Wynalazcy w dziedzinie elektroniki.

ELEKTRONIKA [gr.], dziedzina nauki i techniki, stanowiąca wyodrębniony dział elektrotechniki, zajmująca się wykorzystaniem zjawisk związanych ze sterowanym ruchem elektronów w próżni, gazach i ciałach stałych (zwł. półprzewodnikach); obejmuje teorię działania, technologię i konstrukcję przyrządów oraz zbud. z nich układów i urządzeń elektronicznych.
Elektronika dzieli się ze względu na ośr., w którym odbywa się ruch elektronów, na elektronikę próżniową (łącznie z elektroniką gazów) i elektroniką półprzewodnikową (elektronikę ciała stałego).

GROSZKOWSKI JANUSZ (1898–1984), radioelektryk i elektronik; od 1929 prof. Politechn. Warsz.; podczas okupacji niem. współuczestnik konspiracyjnych badań części rakiety V-2; od 1952 czł. PAN, od 1957 jej wiceprezes, 1962–71 prezes; czł. wielu zagr. akademii nauk; 1972–76 poseł na sejm i wiceprzewodn. Rady Państwa; 1971–76 przewodn. Ogólnopol. Kom. FJN; zrzekł się tych funkcji na znak protestu przeciw polityce władz; prace z dziedziny wytwarzania i stabilizacji drgań elektr. oraz technologii wysokiej próżni; twórca metody analizy drgań elektr. nieliniowych (metoda harmonicznych Groszkowskiego); 1935 podał oryginalną interpretację mechanizmu zmian indukcyjności w zależności od zmian temperatury; m.in. monografie: Generacja i stabilizacja częstotliwości (1947), Technika wysokiej próżni (1972); 1951, 1968 otrzymał nagrody państw. I st., 1979 — specjalną nagrodę państwową.

ALEXANDER GRAHAM BELL (ur. 3 marca 1847 w Edynburgu, zm. 2 sierpnia 1922 w Baddeck w Kanadzie) – szkocki wynalazca telefonu i kilkudziesięciu innych wynalazków telekomunikacyjnych. Jego ojciec był dyrektorem i właścicielem szkoły dla głuchoniemych, w której opracowano system uczenia głuchych czytania z ruchu warg oraz języka migowego. Jego matka była również osobą niedosłyszącą. Młody Alexander, mimo że nie był głuchy, uczył się w szkole ojca. Następnie kontynuował tam karierę naukową. Już od wczesnego dzieciństwa fascynowała go elektryczność i możliwość zastosowania jej do przenoszenia i wzmacniania dźwięku. Jego celem stało się skonstruowanie urządzenia, które pozwoliłoby słyszeć osobom z wadą oczu, słuchu oraz z wielkim urazem mózgu. W 1870 Bell wyjechał do Kanady na rehabilitację po zapaleniu płuc. W trakcie tego pobytu zaproponowano mu pozycję profesora fizjologii dźwięku na Uniwersytecie w Bostonie. Poznał tam swoją żonę Mabel Hubbard, która była osobą niedosłyszącą. Ojciec Mabel był bardzo zamożnym człowiekiem i gdy dowiedział się o pomyśle Bella na skonstruowanie elektrycznego wzmacniacza dźwięku dla niedosłyszących, postanowił finansować te badania. Bell wybudował małe laboratorium, zaprosił do współpracy Thomasa Watsona i rozpoczął intensywne badania nad znalezieniem sposobu elektrycznego wzmacniania dźwięku. W ramach tych badań opatentował głośnik i mikrofon. Były one jednak zbyt duże i wymagały zbyt dużych źródeł zasilania, aby można je było użyć do budowy aparatu słuchowego. Jego żona zaproponowała mu jednak, aby połączył jedno z drugim i uzyskał urządzenie przekazujące dźwięk na odległość. Dwa takie urządzenia połączone razem w ten sposób, że na każdym końcu znajduje się jeden mikrofon i jeden głośnik dały w rezultacie urządzenie, któremu nadał nazwę telefon. Alexander Bell założył przedsiębiorstwo Bell Telephone Company, aby rozpowszechnić wynalazek. Wynalazek ten zrobił furorę na pokazie w Filadelfii, Bell dostał astronomiczną na owe czasy nagrodę 50000 dolarów od Filadelfijskiego Towarzystwa Naukowego i rozpoczął z teściem produkcję swojego wynalazku. Jeszcze za życia Bella, w jego laboratoriach powstało kilkadziesiąt wynalazków, z czego 18 było autorstwa samego Bella (w tym także patent na marzenie jego życia czyli aparat słuchowy), a w 12 innych był współautorem ich patentów.

