Z czego śmieje się Kochanowski we fraszkach satyrycznych?

Fraszki to drobne utwory wierszowane, najczęściej o treści żartobliwej. W utworach tych Kochanowski śmieje się ze słabostek ludzkich zręcznie je podkreślając. Poeta opisuje w nich w skrótowy sposób wiele rysów życia charakterystycznych dla środowiska zamożnej szlachty, co ukazane jest we fraszce pt. „O doktorze Hiszpanie”. Bohater fraszki stronił od grona zabawiających się kompanów. Jednak zabiegi te na niewiele się zdały, ponieważ towarzysze zabawy wyłamali drzwi „...doktor nie puścił, ale drzwi puściły...” i niestety przymusili go do picia. Gdy się rano obudził dowcipnie swój stan przedstawił „...Szedłem spać trzeźwo, a wstaję pijany...”.

W innej fraszce pt. „Raki” poeta dokonuje pochwały kobiet lub ich nagany, a wszystko w zależności od sposobu czytania wiersza. Jest to rodzaj zabawy poetyckiej. „...Folgujmy paniom, nie sobie, ma rada...” – pochwała , odwrotnie – „...Rada ma, sobie, nie paniom, folgujmy...„.

W utworze „O kaznodziei” poeta ujawnia stosunek duchowieństwa do jego własnych nauk. Księża wygłaszając kazania, zalecają życie w cnocie i ubóstwie, sami zaś prowadzą życie rozpustne i pełne występków. Podobny temat podnosi we fraszce „O kapelanie” żartobliwie ukazując obraz ówczesnego duchowieństwa, które bardziej dbało o dzban wina niż o swoje obowiązki.

Jan Kochanowski nie zapomniał również przyjrzeć się relacją między kobietą, a mężczyzną zawierając je w takich fraszkach jak „Do Hanny”, „Do dziewki”, „O miłości”. W pierwszej mówi nam, że bywają sytuacje, w których kobieta oddając rękę zapomina o oddaniu serca. Druga fraszka miłosna została oparta na koncepcie zestawienia cierpienia kochanka ze zjawiskiem natury „...A z tobą i w pół nocy zda się dzień na niebie...”. Potęgę miłości podkreśla w trzeciej mówiąc, że nie ma przed nią schronienia.

Poeta z Czarnolasu pisał fraszki po to, żeby umilić życie, rozweselić kompanów a ich cięta i dowcipna forma nie była pozbawiona głębokiego filozoficznego spojrzenia na życie.