Znaczenie usługi DNS, WINS i ich konfiguracja.

Usługa WINS (Windows Internet Name Service) jest dynamicznym schematem adresowania opartym na nazwach hostów, używanym w sieci Microsoft obsługującej operacje sieci NetBIOS. Jest ona zintegrowana z NDS przez Microsoft DNS Server i w ten sposób umożliwa klientom WINS rozwiązywanie nazw DNS. WINS tłumaczy nazwy NetBIOS na adresy IP.
Zanim dwa komputery NetBIOS-owe będą w stanie się skomunikować, nazwa NetBIOS-owa komputera docelowego musi być przełożona na adres IP. Jest to istotne, ponieważ protokół TCP/IP wymaga do komunikacji adresu IP. Nie potrafi on ustalić połączenia na podstawie nazwy NetBIOS-owej. Procedura ta odbywa się w trzech krokach:
• 1. W środowisku WINS, za każdym razem gdy startuje klient WINS, rejestruje on swoją nazwę NetBIOS-ową i odpowiadający jej adres IP na serwerze WINS.
• 2. Kiedy klient WINS inicjalizuje komendę NetBIOS-ową, by skomunikować się z innym komputerem, zapytanie o nazwę wysyłane jest bezpośrednio do serwera WINS, zamiast do sieci.
• 3. Kiedy serwer WINS odnajdzie nazwę NetBIOS-ową i odpowiadający jej adres TCP/IP, zwraca klientowi WINS adres IP żądanego komputera.
Serwer WINS zarządza bazą danych, która wiąże ze sobą nazwy NetBIOS-owe komputerów z ich adresami IP. Kiedy klient WINS żąda adresu IP, serwer WINS odnajduje go w bazie danych i wysyła do klienta.
Rejestracja nazwy komputera+IP klienta WINS'a na serwerze WINS'a odbywa się w czasie startu systemu.
Klienci sieciowi działający w środowisku Windows z włączoną opcją WINS (tacy jak Windows NT, Windows 95 lub Windows for Workgroups) mogą używać WINS bezpośrednio. Komputery nie będące klientami WINS mogą z niego korzystać za pomocą komputerów Proxy.

Serwer WINS musi spełniać takie warunki: przynajmniej na jednym serwerze NT w sieci TCP/IP skonfigurowany był serwis WINS Server oraz serwer WINS miał przydzielony statyczny adres IP.
Dla przypomnienia co to takiego serwis WINS Server- dostarcza dodatkowych narzędzi poszerzających możliwości Windows NT w zarządzaniu nazwami serwerów i stacji w sieciach TCP/IP. WINS używany jest do rejestracji NetBIOS-owych nazw komputerów i translacji ich na adresy IP. Baza danych WINS uaktualniana jest dynamicznie, jest więc zawsze aktualna.


Wymagania dotyczacego klienta WINS: komputer musi pracować w oparciu o jeden z OSów(Windows NT Server 3.5 lub nowszy, Windows NT Workstation 3.5, Windows 95, Windows for Workgroups 3.11 z zainstalowanym 32-bitowym TCP/IP, Microsoft Network Client 3.0 dla MS-DOS ze sterownikiem TCP/IP (real-mode) dostarczonym na dysku instalacyjnym Windows NT Server, LAN Manager 2.2c dla MS-DOS (dołączony na dysku instalacyjnym Windows NT Server), LAN Manager 2.2c dla OS/2 nie jest obsługiwany) a także musi być na nim określony adres serwera WINS.

Dla przypomnienia usługa NDS (Novell Directory Service) - w sieciach, w których uruchomiono oprogramowanie NetWare 4.0 firmy Novell, jest to rozproszona baza danych przechowująca informacje dotyczące wszystkich zasobów w sieci i udostępniającą zasoby.

Dla przypomnienia podstawowy sieciowy system wejścia/wyjścia (NetBIOS) Interfejs programowania aplikacji (API), który można używać przez programy w sieci lokalnej (LAN). System NetBIOS zapewnia programom jednolity zestaw poleceń służących do zgłaszania żądań dotyczących usług niskiego poziomu wymaganych do zarządzania nazwami, prowadzenia sesji i przesyłania datagramów między węzłami w sieci.

