Barwa dźwięku- co to takiego??

Stradivarius brzmi cudownie, tanie skrzypce z bazaru okropnie; jednak zarówno na jednym jak i drugim instrumencie można zagrać np. \"Humoreskę\" Dworzaka, obydwa też mogą zagrać ten sam dźwięk - np. górne \"Ce\". Co odróżnia brzmienia tych instrumentów?

- oczywiście barwa. Od czego ona zależy?

Tym co określa dźwięk uzyskiwany przez skrzypce są fale stojące wytworzone w strunie i w pudle instrumentu (więcej na ten temat znajduje się w rozdziałach poświęconych drganiom struny). Stradivarius ma te fale lepiej uporządkowane, bardziej bogate, wolniej zanikające w czasie. To powoduje, że jego brzmienie ma charakterystyczną \"srebrzystą\" barwę i zdaje się wypełniać pomieszczenie koncertowe.

Od strony fizycznej patrząc, lepszy instrument wytwarza zazwyczaj więcej tonów niż gorszy, a dodatkowo nie wytwarza np. tzw. \"wilczych tonów\", czyli tonów niepożądanych w widmie dźwięku.

Wrażenie barwy dźwięku zależy jednak nie tylko od samej obecności tonów, ale także od ich \"zachowania\". Istotne jest które tony szybciej zanikają, a które wolniej, jak odbywa się to zanikanie itp. Łatwo odróżniamy dźwięk fortepianu, od dźwięku skrzypiec - wynika to przede wszystkim z faktu, że instrumenty smyczkowe mogą grać bardzo \"długie\" nuty, a do tego kontrola nad trwaniem dźwięku jest tu o wiele większa niż w przypadku fortepianu. W końcu ten ostatni instrument ma zupełnie inny sposób wydobywania dźwięku - tu każde naciśnięcie klawisza owocuje tylko jednorazowym uderzeniem młoteczka o strunę.

Dźwięki \"muzyczne\" (czyli wydawane przez typowe instrumenty) składają się zazwyczaj z kilku, kilkunastu tonów. Wszystkie razem składają się na jakość (barwę) dźwięku.

Jednak jest pewien ton szczególnie ważny, ton - który określa nam wysokość dźwięku, jest to tzw. ton podstawowy (nazywany także \"pierwszą harmoniczną\").