Fragment Homerowskiej "Iliady" i wiersz W. H. Audena "Tarcza Achillesa" - porównanie

Po przeczytaniu i przeanalizowaniu fragmentu homerowskiej „Iliady” opowiadającego o stworzeniu tarczy Achillesa przez Hefajstosa oraz wiersza Wystana Hugha Audena pt. „ Tarcza Achillesa” jestem skłonna stwierdzić, że mimo podobnego tytułu i kilku zbieżnych cech wymienionych w tekście, utwory te ukazują skrajnie inne światy.
Obraz świata homerowego możemy nazwać Arkadią. W jednym z dwóch miast przedstawionych przez kowala trwa wesele, jeden z najszczęśliwszych dni w życiu człowieka. Ludzie bawią się i tańczą, słychać dźwięki fletu. Wszyscy cieszą się magią chwili. „Jeszcze wyrzeźbił na tarczy Hefajstos pola szerokie...” Ludzie orzą ziemie, ścinają dorodne kłosy, a następnie związują je w snopki. Podczas przerwy w pracy ludzie mogli napić się wina. Nad prawidłowym przebiegiem pracy czuwał Pan trzymający berło, a dla zmęczonych po pracy ludzi heroldzi szykowali kolację w cieniu drzewa. Kolejnym motywem przedstawionym na tarczy była winnica, do której prowadziła wąska ścieżka. Po ścieżce owej szła młodzież śpiewająca do wtóru fletu. Ostatnią rzeczą, którą wyrzeźbił Hefajstos była łąka. Znajdował się tam sad z owocami oraz stajnie, szałasy i zagrody. Miedzy tym wszystkim tańczyli bogato ubrani chłopcy i dziewczęta. Pośród ludzi stał pieśniarz, który prowadził całe przyjęcie.
Myślę, ze trudno o lepsze odwzorowanie Arkadii, niż te, przedstawione przez Homera. Jego świat jest niemal idealny, poprzetykany tylko z lekka mało znacz ącymi sporami dotyczącymi błahostek. Według mnie jednak te sprzeczki sprawiają, ze świat ten nie jest taki nudny i monotonny.
Zupełnie inny świat przedstawia Wystan Hugh Auden w swoim wierszu. Poeta opisuje bure połacie ziemi bez roślinności. Na środku stoi budynek, w którym ludzie są uczeni, aby na dźwięk gwizdka wykonywać polecenia. Społeczeństwo w tym świecie jest podporządkowane wysoko postawionemu „głosowi pozbawionemu twarzy”, który wierzy tylko liczbom i statystykom. Panuje podział społeczny, czyli hierarchia. Ci, którzy są wyżej usytuowani traktują osoby niższej rangi jako swoich podwładnych, Nie szanują ich i gardzą nimi. Przez dumę i pychę ludzie zatracają się. Młodzież, zamiast bawić się i cieszyć życiem, snuje się bez celu, gwałci, bije a nawet posuwa się do morderstwa.
Światu przedstawionemu w wierszu daleko do arkadyjnych ideałów, w przeciwieństwie do opisu Homera. W świecie greckiego twórcy panuje ład i porządek, ludzie szanują się wzajemnie i dbają o siebie, nie ma podziałów a ni statusów społecznych. Wszyscy są radośni i cieszą się życiem. Według Wystana Hugha Audena, świat jest bury i smutny. Panuje bardzo zaostrzona hierarchia. Ludzie wierzą tylko liczbom i statystkom. Wszystko zatraca się. Świat dzisiejszy jest bardzo podobny do świata z „Tarczy Achillesa” i ma nikłe szanse żeby stał się kiedyś taki jak, ten w „Iliadzie”.