Obraz Tamary Łempickiej

Sztuka podkreśla przede wszystkim piękno kobiety odwołuje się do jej sfery uczuć. W XX-wiecznych obrazach akcentuje się też śmiało jej erotyzm. W roku 1976 na wystawie w Londynie znalazł się obok innych dzieł T. Łempickiej obraz z roku 1929 pt. „Dziewczyna w rękawiczkach”. Wprawił on z zadumę ze względu na nieznaną syntezę stylów. Nie wiadomo nic na temat personaliów modelki, choć możliwe, że Łempicka na obrazie przedstawia samą siebie. Portret wyróżnia się wyważoną kompozycją, szokującą kolorystyka i doskonałą techniką wykończenia. Kobieta ma bardzo wyraźne usta i oczy. Podkreślają one jej kobiecość, powagę i zamyślenie. Tytułowe rękawiczki świadczą o elegancji bohaterki. Suknia kobiety
w ostrym kolorze zielonym podkreśla piękno i wdzięki kobiecej natury i daje efekt dobrego gustu. W rysunku ciała i włosów zaskakuje duża liczba szczegółów. Złote pukle włosów przypominają metalowe wstążki. Widać tu, zwłaszcza w geometrycznych kształtach, pewne nawiązanie do kubizmu.
Krytyk i znawca współczesnej sztuki Bruce Bernard podkreślał często obok walorów malarskich, także subtelność i niezwykłą wartość obrazu T. Łempickiej. Być może uległ on czarowi tego, co w widzeniu kobiety może się podobać mężczyźnie, czyli wdzięk i piękno.