Pochwała wsi na podstawie "Pieśni świętojańskiej o sobótce" Jana Kochanowskiego oraz "Na wsi" Jana Twardowskiego

Często w literaturze możemy się spotkać z obecnością motywu rustykalnego, czyli o tematyce związanej z wsią. Utwory poświęcone wsi zawierają różnorodne poglądy na jej temat. Możemy się spotkać z pochwałami życia wiejskiego, porównaniami do miasta, opisami krajobrazów oraz wieloma innymi rodzajami wypowiedzi dotyczącymi wsi. Wiele tych utworów wyraża pochwałę, a ich najlepszymi przykładami mogą być wiersze Jana Kochanowskiego „Pieśń świętojańska o sobótce” oraz Jana Twardowskiego „Na wsi”. Obydwaj autorzy przedstawiają zalety wsi.
"Pieśń świętojańska o sobótce" składa się ze wstępu i dwunastu pieśni śpiewanych przez panny. Jest to utwór oparty na tradycjach uroczystości pogańskich obchodzonych w wigilie św. Jana, polegających na paleniu ognisk tańczeniu dookoła nich i śpiewaniu. Poeta daje w ten sposób wyraz swojemu podziwu dla zwyczajów ludowych. Chwali wieś i życie wiejskie.
W pieśni Panny XII Jan Kochanowski daje nam do zrozumienia, że słowami nie da się opisać całego piękna panującego na wsi. Jednocześnie uważa, że może nie starczyć czasu, aby to wszystko opowiedzieć, gdyż jest tego niewyobrażalnie dużo.
Poeta chwali uczciwość, jaka przejawia się w pracy ludzi. Dzięki temu natura jest przychylna człowiekowi. Pragnie odwdzięczyć się za jego dobro i pielęgnacje nad nią. Plony na wsi są duże i niezwykle dorodne. Chłopi ze swojej pracy utrzymują całą rodzinę. Ich praca jest bezpieczniejsza niż zajęcia, którymi ludzie zajmują się w mieście.
W wiejskiej rodzinie panuje harmonijny porządek. Każdy ma swoje obowiązki od najmłodszych lat. Wszyscy musza pomagać w utrzymaniu gospodarstwa, gdyż jest to za trudne dla jednej osoby. Dzięki temu mają także czas na zabawę i wszelakie przyjemności. Razem się bawiąc i tańcują po ukończonej pracy. Życie na wsi jest także dużo bardziej rodzinne niż w mieście. Ludzie mieszkają całymi rodzinami, dzięki temu ich więzi są bardzo silne. Dzieci przebywając z rodziną przez cały czas uczą się pracy, szacunku, umiarkowania i skromności.
Prości ludzie są szczęśliwi, mają wszystko, co im do szczęścia potrzebne, a potrzebują niewiele. Widać tu nawiązanie do filozofii stoickiej, która nakazuje zadowalanie się prostotą życia i szukanie w niej szczęścia.
Według Jana Kochanowskiego życie na wsi jest dostatnie, szczęśliwe, harmonijne oraz bezpieczne. Jednym słowem można by to określić jako życie idealne.
Jan Twardowski w swoim wierszu także wygłasza pochwałę na temat życia na wsi i jednocześnie mówi o Bogu. Według niego natura i jej piękno są najlepszymi dowodami na istnienie Boga. Wieś, która jest otoczona pięknem naturalnych krajobrazów, nasycona jest obecnością Boga. Poeta podziwia prostych ludzi, którzy w istnienie Boga potrafią wierzyć bez zastrzeżeń. W przeciwieństwie do filozofów nie potrzebują oni żadnych namacalnych dowodów na jego istnienie. Wystarcza im otoczenie, w jakim żyją. Natura sprawia, że doświadczają oni obecności Boga przez cały czas i jednocześnie codziennie odkrywają go na nowo.
Życie na wsi toczy się własnym poukładanym rytmem. Wszystko ma swój ściśle określony czas. Poeta na przykładzie pszczoły chce zwrócić uwagę na to, iż ludzie żyjący na wsi są zawsze bardzo zapracowania. Jest to praca ciężka i trudna, ale bardzo wdzięczna. Zawsze widać efekty wysiłku i trudu włożonego w prace.
W życiu ludzi mieszkających na wsi opisanych przez Jana Twardowskiego można doszukać się podobieństwa do życia według filozofii franciszkanów. Mówi ona o życiu pełnym miłości do wszystkiego, co nas otacza, o życiu, które opiera się na miłości i wierze a nie na filozofii.
W przeciwieństwie do wiersza Jana Kochanowskiego, u Twardowskiego można się doszukać pewnego odejścia od ideału życia na wsi. Według poety natura jest doskonała, niestety jednak człowiekowi daleko do ideału, dlatego też, na wsi stosunki międzyludzkie tak jak wszędzie maja swoje wady. Bywają niepotrzebne kłótnie, które nieraz przeistaczają się w długotrwałe konflikty.
Obydwa wiersze są przykładami sielanki. Wyrażają pochwałę dla prostego życia na wsi. Opisują zupełnie inne życie niż to, do którego my jesteśmy przyzwyczajeni, czyli do życia miejskiego. Poeci ukazują nam życie idealne, pełne prostoty harmonii w otoczeniu natury.