Stefan Kudelski (ur. 27 lutego 1929 w Warszawie) - szwajcarski elektronik i wynalazca polskiego pochodzenia, twórca serii profesjonalnych magnetofonów Nagra - podstawowego typu magnetofonu używanego przez reporterów radiowych, telewizyjnych i studia filmowe na całym świecie. Urodził się w rodzinie inteligenckiej - ojciec po studiach architektonicznych pracował w przemyśle chemicznym, matka była antropologiem. W roku 1939 Kudelscy uciekli z ogarniętej wojną Polski i dotarli do południowej Francji. Za swoje zasługi oboje rodzice Kudelskiego uhonorowani zostali francuskim odznaczeniem wojennym Croix de Guerre. W Szwajcarii młody Stefan Kudelski podjął naukę w szkole średniej Ecole Florimont w Genewie i jeszcze przed jej ukończeniem poważnie zainteresował się techniką i elektroniką. Zbudował własne laboratorium, w którym zajmował się m.in. urządzeniami do ekstrakcji pyłów z powietrza przy użyciu generatora lub do mierzenia dokładności zegarów przy użyciu generatorów kwarcowych - kilka z nich Kudelski opatentował, choć nie znalazły one dotąd komercyjnego zastosowania. Od 1948 studiował fizykę i inżynierię fizyczną na politechnice w Lozannie. W wolnym czasie kontynuował też swoje doświadczenia w domowym laboratorium, gdyż pracownie wydziałowe politechniki nie dysponowały odpowiednim wyposażeniem. Właśnie w laboratorium powstał pierwszy model magnetofonu Nagra. W 1951 roku, jeszcze jako student fizyki, Kudelski opracował prototyp magnetofonu, który rok później na wystawie w Lozannie zdobył pierwszą nagrodę. Kudelski stale udoskonalał swój produkt, a tranzystorowa wersja Nagra III z roku 1957 stała się w latach sześćdziesiątych technologiczną rewelacją. Dzięki jakości wykonania i niezawodności Nagra podbiła rynek i wkrótce był to podstawowy typ magnetofonu używany przez reporterów radiowych, telewizyjnych i studia filmowe na całym świecie.

Anglik William Crookes był Jednym z pierwszych ludzi, które przyczyniły się do postania telewizora, bo oczywiście bez niego nie było by telewizji. To on w 1878 roku wynalazł lampę elektronową emitującą promieniowanie katodowe. W 1884 roku w Niemczech Paul Nipkow zbudował urządzenie do mechanicznej analizy obrazu, tzw. tarczę Nipkowa. Była to obrotowa tarcza ze spiralnie umieszczonymi otworami. W tym samym kraju, ale w 1897 roku Karl Ferdinand Braun zmodyfikował lampę elektronową Crookesa, tworząc prototyp kineskopu. W 1906 roku w Rosji Boris Rosing eksperymentował z tarczą Nipkową i lampą elektronopromieniową i udało mu się przesłać pierwsze obrazy telewizyjne, były jednak bardzo złej jakości. W USA Vladimir Zworykin wynalazł pierwszą elektronową lampę analizującą obraz, był to ikonoskop. Stało się to w 1923 roku.3 lata później John Logie Baird zademonstrował działający system telewizyjny, używając mechanicznej tarczy Nipkowa do analizy obrazu. W 1928 roku doszło wreszcie do powstania telewizji kolorowej. Zademonstrował ją Baird.