JAK TO WSZYTSKO PRZEBIEGA??


Komputer klienta nawiązuje kontakt z systemem serwera WINS, przekazując mu swoją nazwę hosta i numer IP i prosząc o dodanie do bazy danych. Jego prośba jest przyjmowana, jeżeli podana nazwa i adres nie są aktualnie używane przez inny system i dostaje on wyłączność na korzystanie z tej nazwy na okres nazywany dzierżawą . Gdy system klienta jest zamykany, WINS kontaktuje się z serwerem WINS i zwalnia nazwę, pod którą był zarejestrowany. Jeżeli okres dzierżawy upłynął w 50%, system klienta próbuje odnowić ją na serwerze WINS. Próby są podejmowane tak długo, aż nie uzyska przedłużenia lub okres wygaśnie. W tym ostatnim przypadku klient jest rejestrowany pod nazwą dostępną w serwerze WINS. Konfigurowanie klienta WINS System Windows NT jest konfigurowany tak, by mógł korzystać z funkcji WINS do rozwiązywania nazw NetBIOS przez zakładkę WINS Address (Adres WINS) w opcji Properties protokołu TCP/IP

Po określeniu karty sieciowej, która ma być używana z zapytaniami WINS, podaje się adresy IP podstawowego i zapasowego serwera WINS, z jakimi powinien się kontaktować ten system w celu rozwiązywania nazw. Jeżeli pole Enable DNS for Windows Resolution (Włącz rozpoznawanie nazw DNS dla Windows) jest zaptaszkowane, usługa WINS współpracuje z DNS przy rozwiązywaniu nazw (poprzez Microsoft DNS Server). Jeżeli pole Enable LMHOSTS Lookup jest zaptaszkowane, lokalny plik LMHosts jest również przeszukiwany w celu znalezienia translacji nazwy hosta. Naciśnięcie przycisku Import LMHOSTS... kopiuje informacje z innego pliku, określonego w lokalnym pliku LMHosts, zastępując aktualną zawartość (jeżeli taka jest).
Konfigurowanie serwera WINS
Poniższa procedura pozwala przygotować system do działania jako serwer WINS: Dodaj do systemu usługę sieciową WINS, jeżeli potrzeba (używając przycisku Add w zakładce Services apletu Network panelu sterowania). Uruchom narzędzie administracyjne WINS Manager (dostępne również przez polecenie winsadmn). Wybierz odpowiedni serwer WINS z listy, dodając go, jeżeli zajdzie potrzeba. Użyj ścieżki menu Mappings->Static Mappings... do zdefiniowania statycznych mapowań nazw używanych w sieci. Są to pary: nazwa hosta - adres IP, które są przypisywane systemom na stałe. Użyj ścieżki menu Server-> Configuration... do określenia parametrów działania dla serwera WINS.

Najważniejsze pola okna dialogowego konfiguracji serwera WINS to :
Pole Renewal Interval określa okres dzierżawy dla klienta WINS.
Pole Extinction Interval określa, jak długo zwolnione pole bazy danych jest nieużywane, zanim zostanie zaznaczone jako wygasłe (przy założeniu, że żaden inny system nie prosi o tę nazwę).
Pole Extinction Timeout określa, jak szybko wygasłe wpisy są usuwane z bazy danych WINS w czasie operacji odśmiecania (ang. scavenging), która jest wymuszana z programu WINS Manager za pomocą opcji menu Mappings->Inititate Scavenging.
Pola Initial Replication w obszarach Pull Parameters i Push Parameters wskazują, czy serwer zawsze przy uruchamianiu wysyła informacje do lub żąda informacji od swojego replikatora w parze (bedzie to później).
Pole Replicate on Address Change w obszarze Push Parameters określa, czy serwer zawsze informuje swojego replikatora w parze, gdy wpis w bazie danych się zmieni (włącznie z tworzeniem nowego wpisu). Użyj ścieżki menu Server-> Replication Partners... do określenia innych systemów, z którymi ten serwer będzie okresowo wymieniał dane o rozwiązywaniu nazw. System, do którego serwer wysyła dane, jest nazywany partnerem push, a system, z którego serwer odbiera dane, nazywamy partnerem pull. Zdalny system może pracować w jednym lub obu tych trybach. Istnieją okna dialogowe Replication Partners dla pojedynczego partnera, oraz okna używane do konfigurowania partnerów push i pull (dostępne przez odpowiedni przycisk Configure... w obszarze Replication Options).

