Czy dla sztuki i poezji powinniśmy poświęcić wszystko ?

Bez sztuki nie byłoby piękna na świecie. Sztuka, jest rozkoszą dla naszego wzroku. Sztuka i poezja, są najważniejszymi elementami historii. To dzięki tym 2 aspektom wiemy, co działo się wieki temu. Jednak czy my – ludzie powinniśmy sztuce i poezji poświęcić wszystko? Czy sztuka jest naprawdę aż tak ważna, że aż nietykalna? Dla mnie odpowiedź jest jedna: NIE. Dlaczego moje zdanie brzmi tak, a nie inaczej postaram się wam wyjaśnić za chwilę.
Na wstępie chciałbym powiedzieć o różności usposobień i poglądów ludzi. Każdy człowiek ma inne pasje, ideały. Dla jednych największą pasją może być sztuka i poezja, dla innych jak np. mnie piłka nożna. To różni wszystkich ludzi i dlatego świat jest piękny, bo każdy człowiek jest inny. Ci, co powiedzieliby, że sztuka jest dla nich wszystkim, na pewno poświęciliby jej wiele a nawet wszystko. Jednak ludzi o takim upodobaniu stanowią małą część ludzkości. Inni wcale by tak nie powiedzieli, więc co by się stało gdyby tak każdy człowiek zaczął wszystko poświęcać sztuce czy poezji? Inne rzeczy wyginęłby. Nie byłoby sportu, ludzie nie oddawaliby się polityce. Na świecie zapanowałby chaos.
Drugi argument, jaki chciałbym przytoczyć to dawne upodobanie cezara rzymskiego – Nerona. On w przeciwieństwie do mnie oddałby sztuce wszystko. Miało to odzwierciedlenie podczas spalenia Rzymu. Nigdy nie widział pożaru na wielką skalę, a chciał o tym napisać wiersz. Zginęli niewinni ludzie. Dobytek budowany przez kilka stuleci, zginął z oczu świata w kilka chwil. A Neron? Neron się cieszył, bowiem w końcu widział to, o czym chciał napisać. Sztuka powstaje na skutek przeżyć, tego, co przyniesie los. Twórca nie może podobnie jak Neron sztucznie wywołać czegoś, aby to opisać.
Jednak pomimo tego, co powiedziałem powyżej, trzeba oddać szacunek osobom, dla których sztuka jest wszystkim, dlatego spróbuję teraz postawić się w ich osobie i napisać coś sprzecznego do tego powyżej.
Zacznę od ponadczasowości poezji i sztuki. Jak już powiedziałem sztuka jest ponadczasowa i jest w stanie przetrwać wieki. Człowiek nigdy nie będzie żył tyle ile w stanie jest przeżyć poezja. Najdobitniejszym przykładem są historyczne powieści. Spójrzmy np. na utwór Homera – np. ,,Iliada’’. Była napisana wcześnie przed narodzinami Chrystusa. Tak więc potrafimy policzyć ile czasu jest wśród nas. Zabytkowe budowle, które przetrwały do dziś: Koloseum, Partenon, w Polsce średniowieczne zamki – to wszystko to wynik sztuki. Gdyby nie ona nie bylibyśmy w stanie wiedzieć, czym byli zajęci i jakie mieli upodobania nasi praprzodkowie.
Sumując na pewno każdy z nas nie powiedziałby stanowczo, że dla sztuki nie można poświęcać wszystkiego. Są aspekty, dla których powinniśmy się zastanowić czy aby nie oddać siebie bardziej dla sztuki, a oddalić od swoich zmysłów jakąś inną pasję. Ja swoją tezę wygłosiłem na początku i myślę, że pomimo wszystko swoich upodobań nie zmienię.