Powstanie USA - przyczyny

Stany Zjednoczone Ameryki Północnej to obecnie największa potęga zarówno ekonomiczna, polityczna, jak i militarna świata. W ciągu zaledwie dwustu kilkudziesięciu lat swej historii, z niewielkich kolonii znajdujących się na całkowitym uboczu ówczesnego świata, przekształciły się w centrum gospodarczo-polityczne majce decydujący wpływ na większość procesów globalnych. Powstanie tego państwa miało miejsce w czasie, gdy w Europie końca XVIII w. trwają liczne wojny, Rzeczypospolita chyli się już ku ostatecznemu upadkowi, Anglia dzięki rozrzuconym po całym świecie koloniom zaczyna świecić czasy swego największego triumfu. Tymczasem na obszarze trzynastu kolonii na wschodnim wybrzeżu Ameryki Północnej nowy naród, oparty na najlepszych tradycjach ówczesnej myśli politycznej, pragnie uwolnić się spod panowania Wielkiej Brytanii.
Głównym powodem konfliktów miedzy kolonistami a Anglią była różnica poglądów, co do dalszego rozwoju kolonii. Amerykańscy koloniści bardzo wcześnie zauważyli, iż podstawowym ich celem powinny być ekspansja na zachód, próba stworzenia więzi ekonomicznych i kulturowych pomiędzy koloniami oraz zabezpieczenie przed prawami uchwalanymi w odległym Londynie - metropolia nie rozumiała kwestii amerykańskich. Były to trzy główne postulaty ówczesnych działaczy amerykańskich. Jeśli chodzi o powstawanie poczucia wspólnoty narodowej wśród kolonistów, to pierwszym jej zalążkiem była wojna siedmioletnia (1754-1763) z Francją, o panowanie nad północną częścią kontynentu. Amerykanie uświadomili sobie, ze nikt oprócz nich samych nie zadba o losy kolonii. Zdawali sobie również sprawę, ze ekspansja na zachód wymaga połączenia sił wszystkich 13 kolonii.
Dodatkowe niepokoje powodowało wojsko angielskie, które miało czuwać nad ściąganiem podatków, równocześnie bardzo podrażając koszty utrzymania administracji. Kolejnym ciosem były ustawowe ograniczenia w handlu zarówno z innymi państwami, Indianami, jak tez miedzy koloniami oraz kolejne podatki m.in. Sugar Act z 1764 r, uchwala stemplowa Stamp Act z 1765. Ta ostatnia ustawa nałożyła podatek na wszelkie druki, prasę i dokumenty rządowe. Mimo iż funkcjonowała dobrze choćby w Wielkiej Brytanii, na gruncie amerykańskim spotkała się z manifestacjami, petycjami, bojkotem urzędów koronnych. W mniemaniu kolonistów parlament nie miął prawa nakładać podatków na społeczność, której przedstawiciele w nim nie zasiadali. W odpowiedzi na ustawę w 1766 r. w Nowym Jorku zebrał się kongres przedstawicieli dziewięciu kolonii potępiający działania angielskiego parlamentu. Mimo, iż w wyniku bojkotu towarów angielskich ustawa została cofnięta, to jednak wkrótce opodatkowane zostają szkło, papier, ołów, farby i herbata. Doprowadza to ostatecznie do sławnej „Boston Tea Party” w 1773 r., kiedy to grupa młodzieży poprzebieranej za Indian, wyrzuca do morza transport herbaty w Bostonie. Wielu uważa ten moment za początek rewolucji amerykańskiej. Co ciekawsze jednak w krótkim czasie negatywne nastawienie do Anglii wśród kolonistów zaczyna się upowszechniać. Natomiast po wypadku w Bostonie tzw. masakrze bostońskiej, kiedy podczas bójki garnizonu wojska z obywatelami miasta ginie 5 osób i kilkanaście zostaje rannych, mamy już do czynienia z jednolitą opinią publiczną. Drogi Anglii i Ameryki rozeszły się. Mimo represji po licznych przejawach niesubordynacji, koloniści idą jeszcze dalej. We wrześniu 1774 r. zwołany zostaje pierwszy Kongres Kontynentalny. Nie biorą w nim jedynie udziału reprezentanci Georgii. Rok później odbywa się następny kongres. Podczas jego trwania 4 lipca 1776 roku zatwierdzona zostaje Deklaracja Niepodległości potwierdzająca odrębność Amerykanów od narodu angielskiego oraz ich prawo do własnego rządu. Nawołuje ona do zerwania z osoba monarchy. Deklaracja powstała w duchu oświeceniowym zakładając m.in. równość wszystkich obywateli wobec prawa (ale tylko białych).