Charakterystyka dwóch krain zwierzęcych i dwóch państw roślinnych

To zagadnienie jest związane z biogeografią. Ziemię podzielono na państwa roślinne i zwierzęce.
Wyróżniamy 6 krain roślinnych: państwo holartyczne (Holarctis), państwo paleotropikalne (Paleotropis), państwo neotropikalne (Neotropis), australijskie (Australis), przylądkowe (Capensis), holantarktyczne (Holantarctis). Niekiedy też wyróżnia się państwo wodne gdzie żyją rośliny wodne. Krainy zwierzęce też jest ich 6: palearktyczna (Palearktyka), nearktyczna (Nearktyka), etiopska, orientalna, neotropikalna, australijska. Kryterium podziału na takie obszary jest specyfika flory lub fauny danego państwa lub krainy (które dzielą się na mniejsze jednostki - obszary),np. liczba rodzin lub gatunków endemicznych, ilość reliktów, oraz powiązanie z florami i faunami obszarów przyległych. Problem dość rozległy i jego analiza wymaga analizy przeszłości geologicznej Ziemi, zmian klimatycznych, warunków glebowych. Uwzględniając te parametry można przeprowadzi analizę florystyczną i faunistyczną poszczególnych państw i krain.
Nie wszyscy biogeografowie zgadzają się co do liczby państw roślinnych i krain zwierzęcych. O ile dla botanika południowy kraniec Afryki tworzy państwo roślinne Capensis, o florze zupełnie odmiennej od flory reszty Afryki i w ogóle całego starego Świata, o tyle zoolog nie znajdzie tam raczej nic ciekawego Dla wielu zoologów odrębnymi krainami zwierzęcymi są: Madagaskar, Australia, Nowa Zelandia, Nowa Gwinea czy Grenlandia, co znowuż irytuje botaników

Pojęcie krainy zoogeograficznej zostało ukute w celu podkreślenia rzucającej się w oczy odmienności faunistycznej różnych regionów świata. Ze wszystkich stworzonych systemów zoogeograficznych najlepiej przyjął się system Sclatera i Wallace'a. Wyróżnili oni sześć głównych krain:
1. krainę palearktyczną, obejmującą całą Europę, północną Afrykę aż po Saharę i północną Azję aż po Himalaje
2. krainę etiopską, do której zalicza się całą Afrykę na południe od Sahary, wraz z Madagaskarem
3. krainę orientalną z Indiami, południowymi Chinami i zachodnimi wyspami Archipelagu Malajskiego
4. krainę nearktyczną obejmującą Amerykę Północną po środkowy Meksyk
5. krainę australijską, do której prócz Australii należą jeszcze duże i małe wyspy Oceanu Spokojnego oraz wyspy malajskie na wschód od Celebes.
6. krainę neotropikalną obejmującą teren od środkowego Meksyku po Amerykę Południową włącznie.

Kraina australijska – kraina zoogeograficzna obejmująca obszar Australii, Tasmanii, Moluków, Nowej Gwinei, Nowej Zelandii i większości wysp Oceanu Spokojnego. Należy do państwa zwierzęcego Notogea.
Większa część obszaru należy do strefy klimatów zwrotnikowych, jedynie na południowych krańcach występuje klimat umiarkowany. Głównymi formacjami roślinnymi są: stepy i pustynie (w centralnej części Australii), zarośla wiecznie zielone (w południowej), sawanna i las równikowy (w północnej). Wschodni skraj Australii i Nowa Zelandia są pokryte lasami liściastymi.
Kraina australijska charakteryzuje się fauną o dużej odmienności od fauny innych regionów świata, przede wszystkim obecnością stekowców i torbaczy i nieobecnością łożyskowców (poza nietoperzami i gatunkami zawleczonymi przez człowieka).
Najbardziej charakterystyczne rodziny i gatunki zwierząt:
· ssaki - torbacze: kangurowate, pałankowate, wombatowate i in. oraz stekowce: dziobak i kolczatkowate (gatunki endemiczne)
· ptaki - 13 rodzin endemicznych, m.in. emu, kazuary, kiwi,
· gady - krokodyle, warany (m.in. największa współcześnie żyjąca jaszczurka - waran z Komodo).
Kraina palearktyczna (Palearktyka) - kraina zoogeograficzna obejmująca cały kontynent europejski, Wyspy Kanaryjskie, Azory, Maderę, Wyspy Zielonego Przylądka, Afrykę powyżej zwrotnika Raka, Półwysep Arabski poza pasem przybrzeżnym zaliczanym do krainy etiopskiej, Wyspy Japońskie, Azję Mniejszą i te regiony Azji, które leżą na północ od Himalajów. Jest największą powierzchniowo krainą zoogeograficzną.
Prawie cała Palearktyka leży w strefie klimatu zimnego i umiarkowanego, jedynie w południowej części – podzwrotnikowego.
Niezbyt bogata, jak na tak wielki obszar, fauna jest typowa dla poszczególnych stref klimatyczno-roślinnych, ułożonych równoleżnikowo – od tundry na północy, przez tajgę, lasy liściaste i zarośla wiecznie zielone, po stepy i pustynie na południu. Najbardziej charakterystyczne gatunki zwierząt:
· w strefie okołobiegunowej: niedźwiedź polarny, lis polarny, renifer, zając bielak, lemingi, sowa śnieżna, pardwa górska;
· w strefie umiarkowanej: ssaki kopytne: żubr, jeleń, sarna, piżmowiec, daniel, muflon, wielbłądy itp.; drapieżne: niedźwiedź brunatny, irbis; ssaki z rodziny łasicowatych; wiele gatunków gryzoni.
Część gatunków na południowych krańcach Palearktyki to przybysze z krainy etiopskiej, np.: antylopy – adaks i oryks, drapieżniki: lampart i gepard, a ponadto hiena pręgowana, ichneumon i jeżozwierz afrykański. Elementami orientalnymi w faunie części azjatyckiej są m.in: syberyjski podgatunek tygrysa, liczna grupa bażantów oraz przedstawiciel ssaków naczelnych – makak japoński.
Gadów jest mało, a z płazów głównie występują ogoniaste. Z licznej gromady ptaków żyje tu niespełna 1 000 gatunków i tylko jedna rodzina endemiczna – płochacze. Wśród ssaków są jedynie dwie endemiczne rodziny gryzoni: ślepce i selewinki. Wynika to z faktu, że większość zwierząt Palearktyki należy do rzędów i rodzin szeroko rozmieszczonych, których przedstawiciele zamieszkują głównie obszary tropikalne i subtropikalne.
Palearktyka wykazuje duże podobieństwo do Nearktyki i bywa łączona z nią w jeden region zoogeograficzny - Holarktykę. W epoce lodowcowej Eurazja miała połączenie z Ameryką Północną i wiele gatunków zwierząt przewędrowało na sąsiedni kontynent (częściej z Palearktyki do Nearktyki niż odwrotnie): np. niedźwiedź brunatny (Ursus arctos - w Ameryce Północnej znany jako grizzly), jeleń szlachetny (Cervus elaphus - wapiti), bizon (Bison bison) i renifer (Rangifer tarandus - karibu).

