Współzawodnictwo

Integralną częścią procesu szkolenia jest współzawodnictwo sportowe ujęte w ramy określonego systemu imprez i zawodów. Organizacja systemu współzawodnictwa winna być ściśle związana z procesem szkolenia na wszystkich Jego etapach i wynikać z zadań postawionych w poszczególnych fazach rozwoju sportowego.

Istotą współzawodnictwa w sporcie wyczynowym jest walka sportowo, za którą uznaje się splot działań różnych osób lub zespołów, kiedy cele działających są niezgodne i jedni drugim usiłują (zgodnie z przepisami) przeszkodzić w dążeniach.

Przebieg i poziom walk; sportowej w danej dyscyplinie sportu zależy od aktualnego poziomu tzw. warunków wewnętrznych, tj. potencjalnych możliwości psychofizycznych walczących stron oraz od wartości tzw. warunków zewnętrznych, tj. zespołu zmiennych środowiskowych, w których toczy się walka. Warunki wewnętrzne charakteryzują organizm jednostki lub zespołu. Można Je podzielić na dwie grupy: podlegające rozwojowi biologicznemu (genotyp) i podlegające wytrenowaniu. Obydwie grupy warunków wewnętrznych należy rozpatrywać w trzeci układach:
1) sterowania—budowa i funkcje pod systemu pobierającego przetwarzającego informacje ze środowiska, w którym ma miejsce walka:
2) zasilania- budowa i funkcje podsystemu energetycznego zabezpieczenia wykonywanych czynności
3) ruchu-budowa i funkcje aparatu ruchu.

Cechami wyróżniającymi walkę wielopodmiotowa od pozostałych rodzajów walk są: jedność graczy w uświadomieniu celu walki oraz współdziałanie ze względu na czynności, które cel ten pozwalają osiągnąć.

Systemowi współzawodnictwa w warunkach ścisłego powiązania z systemem szkolenia przypisuje się następując funkcje;
1. Szkoleniową, w ramach której zawody spełniają rolę środka treningu - zwiększenie Intensywności pracy, doskonalenie umiejętności techniczno- taktycznych;
2. Kontrolną - sprawdzenie poziomu wytrenowania i postępu wyników;
3. Selekcyjną - wybranie najlepszych i najzdolniejszych zawodników;
4.wychowawczą - poprzez rozwijanie w rywalizacji form zachowania sportowego, wyrobienie Odpowiedniej motywacji do udziału w zawodach oraz kształtowanie zainteresowań sportowych.

Układając kalendarz startów należy kierować się następującymi zasadami:
- zawodnik może brać udział w zawodach dopiero wówczas, jeśli osiągnął poziom przygotowania umożliwiający realizację postawionych zadań;
- zawody powinny być tak dobrane, aby uwzględniały stopniowe narastanie trudności współzawodnictwa;
- należy dobierać przeciwników równorzędnych lub nieco silniejszych (zawody, które nie stwarzają jakichkolwiek trudność nic służą podwyższaniu poziomu sportowego;
- zawodnik powinien startować tylko w tylu startach pomocniczych, ile jest niezbędnych do osiągnięcia i stabilizacji wysokiej formy przed zawodami głównymi
- zbyt wiele startów oraz niewłaściwe rozłożenie Ich w czasie zakłóca systematyczny rozwój wytrenowania (powoduje zbyt duże przeciążenie fizyczne i psychiczna);
- w każdych zawodach start musi być traktowany poważnie i wymaga od zawodnika wysokiej koncentracji stosownie do zadań określonego cyklu treningu i zawodów;
- zbył wiele startów bez odpowiedniego przygotowania, jak również zbyt mato startów przy dużej ilości treningów powoduje zachwianie zależności między efektami a pracą wykonaną na treningu.

Częstotliwość udziału w zawodach uzależniona jest on wieku, poziomu sportowego oraz od charakteru wysiłku występującego w czasie startu.