„Język reklamy (prasa, radio, telewizja). Dokonaj charakterystyki tekstów reklamowych ze szczególnym uwzględnieniem funkcji przekazów językowych i użytych środków perswazji”.

Jak zapewne wiadomo każdemu z nas ludzi, reklama jest niewątpliwie pewnym rodzajem twórczości i to z zasady takim, który wymaga wszechstronnej wiedzy z wielu dziedzin, do których zaliczyć trzeba przede wszystkim: ekonomię, psychologię oraz lingwistykę.
Słowo reklama pochodzi od łacińskiego słowa reclamare, co oznacza hasłowanie, robienie wrzawy. W dawnych czasach nieznajomość przez większą rzeszę odbiorców języka pisanego motywowała do wykorzystania w parareklamie rysunku, który był zrozumiały przede wszystkim dla analfabety bądź też cudzoziemca. Najogólniej można stwierdzić, że reklama jest płatną formą nieosobowego przedstawiania oraz popierania towarów, usług lub idei przez określonego nadawcę.
Najistotniejszym elementem w procesie komunikacyjnym jest język. Jest on nieodzownym elementem w komunikowaniu werbalnym. Za jego pośrednictwem wyrażane są znaczenia idei i uczuć oczywiście pod warunkiem, jeżeli jest on rozumiany przez wszystkich uczestników procesu komunikowania. Język w reklamie jest używany w kilku celach. Najważniejszym z nich jest określenie i oznaczenie oraz umiejętność definiowania myśli, uczuć i przedmiotów, a także doświadczenia w celu wymiany ich z innymi ludźmi biorącymi udział w procesie komunikacyjnym. Kolejnym ważnym akcentem w tymże procesie jest dokonanie umiejętnej oceny rzeczy, ludzi, uczuć i sytuacji z akceptowanym systemem postaw i wartości. Wreszcie język jest używany w celu prezentacji wyników doświadczeń życiowych, czy też przeprowadzania rozmów o tym, co się wydarzyło w przeszłości. Wyraźnie widać tutaj, że język pozwala nam na dzielenie się doświadczeniami, dziedzictwem oraz nadziejami odnośnie do przyszłości. Komunikowanie niewerbalne natomiast wykorzystuje jako narzędzie zespół rozmaitych sygnałów, do których zalicza się mowę ciała zwaną także kinestezją, która obejmuje mimikę twarzy, gestykulację, ruchy i postawę ciała, spojrzenia oraz kontakt wzrokowy. Drugą grupę sygnałów niewerbalnego komunikowania się stanowi prajęzyk, na który składają się cechy wokalne głosu oraz wzajemne oddziaływanie na siebie przynajmniej dwu cech głosu lub wszelkich dźwięków pozajęzykowych: „ach”, „och”.
Media reklamowe są bardzo często traktowane jako kanały przepływu informacji wysyłanej przez nadawcę do potencjalnych nabywców. Należy zauważyć, iż telewizja, radio oraz prasa mogą oddziaływać na człowieka będącego odbiorcą przekazu reklamowego w różnoraki sposób. Zrozumienie zatem mechanizmu wpływu mediów może pomóc w lepszym wyborze, który może zapewnić natomiast większą skuteczność komunikatu reklamowego. Media reklamowe służą do przekazywania informacji, którą jest komunikat reklamowy. Środek przekazu informacji oddziałuje na potencjalnego nabywcę, zanim zobaczy on lub usłyszy konkretną reklamę.