Można dodawać i usuwać partnerów replikacji za pomocą przycisków Add... i Delete. Można wymusić natychmiastową operację replikacji dla wybranego systemu przyciskiem Replicate Now. Przycisku w obszarze Send Replication Trigger Now można używać do żądania pojedynych operacji push albo pull. Jeżeli zaznaczone jest pole Push with Propagation, partner push będzie poproszony o wystanie nowej informacji, którą otrzyma, jako wynik operacji do wszystkich jego partnerów pull. Okno dialogowe Push Partner Properties pozwala określić, jak dużo zmian musi być dokonanych w bazie danych WINS, zanim serwer powiadomi o tym partnera push (pole Update Count). Okno dialogowe Pull Partner Properties wskazuje pierwszy moment, kiedy żądane dane są wysyłane do partnera pull i jak często uaktualnienia są potem żądane.
Inne przydatne cechy narzędzia administracyjnego WINS Manager to: Scieżka menu Mappings-> Show Database..., pokazująca aktualne wpisy dla wybranego serwera w bazie danych. Elementy Backup Database... i Restore Local Database... w menu Mappings służące (odpowiednio) do zachowywania aktualnej zawartości bazy danych WINS i odtwarzania poprzednio zachowanych plików w aktywnej bazie danych.
Integracja serwera WINS z DNS jest włączana za pomocą DNS Managera w oknie dialogowym Zone Properties przez zakładkę WINS Lookup. Kiedy zostanie wybrane pole Use WINS Resolution, serwer Microsoft DNS przekazuje nazwy hostów do zadanych serwerów WINS, gdy sam ich nie może rozwiązać. Można wiec zauważyć, iż współpraca w drugą stronę - użycie usług DNS do rozwiązywania nazw hostów dla operacji WINS -jest włączana na poziomie klienta WINS.

System DNS
System nazw domen (DNS) stanowi protokół rozpoznawania nazw dla sieci opartych na protokole TCP/IP, takich jak Internet. Serwer DNS przechowuje informacje umożliwiające komputerom klienckim rozpoznawanie łatwych do zapamiętania, alfanumerycznych nazw DNS jako adresów IP, za pomocą których komputery komunikują się między sobą.
Praca z serwerem systemu nazw domeny DNS na przykładzie Windows Serwer NT 4.0

