Glista ludzka

Glista ludzka (Ascaris lumbricoides) jest jednym z najpospolitszych pasożytów człowieka. Według niektórych źródeł do 25% wszystkich ludzi może być nim zarażonych! W Polsce liczba zarażeń waha się od 1-18% (zależy od regionu).

Glista jest pasożytem jelita cienkiego człowieka. Zwykle u chorych znajdują się nieliczne osobniki, ale u rekordzisty stwierdzono ok. 800 egzemplarzy. Samica składa do 200 000 jaj na dobę. Wydostają się one na zewnątrz wraz z kałem żywiciela. Jaja są niesamowicie odporne na działanie niekorzystnych czynników. Zachowują zdolność do rozwoju, czasem nawet po kilku latach leżenia w formalinie! Zarażenie odbywa się przez połknięcie larw inwazyjnych, które powstają już w jajach. Najczęściej następuje to po wypiciu brudnej wody lub zjedzeniu niedomytych warzyw,szczególnie sałaty i rzodkiewki. Można ją także "nabyć" w basenach. W jelicie cienkim człowieka larwy przebijają ściany błony śluzowej i przedostają się do naczyń włosowatych, a stamtąd z prądem krwi do żyły wątrobowej. Z niej do prawej części serca i dalej do płuc, gdzie ponownie przebijają się, ale tym razem do światła pęcherzyków płucnych. Z nich wędrują do oskrzeli i na zasadzie odruchu wykrztuśnego dostają się do gardła. Teraz zostają połknięte i przechodzą ponownie do jelita cienkiego, gdzie osiągają dojrzałość płciową.

Choroba wywoływana przez glistę nazywa się glistnicą. Czasem przebiega ona prawie bezobjawowo. Częściej jednak chory cierpi na świąd skóry, obrzęki twarzy i rąk, łzawienie, ma suchy kaszel i objawy alergiczne. Ponadto przechodzeniu larw do pęcherzyków płucnych towarzyszy wysoka gorączka. U małych dzieci glisty czynnie wywędrowują przez żołądek i przełyk do jamy gębowej! Czasem zdarza się, że wchodzą do tchawicy, co grozi uduszeniem się. Zapobieganie to higiena odżywiania się i nienawożenie upraw ludzkimi fekaliami.