Nowe Stworzenie - Sakrament Chrztu
Chrzest
Sakrament chrztu jest jednym i zarazem pierwszym oraz najpotrzebniejszym z sakramentów przez które wykonuje się wtajemniczenie chrześcijańskie. Ustanowił go Jezus i polecił go udzielać. Gładzi grzech pierworodny, daje życie nadprzyrodzone i czyni członkiem Kościoła katolickiego. Chrzcić oznacza „zanurzać” w wodzie. Ochrzczone dziecko zostaje zanurzone w śmierci Chrystusa, z której powstaje przez zmartwychwstanie z Nim jako ‘nowe stworzenie’.
Do przyjęcia chrztu zdolny jest każdy człowiek jeszcze nie ochrzczony lecz w tradycji Kościoła katolickiego chrzci się nowonarodzone dzieci, gdyż ich natura jest skażona grzechem pierworodnym i potrzebują one nowego narodzenia w chrzcie aby zostały wyzwolone z mocy ciemności i przeniesione do Królestwa wolności dzieci Bożych. Chrzcić może każdy (zwłaszcza w wypadku zagrożenia życia dziecka gdyż chrzest jest niezbędny do zbawienia), o ile jego intencje są identyczne z intencjami kapłana zwykle to czyniącego. Do otrzymania chrztu wymagana jest zgoda co najmniej jednego z rodziców/opiekunów prawnych i uzasadniona nadzieja, iż dziecko będzie wychowywane w wierze Kościoła katolickiego.
Celebracja
Znaczenie chrztu i jego łaska ukazują się w obrzędach jego celebracji.
Na początku kapłan robi na czole chrzczone znak krzyża – wyciska to na nim pieczęć Chrystusa i oznacza łaskę odkupienia, jaką Chrystus nabył dla nas. Następnie głoszone jest Słowo Boże, która oświeca kandydatów i zgromadzenie i pobudza ich do udzielenia odpowiedzi wiary, nieodłącznej od chrztu. Później nad kandydatem wypowiadany jest egzorcyzm wyzwalający kandydata od grzechu i kusiciela. Celebrans kładzie na jego głowie rękę a kandydat (bądź w przypadku, kiedy kandydatem jest dziecko, jego rodzice) wyrzeka się Szatana. Przez trzykrotne zanurzenie kandydata w poświęconej wodzie chrzcielnej (lub częstą stosowaną alternatywę – trzykrotne polanie nią czoła) dokonuje się chrztu w sensie ścisłym. Towarzyszą temu słowa:
"
Teraz kapłan namaszcza kandydata krzyżmem świętym (wonnym olejem poświęconym przez biskupa). Oznacza to dar Ducha Świętego dla nowo-ochrzczonego (neofity). Neofita otrzymuje białą szatę – symbol przyobleczenia się w Chrystusa i zmartwychwstania razem z Nim. Ojciec chrzestny zapala świecę od paschału co oznacza, że neofita został oświecony przez Chrystusa i został ochrzczony „światłem świata”. Teraz nowo ochrzczony jest dziedzicem Bożym w Jedynym Synu. Może odmawiać modlitwę „Ojcze nasz”. Obrzęd kończy uroczyste błogosławieństwo (w przypadku chrzczenia niemowląt szczególne miejsce zajmuje błogosławieństwo matki).