Mark Twain "Pamiętniki Adama i Ewy".

,,Pamiętniki Adama i Ewy" Marka Twaina jest opowieścią o pierwszych ludziach, o dwóch odmiennych istotach, których miłość narodziła się dopiero po wielu latach.
Ewa już od pierwszego dnia swojego istnienia była bardzo ciekawa świata, bardzo pragnęła posiąść wiedzę. Mówienie sprawiało jej wielką przyjemność, lubiła ład i porządek. Widzimy to na przykładzie, kiedy robiła notatki swojej zdobytej wiedzy lub kiedy stawiała liczne tabliczki w całym ogrodzie, aby się nie zgubić. Była wrażliwa na piękno przyrody. Starała się uzyskać przyjaźń i akceptację w oczach niezwracającego na nią uwagi Adama.
Adam bardzo różnił się od Ewy, był cichy i spokojny. Kiedy napotkał na swojej drodze kobietę, nie mógł znieść jej gadulstwa i uważał, że raj był wcześniej szczęśliwszym miejscem. Nie uważał Ewy za równą sobie, na początku nazywał ją ,,Stworzeniem". Ojej płaczu mówił tak:

,,Nowe Stworzenie już tam wtargnęło, a gdy próbowałem je wypchnąć, zaczęło wylewać wodę z otworów, którymi patrzy; ocierało je wierzchem łap".

Widzimy tu, że zauważał on tylko własne potrzeby, był nieczuły i niedelikatny w stosunku do Ewy, ignorował ją.
Kobietę od początku interesowało drzewo poznania dobra i zła. Dowiedziała się, że zjadając z niego owoc ściągnie na świat śmierć, chciała, aby osowiałe drapieżniki mogły polować, chciała ocalić chorego sępa. Uważała także, że zdobywając jabłka dla Adama uzyska jego sympatię. Kierowały nią wyłącznie dobre intencje, natomiast mężczyzna opowiada o tym tak:

,, Tak naprawdę to wcale nie zmartwiłem się, gdy przyszła, ponieważ tutaj znajdują się tylko nędzne resztki, a ona przyniosła trochę tamtych jabłek. Musiałem je zjeść, ponieważ byłem bardzo głodny, postąpiłem wbrew swoim zasadom, lecz uważam, że zasady nie mają istotnego znaczenia gdy jest się głodnym"

W tym fragmencie wyraźnie widać, że najważniejszą dla niego potrzebą było zaspokojenie głodu i z tego powodu łamie swoje zasady.
Dopiero po wygnaniu z raju zauważa, że Ewa jest mu potrzebna, że jednak lubi jej towarzystwo i teraz nie potrafiłby bez niej żyć. Po czterdziestu latach na jej grobie napisał: ,,Gdziekolwiek była ona, tam był raj.
Uważam, że te typowe cechy, które posiadali główni bohaterowie ,,Pamiętników Adama i Ewy" są także przypisywane dzisiejszym płciom.