkowski, który posiada wyłączność na tłumaczenie Harry`ego Pottera, natomiast polską wersję okładki opracował Jacek Pietrzyński.
Joanne K. Rowling była wtedy samotną matką, zmagającą się z przeciwnościami losu. Pewnego dnia, w kawiarni, na skrawkach papieru opisała chłopca, któremu ciągle coś się przytrafia, bezdusznych Dursleyów i władających nadprzyrodzoną mocą opiekunów Harry`ego. Tak powstał początek cyklu powieściowego o Harrym Potterze. Dzięki stypendium Szkockiej Akademii Sztuk J. K. Rowling mogła ukończyć książkę , jednak wielu wydawców odrzuciło propozycję wydania powieści dla dzieci, która zaczyna się śmiercią rodziców głównego bohatera. Nikt wtedy nie przypuszczał, że historia tego chłopca oczaruje miliony czytelników na całym świecie.
Akcja książki rozgrywa się w latach dziewięćdziesiątych dwudziestego wieku na terenie Anglii, a przede wszystkim w zamku Hogwart, ale nie wiadomo dokładnie gdzie on się znajduje. Głównym bohaterem jest Harry Potter młody czarodziej, którego rodzice zostali zamordowani przez złego czarnoksiężnika Voldemorta. Od niemowlęcia wychowywany był przez ciotkę i wuja w ich domu przy ulicy Privet Drive 4.
Pan Vernon Dursley to rosły i otyły mężczyzna, pozbawiony szyi, ale wyposażony w wielkie wąsy. Jego żona Petunia była drobną blondynką i miała dwukrotnie dłuższą szyję od normalnej. Ich syn Dudley miał gęste jasne włosy, duży różowy nos, wodniste niebieskie oczy i tak samo jak jego ojciec nie miał szyi. Natomiast Harry Potter był bardzo małym i chudym chłopcem, który nosił okulary. Miał drobną buzię, kościste kolana, czarne włosy i jasne, zielone oczy. Jego znakiem szczególnym była bardzo cienka blizna na czole, która przypominała zygzak błyskawicy.
Harry mieszkał z wujostwem przez dziesięć lat, był wychowywany surowo podczas, gdy jego kuzyn jest rozpieszczany do granic możliwości. Chodził w ubraniach po grubym kuzynie, mieszkał w komórce pod schodami i przeżył wiele innych upokorzeń. Znosił jednak to wszystko. Pewnego dnia przyszedł do niego list, bardzo się zdziwił, bo od kogo mógł dostać ten list. Kiedy wuj dowiedział się, że Harry coś dostał zabrał mu przesyłkę i zastosował środki zapobiegawcze, aby Harry nie dostał kolejnego listu, gdyby nadawca spróbował dostarczyć go jeszcze raz. Okazało się, że to za mało i coraz więcej przychodziło tych samych listów. Pan Dursley podjął decyzję o ucieczce. Najpierw zamieszkali w jakimś obskurnym hotelu, a gdy i tam dotarły listy natychmiast się stamtąd wynieśli. Wuj Veron skręcał w ciągle to nowe uliczki chyba sam niewiedzą gdzie jedzie. W pewnym momencie wjechał na plaże i kazał im zostać w samochodzie, a sam w ulewie gdzieś poszedł. Wrócił po niedługim czasie z jak to powiedział suchym prowiantem – paroma paczkami chipsów, oraz chudą, długą skórzaną paczką. Następnie z zachwytem zaprowadził wszystkich do łodzi i dopłynęli do chatki, która znajdowała się na skale oddalona o 500 metrów. Kiedy tylko dopłynęli zjedli prowiant i poszli spać. O północy ktoś wdarł się do chaty. Był to olbrzymi człowiek o imieniu Hagrid. Powiedział on Harry`emu o tym, że jest czarodziejem. Rano zabrał chłopca na zakupy, a następnie odstawił go do domu wujostwa i powiedział, że pierwszego września o godzinie 11 odjeżdża pociąg z dworca King Cross w Londynie, który zabierze go do szkoły. Pomimo drobnych problemów z znalezieniem peronu 9 i ¾, Harry dostał się do pociągu. Od razu zaprzyjaźnił się z chłopcem o imieniu Ron. Postanawiają się razem trzymać. W zamku Hogwart przeżyją wiele przygód, ale nic więcej nie napisze. Odkryjcie tą tajemnicę sami czytając książkę o Harrym Potterze.
Moim zdaniem książka ta jest warta przeczytania ponieważ pokazuje nam wspaniałą postawę młodego człowieka, który pomimo przykrych doświadczeń kieruje się sercem i chce czynić ten świat lepszym. Świat, w którym trzeba dokonać wyboru, opowiedzieć się po jednej ze stron, dobrej lub złej.
Historia Harry`ego Pottera pokazuje nam ważne ideały, wzorce zachowań, uczy młode pokolenie dokonywania dobrych wyborów. Dzięki niej dowiadujemy się, że niczym jest bogactwo wobec groźby śmierci wielu ludzi. Udowadnia nam, że to nasze własne wybory i czyny o nas świadczą, a nie nasze predyspozycje i uzdolnienia.
Oprócz męstwa, wierności, odwagi i wielu innych wspaniałych zachowań, książka rozwija naszą wyobraźnię i słownictwo. Osobiście nie wiele czytałem dla przyjemności, a Harry Potter to była pierwsza książka, którą przeczytałem z własnej woli. Na pewno rodzice wolą, żeby ich dzieci czytały, a nie grały na komputerze. Dlatego polecam tą książkę jak i całą serię o Harrym Potterze.
Wydaje mi się, że powieść Joanne K. Rowling o Harrym jest godna uwagi. Uważam że jest to bardzo ciekawa i interesująca książka. Chciałabym ją polecić młodzieży, ale nie oznacza to, że osoby starsze nie mogą jej czyta


Michał Konieczka III B