Zasady interpunkcji

Błędy interpunkcyjne mają swoje źródło w nieznajomości i nieprzestrzeganiu zasad składniowych, które są podstawą interpunkcji. Jeśli znasz struktury składniowe, na pewno dobrze zastosujesz znaki interpunkcyjne.

Zawsze oddzielamy przecinkiem wypowiedzenia współrzędne, jeśli nie są połączone spójnikami.
Przykład: Czytam, marzę.

Stawiamy przecinki przed takimi spójnikami a, ale, jednak, lecz, więc, toteż, dlatego, czyli i wszystkimi spójnikami wprowadzającymi zdania podrzędne,
Przykład: Uczę się pilnie, ponieważ chcę otrzymać dobre stopnie.

Nie stawiamy przecinka przed spójnikami: albo, i, oraz, ani, ni.

Przed spójnikami powtórzonymi, które pełnią identyczną funkcję w wypowiedzeniu stawiamy przecinek.
Przykład: Zjem obiad i ciastko, i lody.

Nigdy nie stawiaj przecinka na początku linijki!

W wypowiedzeniu podrzędnie złożonym oddzielamy przecinkami wypowiedzenia składowe i zdania wtrącone.
Przykład: Wyjadę do Gdańska, gdyż lubię morze.

Dwukropek stawiamy przed przytoczeniem słów lub myśli cudzych albo własnych.

Myślnik można postawić przed członem zdania zawierającym uściślenie poprzedniej myśli, sprecyzowanie tej myśli przez znalezienie właściwszego słowa.
Przykład: Należę do ludzi, którzy raz dawszy nura w Azję, starają się żyć w zgodzie z otoczeniem, mało w zgodzie - w harmonii.

Wielokropek w tekście literackim oznacza przerwanie lub niedokończenie wypowiedzi.
Przykład: To jest wszystko, co miałem panu. . .

Wielokropek w nawiasie kwadratowym lub okrągłym oznacza opuszczenie części cytatu.
Przykład: „Wśród takich pól [. . . ] stał dwór szlachecki”.

Nawiasem oddzielamy wyrazy, zwroty, równoważniki zdań, zdania, a nawet całe partie tekstu, jeżeli zawierają treść uboczną, wyjaśniającą, dodatkową.
Przykład: Niedźwiedzie (bure) mają-poza psami - najwięcej chyba czegoś ludzkiego.

W nawiasie możemy umieszczać wtrącone przykłady.