Park Narodowy Doñana w Hiszpanii

Park Narodowy Doñana w Hiszpanii rozciąga się na powierzchni 50 tys. 720 ha, na południowym wschodzie Półwyspu Iberyjskiego. Większość jego obszaru należy do prowincji Huelvy, część (o niewielkim znaczeniu ekologicznym) do prowincji Sewilli.
Park został założony w 1969, a w 1994 wpisany na listę światowego dziedzictwa UNESCO.
Nazwa parku (zwanego przez wielu Hiszpanów Parkiem Narodowym Doñi Any) prawdopodobnie pochodzi od Doñi Any de Mendoza i Silva, żony siódmego diuka Medina Sidonia, Don Alonso Preza de Guzmn. Był on panem na tych włościach po tym, jak kupił miejscowość Almonte i w 1589 zbudował pałac w sąsiedztwie rozlewisk rzeki Gwadalkiwir, przekształcając okolicę w rejon polowań dla arystokratów.
Park słynie z bogatej fauny. Występują tu m.in.: ryś iberyjski, orzeł iberyjski, gadożer, orzełek włochaty, warzęcha, modrzyk, czerwonak, jeleń, daniel, dzik i różne okazy gadów.
Sporą część parku stanowią mokradła, które są schronieniem flamingów i innych gatunków ptaków. Inny fragment parku to część pustynno-wydmowa i las śródziemnomorski, głównie sosnowy.
W pobliżu parku miasteczko El Roco, słynące z corocznego odpustu.
Park wystawiony jest na liczne zagrożenia dla jego systemu ekologicznego (związany z turystyką rozwój miasta Matalascañas czy niesprecyzowane jeszcze plany budowy drogi ekspresowej łączącej prowincje Huelvy i Kadyksu.
Park Narodowy Garajonay zajmuje powierzchnię 3986 ha, co stanowi ponad 10 proc. powierzchni wyspy La Gomera. Został założony 25 marca 1981 roku, a już w 1986 wpisany na listę światowego dziedzictwa UNESCO.
Park zajmuje centrum i północną część wyspy i znajduje się na terytorium wszystkich gmin, na jakie podzielona jest La Gomera. Jego nazwa wzięła się od wzgórza Garajonay (1487 m. n.p.m.), najwyższego punktu wyspy. Najniżej położonym obszarem parku jest osada Cedro, na wysokości 650 m. Park słynie z największego na świecie lasu wawrzynowego – formacji leśnej, która w trzeciorzędzie pokrywała niemal całą Europę. Las przetrwał dzięki wyjątkowym warunkom klimatycznym panującym na Wyspach Kanaryjskich: niewielkiej amplitudzie rocznej temperatur, obfitym opadom i stałej wilgotności utrzymywanej przez gęste mgły.
Lasy wawrzynowe, wraz z lasami wrzoścowo-woskownicowymi zajmują ok. 90 proc. powierzchni parku. Pozostałe 10 proc. to skupiające się na południu lasy sosny kanaryjskiej i gatunków egzotycznych.
Park jest również obszarem o bogatej faunie. Żyje tu ponad 1000 gatunków bezkręgowców, z czego 150 gatunków to endemity. Badacze naliczyli 38 gatunków kręgowców, głównie gadów i ptaków, spośród których warto wymienić gołębia laurowego i gołębia kanaryjskiego, gatunki endemiczne. Spotyka się także krogulca, mysikrólika kanaryjskiego, ziębę czy słonkę, a spośród gadów i płazów jaszczurkę gomerską, scynkę gomerską i rzekotkę śródziemnomorską. Na terenie parku nie ma osiedli ludzkich, choć istnieją takie na jego granicach. Las przecinają liczne szlaki turystyczne..

Step (z ros. stepe) - równina pozbawiona drzew, rzek i jezior. Step przypomina pod tym względem prerię, z tą różnicą, że preria jest z reguły zdominowana przez wysokie trawy, a step może być obszarem półpustynnym lub pokrytym trawą i krzewami (czasem w zależności od pór roku). Fauna: myszy, chomiki, świstaki, susły, orły, sokoły, wilki. Dawniej również przez antylopy i dzikie konie. Występuje w warunkach klimatu umiarkowanego z gorącym suchym latem.
Bardzo żyzne gleby (czarnoziemy), silnie eksplatowane przez człowieka, które tworzą sie z obumarłych szczątków roślin na podłożu skal lessowych. Stepowieniem określa się przechodzenie obszarów zalesionych w step lub prerię. Termin stepowy jest używany dla określenia klimatu takiego regionu, zbyt suchego aby podtrzymać las, ale na tyle mokrego, aby nie być pustynią. Drzewa spotyka się tylko w wąwozach (jarach) i dolinach rzek. Na czarnoziemach rosną również zboża, buraki cukrowe i inne wymagające rośliny.
Wiekszość stepów została przekształcona w pola uprawne,gdyż połoone są one na żyznych glebach-czrnoziemach,a bardziej suche i mniej żyzne obszary są ykorzystywane do całorocznego wypasu bydła.(
Preria, rozległe obszary porośnięte roślinnością trawiastą, w Ameryce Północnej. Preria jest podobna do występującego w Azji stepu.
Rozróżnia się kilka odmian prerii:
• prerię niską - na obszarach o małych opadach (400 mm rocznie), porośniętą luźno kępkami niskich traw,
• prerię typową - na obszarach o opadach rocznych rzędu 600 mm i glebach typu czarnoziemów, z kępkową roślinnością trawiastą do 120 cm wysokości,
• prerię łąkową - również na czarnoziemach, złożoną z traw wysokich, na obszarach o opadach ok. 1000 mm rocznie.