W sieci NT usługa Microsoft DNS jest jedyną, która może zintegrować się z usługą WINS, zapewniając dynamiczny DNS. Na tym polega faktyczna różnica pomiędzy microsoftową implementacją DNS a innymi analogicznymi serwerami, działającymi pod Windows NT. Implementacja Microsoftu wspiera w pełni WINS, który jest świadomy DHCP.
WINS i DNS wykazują zarówno podobieństwa jak i różnice. WINS zapewnia dynamiczne rozwiązywanie nazw, DNS opiera się na statycznych plikach konfiguracyjnych. WINS ze względu na swój związek z NetBios-em dostarcza jedynie płaskiej przestrzeni nazw, DNS dopuszcza nazewnictwo hierarchiczne. Głównym zadaniem WINS jest rejestracja i rozwiązywanie nazw, DNS zapewnia wiele innych usług, takich jak np. dostarczanie informacji o konfiguracji poczty elektronicznej, umożliwiającej routing w całej domenie.
Używając jednocześnie DHCP, WINS i DNS uzyskujemy dynamiczne przydzielanie adresów, co oznacza także ich dynamiczne odzyskiwanie. Gdy nowy adres IP zostaje przydzielony klientowi w innej podsieci, jego stary adres powraca do puli adresów w danym zakresie DHCP. Zapobiega to konfliktom wywoływanym przez istnienie w sieci takich samych adresów IP. DHCP i WINS nie są w stanie załatwić łatwego wejścia do Internetu. Jednym z wymagań, które trzeba spełnić przy rejestrowaniu domeny internetowej w InterNIC-u, jest posiadanie w sieci dwóch lub więcej serwerów DNS – po to, aby klienci mogli odnaleźć serwer i mogli się do niego podłączyć na stronę WWW.
Dzięki DHCP klienci automatycznie otrzymują adresy IP i informację konfiguracyjną TCP/IP. Pozwala to centralnie administrować przydzielaniem IP, obsługiwać wędrówki po sieci, utrzymywać porządek w przydziałach IP, zwracając niewykorzystane adresy IP do puli ponownego wykorzystania.
Dzięki WINS maszyny automatycznie rejestruja swoje nazwy NetBios-owe i adresy IP przy każdym uruchomieniu.
Dzięki DNS klienci mogą odszukać wszelkie nie rozumiejące WINS zasoby poprzez odwzorowanie statyczne, przechowywane w plikach konfiguracyjnych. Każdy nie WINS-owy klient, który do rozwiązywania nazw używa DNS i dysponuje statycznym odwzorowaniem do usługi DNS, może zlokalizować klienta WINS, nawet jeśli jego adres IP został przydzielony dynamicznie za pomocą DHCP.
Istnieją trzy główne sposoby konfigurowania usługi DNS:
-Prirmary Name Serwer – (podstawowy serwer nazw) – mieści główną kopię bazy danych z nazwami.
Baza zawiera rekordy dla wszystkich hostów w strefie, oraz rekordy dla wszystkich poddomen.
-Secondary Name Serwer – (serwer zapasowy) zawiera bazę danych z rekordami dla domeny i poddomen.
Gdy w domenie dokonywane są zmiany, wprowadzane są one do pierwotnego DNS, a jego uaktualniona baza replikowana jest do wszystkich wtórnych serwerów DNS.
-Caching Name Serwer – nie przechowuje kopii bazy danych rekordów. Zamiast tego zostaje
skonfigurowany adresem pierwotnego lub wtórnego DNS dla określonej domeny. Gdy cache’ujący
serwer nazw otrzyma zapytanie o nazwę, o obsłużenie żądania poprosi drugi serwer nazw. Umieści ją
w swoim cache’u, dzięki czemu będzie ona zawsze dostępna.Cache’ujący serwer przechowuje dane
o wszystkich często odwiedzanych miejscach, rozmiar jego bazy rośnie z upływem czasu i
częstotliwości użycia.
W większej sieci opłaca się uruchomić kilka serwerów DNS, obsługujących różne podsieci. Jest to skuteczny sposób na równomierne rozłożenie obciążenia, odporność na uszkodzenia i poprawę wydajności sieci wskutek zmniejszenia ruchu sieciowego.
By móc zainstalować usługę serwera Microsoft DNS trzeba podobnie jak w przypadku DHCP być członkiem grupy Administrators w tym komputerze, na którym jest ona instalowana.
Manager DNS jest interfejsem do zarządzania usługą DNS. Jest zainstalowany w grupie programów Administrative Tools. Jest podobny do interfejsów Menedżera DHCP. Po pierwszym uruchomieniu Menadżer DNS pokazuje tylko adres maszyny lokalnej.

Najpierw trzeba zainstalować usługę Microsoft DNS Serwer, jeżeli potrzeba(przez przycisk Add zakładki Services apletu Network panelu sterowania). Dodajemy do listy Menadżera DNS inne serwery NT z działającą usługą DNS, jeśli występują takie w sieci.
- z menu DNS wybieramy New Server
wpisujemy nazwę domeny lub adres IP serwera NT, którym chcemy zarządzać i - OK. Jeśli serwer już istnieje na liście to trzeba go wybrać.


Następnie, by utworzyć strefę na liście serwerów klikamy ten serwer, którym chcemy zarządzać.
Wybieramy : - DNS
- New Zone (pojawia się okno Create New Zone, opcja ta jest używana do tworzenia
stref i do definiowania serwerów głównego i zapasowego)
- Primary ( w przypadku serwera podstawowego)
- Next (nadajemy swej strefie nazwę i nazwę pliku strefy, domyślnie jest to nazwa strefy
z rozszerzeniem .dns)
- Next
- Finish
Strefa xyzcorp.com została utworzona i istnieje jako jednostka administracyjna na serwerze lokalnym.