Język reklamy musi być bezwzględnie poparty wyborem odpowiedniej konstrukcji składniowej, która winna być ściśle dopasowana do myśli. Jest to najważniejsze zadanie stojące przed każdym, kto chce przekonać kogoś do własnych pomysłów bądź idei. Jest to zadanie bardzo trudne do wykonania, zważywszy na to, że przekazujący chce pomieścić swoją myśl w kilkuwyrazowej wypowiedzi. Ważną funkcję spełnia tutaj slogan reklamowy, którego znaczenie i forma są podporządkowane zasadniczemu celowi, a mianowicie wzbudzeniu potrzeby nabycia konkretnego towaru lub usługi. Krótka, zwięzła i wyrazista formuła słowna, jaką jest slogan kierowana zazwyczaj do masowego odbiorcy jest informacją anonimową, odwołującą się zazwyczaj do odbiorcy. Pojęcie sloganu znacząco różni się od terminu hasło. Irena Kamińska – Szmaj w opracowaniu „Rodzaje i cechy sloganów reklamowych” ukazuje czytelnikowi te różnice. Według niej slogan potwierdza jakiś fakt lub zjawisko, hasło natomiast jest apelem, nakazem, w którym zawiera się konkretne działanie nim poparte, który wyrażany jest w trybie rozkazującym, np. „Ugaś pragnienie”, „Walcz z próchnicą”. Zadaniem dobrze skonstruowanego sloganu jest przyciągnięcie uwagi odbiorców oraz zasugerowanie zachowań pozwalających zakończyć proces komunikacyjny i skłaniających odbiorcę komunikatu do konkretnego działania. W ogłoszeniach prasowych przykładowo komunikat językowy współistnieje z obrazem tworząc tym samym graficzno – tekstową kompozycję. Slogan może poprzedzać właściwy tekst i wówczas jego funkcją jest przyciągnięcie uwagi odbiorcy lub też kończy wypowiedź reklamową. Ten drugi typ sloganów występuje w reklamach radiowych i telewizyjnych. Ogłoszenie prasowe może zawierać obydwa typy sloganów. Slogan typu nagłówek, np. „Dla tych, którzy cenią dobry smak”, który jest wyróżniony graficznie i kolorystycznie skupia uwagę i nakłania do przeczytania tekstu podstawowego zawierającego dokładne dane na temat oferowanego towaru. Slogan typu podsumowanie, np. „Smak przygody”, umieszczany jest w dolnej części ogłoszenia. W jego zwięzłej formie zawiera się całe przesłanie reklamy. Najczęściej slogany przyjmują kształt wypowiedzi niewerbalnej i są równoważnikami zdań, np. „Moc świeżości”, „Zapach przygody”. Zrezygnowano w nich z łącznika „to” natomiast nazwa towaru lub firmy wyróżniona jest graficznie. Pominięcie łącznika przesuwa akcent zdaniowy eksponując tym samym nazwę firmy lub produktu. Występują również slogany z osobową formą czasownika. Są to z reguły zdania pojedyncze. Powiadamiają one o tym, że reklamowany towar jest sprawcą pozytywnych działań. Istnieją także slogany będące wypowiedziami złożonymi współrzędnie albo nadrzędnie. Ich zaletą jest to, że są one dynamiczne i często opierają się na rymie.
Z lingwistycznego punktu widzenia istotą przekazu reklamowego jest dominacja funkcji perswazyjnej. Działanie tejże funkcji w wypowiedzi językowej polega na kształtowaniu postaw intelektualnych i emocjonalnych odbiorcy tekstu oraz na spowodowaniu określonych, pożądanych z punktu widzenia autorów przekazu, zachowań i działań odbiorcy. Siła oddziaływania tekstu perswazyjnego, zatem pozostaje w zależności z relacjami pomiędzy twórcą komunikatu reklamowego, a jego adresatem.
Podsumowując należy zważyć, iż reklama stała się znaczącym czynnikiem w dynamicznym rozwoju wolnego rynku, wzrasta tym samym jej ekonomiczna rola jako środka komunikowania się oraz kształtowania konsumpcji. Stała się ona niejako częścią współczesnego świata i trudno będzie to komukolwiek zmienić. Stanowi ona przyczynę wielu dyskusji społecznych, która tkwi zapewne w samej idei reklamy. Może ona zarówno śmieszyć, bawić, denerwować czy też budzić krytykę. Twórcy reklam powinni według mnie ponosić odpowiedzialność za jej skutki.