"Bo kto nie był ni razu człowiekiem..." - czy człowieczeństwo zanika??

Czy zgadzam się ze stwierdzeniem „Bo kto nie był ni razu człowiekiem...”, które mówi o zaniku człowieczeństwa? Po części na pewno, choć moje zdanie jest i na TAK i na NIE. Jednakże wesprę się odpowiednimi argumentami.
Moim zdaniem, człowieczeństwo jest to umiejętność okazywania i posiadania uczuć. Jest to litość, którą wyrażamy poprzez pomoc, miłość i przyjaźń, dzięki którym mamy kogoś obok siebie. Jest jeszcze wiele, wiele innych uczuć, o których mógłbym pisać. Jednak wydaje mi się, że podstawowymi cechami człowieka są: miłość i szacunek do drugiej osoby.
Nie wszyscy te cechy posiadają, ale są osoby, które mają ich tak wiele, że pragną się swym dobrem dzielić z innymi. Jedną z takich osób była Matka Teresa z Kalkuty, która poświęciła wszystko dla ludzi bezdomnych, biednych i chorych. Oddawała każdy grosz na swą fundację. Zaczynając swoją drogę ku świętości, zrzuciła normalne ubranie i założyła
sari- strój, w którym w Kalkucie chodzą najbiedniejsi. Matka Teresa nie wstydziła się okazywać swoich uczuć dzieciom chorym na malarię. Nie bała się podejść do człowieka, który miał AIDS. Nie brzydziła się bezdomnymi. Ona miała serce wielkie, jak worek bez dna. Ciągle ktoś do niego wchodził, lecz nigdy go nie opuszczał.
Kolejnym człowiekiem o wielkim sercu był Polak, Marek Kotański. Był to człowiek, który bezinteresownie pomagał polskim narkomanom. Razem z ekipą swoich wolontariuszy chodził po dworcach, peronach i robił najniezbędniejsze opatrunki potrzebującym. Podchodził do każdego, bez wyjątku. Podawał pomocną dłoń narkomanom, którym pomagał wyrwać się ze szponów nałogu. Stworzył specjalne ośrodki, w których jego pacjenci mogli się leczyć i odpoczywać. Niestety, nie zdążył pomóc wszystkim potrzebującym go Polakom. Marek Kotański zmarł, lecz pozostawił po sobie zespół ludzi, którzy dalej ciągną jego dzieło.
Jednak są ludzie, którzy nie uważam w najmniejszym stopniu za okazy człowieczeństwa. Są to terroryści, którzy chowając się za swoją religią, mordują dzieci, starców i dorosłych. Jednym z przykładów ich bestialstwa był napad na teatr na Dubrowce. Przestępcy trzymali zakładników w warunkach, które są były gorsze niż w niejednej rzeźni. Ludzie uwięzieni musieli wytrzymać rzeczy okropne. Zmuszeni byli pić własny mocz, załatwiać swoje potrzeby na środku sali, w której byli trzymani. I to wszystko za ich niewinność. Żaden z zakładników nie wyrządził żadnej szkody terrorystom. Ale ponoć taka jest religia Islamu- Święta Wojna każe zabijać...
Podsumowując, sądzę, iż człowieczeństwo zanika, jednak są ludzie którzy spowalniają jego zanik. Mam nadzieję, że tych ludzi z czasem będzie coraz więcej.