W domenie tworzone są domyślnie dwa rekordy:
NS - określa wybraną maszynę jako serwer nazw w domenie
SOA – początek strefy wpływów lub autorytetu
Każda domena musi zawierać SOA, który podaje nazwę serwera, będącego najlepszym źródłem informacji o strefie, a także adres email dla kontaktowania się z osobą odpowiedzialną za domenę.
WINS-owe rozwiązywanie nazw dodaje się do każdej strefy osobno. Gdy DNS zostaje poproszony o rozwiązanie nazwy DNS i nigdzie w swej bazie nie może odnaleźć wpisu dla tej nazwy, usługa DNS pobiera z niej lewą część hosta, znaki do pierwszej kropki i przekazuje ją serwerowi WINS. Jeśli ma on w swojej bazie pasującą nazwę NetBios-ową zwraca do usługi DNS odpowiadający jej adres IP, a ta zwraca go klientowi, który może już bez problemów podłączyć się do zasobu.
Serwer DNS próbuje użyć WINS-a do rozwiązania nazwy tylko wtedy, gdy sam w swej bazie danych nie może odszukać odpowiedniej nazwy hosta.
Uaktywnienie WINS-owego rozwiązywania nazw dla danej strefy i dodanie go do tej strefy:

Klikamy strefę, w której ma działać WINS-owe rozwiązywanie nazw.
Dalej z menu DNS:
-Properties
-WINS Resolution
zakreślić pole opcj Use WINS Resolution
wpisać serwery WINS w kolejności, w jakiej mają być zapytywane
- OK
Na liście Zone Info powinien pojawić się rekord dla każdego serwera WINS.
Tworzenie poddomen
-Klikamy strefę, w której chcemy tworzyć poddomenę
- New Domain z menu DNS
- wpisujemy nazwę poddomeny i klikamy OK
DNS może tworzyć zagnieżdżone domeny, dzielące sieć na oddzielne jednostki administracyjne. W wiekszości standartowych konfiguracji, zwłaszcza tych podłączonych do internetu nazwa strefy będzie taka sama, jak domeny podstawowej. np.
jeśli mamy domenę xyzcorp, będącą częścią hierarchii .com, to pełna nazwa domeny to: xyzcorp.com. Podzielenie jej na mniejsze jednostki, to tworzenie poddomen. Np.:
admin.xyzcorp.com lub testing.xyzcorp.com

Dodawanie hostów do domeny

Po utworzeniu domeny trzeba zapełnić ją hostami. Trzeba dodać hosta.
Z menu DNS :
- New Host
- wprowadzamy nazwę hosta i jego adres IP
- Create Assosciated PTR Record – by utworzyć związany z nim rekord PTR
- Add Host
- Done
Dodawanie nowego rekordu
Poza tłumaczeniem nazw na adresy IP, DNS uaktywnia pozostałe usługi dodając do domeny odpowiednie rekordy.(np. dla wskazania serwera, który będzie obsługiwał w domenie nadchodzącą pocztę, trzeba utworzyć rekord MX, identyfikujący serwer pocztowy).
Aby dodać rekord do domeny:
- wybrać strefę lub poddomenę, w której chcemy utworzyć nowy rekord,
- z menu DNS
- New Resource (pojawi się okno New Resource Record- rekord nowego zasobu)
- wybrać typ rekordu, który chcemy utworzyć,wprowadzić informacje wymagane dla danego typu
rekordu
- OK

Konfiguracja systemu klienta DNS

Rozwiązanie nazw DNS jest włączane przez zakładkę DNS w Properties okna dialogowego protokołu TCP/IP.


Pole Nazwa Hosta opisuje nazwę hosta pod jaką system będzie znany usłudze DNS. Jest to taka sama nazwa jak z systemu Windows NT.
Pole Domena określa nazwę domeny lokalnej.
Pole Porządek wyszukiwania serwera DNS zawiera listę adresów IP dla serwerów DNS, których ten system powinien używać do rozwiązywania nazw.Serwery używane są w kolejności podanej na liście.
Domyślnie uznaje się ,że żądane nazwy hostów znajdują się w domenie lokalnej (nazwa domeny lokalnej jest dopisywana jako przyrostek do nieznanych nazw hostów)
Porządek wyszukiwania sufiksów domeny można wykorzystać do określania dodatkowych domen, w których ma być poszukiwana nazwa hosta.