Państwo florystyczne, roślinne - najwyższa rangą jednostka podziału fitogeograficznego. Państwa florystyczne wyróżnia się na podstawie takich cech jak: występowanie pewnych zbiorowisk roślinnych, występowanie endemitów wyższej rangi systematycznej (rodzina, rodzaj), kryterium historyczne (wiek i geneza szaty roślinnej). Wyróżnia się następujące państwa florystyczne: państwo antarktyczne, państwo przylądkowe, państwo australijskie, państwo neotropikalne, państwo paleotropikalne, państwo holarktyczne.
Państwo australijskie - Australia stanowi osobne państwo roślinne (Australis) o swoistej florze. Państwo roślinne, którego długotrwała izolacja geograficzna wywarła ogromne piętno na florze, która przeszła swoistą ewolucje. Dlatego zachowało się tu wiele reliktów, a całe państwo jest zdominowane przez wiele gatunków, a nawet rodzajów roślin endemicznych. We florze australijskiej jest 13 endemicznych rodzin, około 570 endemicznych rodzajów. Endemity stanowią 90% flory, której szczególną cechą jest obecność rodzaju eukaliptusa i akacji, która ma tu swe centrum występowania. W zbiorowiskach roślinnych przeważają formacje charakterystyczne dla klimatów suchych i gorących. Wnętrze kontynentu zajmują pustynie piaszczyste (bez roślinności) oraz półpustynie ze słonoroślami i kolczastymi krzewinkami (karłowate akacje, eukaliptusy, kazuaryny, łobody i in.) tworzące tzw. skrub. Pustynie i półpustynie graniczą, zwł. od pn., ze stepami twardolistnych traw. Na pn. stepy przechodzą w sawanny, a te — w lasy monsunowe; wybrzeża pd.-wsch. i pd.-zach. porastają lasy wawrzynolistne i zimozielone zarośla. Odrębna jest roślinność wsch. części Australii: na obszarach o dużych opadach (gł. płw. Jork) rosną wiecznie zielone lasy podrównikowe (figowce, palmy, pandanusy, liany i epifity), a na wybrzeżach pn. — namorzyny; dalej na pd., w górach, występują wiecznie zielone lasy araukarii i notofagusów (buk pd.), natomiast na najwyższych wzniesieniach Alp Australijskich — roślinność alpejska. Wielkich zmian we florze tego państwa dokonał człowiek. Wyrąb i wypalanie lasów, wypas i wprowadzanie kultur rolnych spowodowały wyginięcie niektórych gatunków roślin. Człowiek wprowadził na te tereny ponad 200 nowych gatunków roślin, w tym osławione już amerykańskie opuncje. . Plagą gospodarczą Australii są zawleczone tu i mnożące się opuncje.
Państwo paleotropikalne (Palaeotropis), tropikalne państwo roślinne Starego Świata obejmujące Afrykę na południe od Sahary, Indie, Archipelag Malajski, północną Australię oraz międzyzwrotnikowe wyspy Oceanu Spokojnego; w zależności od szerokości geograficznej występują zbiorowiska dżungli, lasów monsunowych, lasów suchych, sawanny, roślinności półpustynnej i pustynnej oraz przybrzeżnych namorzynów. Klimat gorący. Posiada około 40 gatunków endemitycznych. Drugie co do wielkości państwo roślinne. Flora jest bardzo bogata i silnie zróżnicowana - pod tym względem jest to najbogatsze państwo roślinne świata. Palaeotropis jest ojczyzną licznych roślin użytkowych.
Dwuskrzydłowcowate (wiecznie zielone drzewa), dzbanecznikowate, bananowate, palmy, ananasowate, morwowate, sagowce, welwiczie baobaby, akacje, drzewa kiełbasiane, kawa sorgo, arbuz. Ryż, bawełna, ogórek, trzcina cukrowa, herbata, cynamonowiec, pieprz, goździkowiec korzenny, muszkatułowiec, bakłażan, mandarynka.