Opis miejsca, w którym czuję się bezpiecznie

Miejscem w którym czuję się najlepiej jest mój dom. Ale najbezpieczniej czuję się w moim pokoju. Zawsze chętnie tam wracam. To mój mały azyl.
Pokój ten znajduje się na piętrze mojego domu. Jest pomalowany w kolorach: biało-błękitno-fioletowym. Kolorystyka ścian sprawia, że jest on pomieszczeniem bardzo ciepłym i przytulnym. Ciepło emanuje z niego jak "kaloryfer". Naprzeciwko drzwi znajduje się okno przez które widać drzewa zarówno iglaste jak i liściaste. W czasie jesiennym widok jest pomarańczowo-żółto-zielony. Przy lekkim lub silnym podmuchu wiatru, drzewa wyginają się w najróżniejszych kierunkach. W nocy okno lekko przysłania ciemna roleta, by jasny blask księżyca mnie nie obudził. Obok okna znajdują się: biurko, łóżko i mój fotel, gdzie gdy mam chwile wolnego czasu czytam książki lub piszę swoją. Gdy mam ochotę rozmyślać, kładę się na dużym, wygodnym łóżku i spoglądam przez zawsze czyste okno, patrząc jak uginają się drzewa i spadają kolorowe liście. Czuję się w nim bezpiecznie, bo wiem , że nikt mi nic nie zrobi.

Mogę się tam zanurzyć w świecie fantazji, pomarzyć, porozmyślać nad tym co się dzieje, co się stało i co może się stać. Nikt mi nigdy tam nie przeszkadza. Mam tam taką "oazę spokoju". Nauka to nie jest problem. "Zakopię się" w koc i opatulona siadam na łóżku, biorę książkę do ręki i w ekspresowym tempie nauka wchodzi mi do głowy.

W moim pokoju niema zbyt dużo mebli, ale za to mam w nim mnóstwo "pluszaków", rozmaitych figurek i bibelotów. Moją najulubieńszą maskotką jest wielka, zielona żaba, którą dostałam w tym roku na urodziny od mojego brata. Śpi ona codziennie ze mną w łóżku i zawsze mogę się do niej przytulić.

Lubię swój pokój tak bardzo, że mogłabym być w nim dwadzieścia cztery godziny na dobę. Nie oddałabym go za nic w świecie.