Alfred Liebfeld Henry Ford - Legenda i rzeczywistość

Henry Ford urodził się w Springwell Township w hrabstwie Wayne w amerykańskim stanie Michigan 30 lipca 1863 jako pierworodny z szóstki potomstwa Williama i Mary Fordów. Dorastał na dość bogatej farmie rodzinnej, spędzając dnie w małej jednoizbowej szkółce i pomagając na farmie w drobnych pracach.

Już w młodym wieku wyraźnie interesował się mechaniką. Wiele lat później zainteresowanie to rozwinęło się w geniusz, który przyniósł mu chwałę najwybitniejszego człowieka przemysłu na świecie.

Autor pisze \"w szkole mały Henry znalazł się w otoczeniu dzieci z najbliższej okolicy. Uczniem był na ogół pilnym, z rachunków miał oceny dobre, za to z ortografią był na bakier, mając z nią kłopoty do końca życia. W klasach starszych zapoznawano uczniów z wybitniejszymi pisarzami i poetami anglosaskimi. Dopowiedio dobrane fragmenty z utworów Dickensa, Tennysona, Scotta i innych dawały młodzieży wprawdzie znikome tylko pojęcie o prozie i poezji w języku ojczystym, ale twórcom programów szkolnych nie o to przecież chodziło. Zadaniem nauczycieli było wpoić w młodociane umysły przeświadczenie o wyższości Anglosasów, jako prawowitych gospodarzy Stanów Zjednoczonych.\" s.24


W 1875 roku dwunastoletni Henry spędzał już większość czasu w małym warsztacie mechanicznym, który samodzielnie wyposażył. Właśnie tam skonstruował swój pierwszy silnik parowy w wieku lat piętnastu, a rok później – w 1879 – opuścił dom i wyjechał do pobliskiego Detroit, by podjąć pracę jako czeladnik u maszynisty. Od czasu do czasu wracał jednak do domu i pomagał na farmie.
Jako czeladnik przepracował następne trzy lata, po czym wrócił do Dearborn. Przez następne kilka lat czas pochłaniało Henry’emu obsługiwanie i naprawa silników parowych, a okazjonalnie znajdował dorywcze zajęcie w fabryce w Detroit. Zajmował się też konserwacją i przeglądem maszyn na rodzinnej farmie. W 1888 ożenił się z Clarą Bryant i utrzymywał swoją nową rodzinę prowadząc tartak.




W 1891 roku Ford został inżynierem w Edison Illuminating Company w Detroit. Awans na stanowisko głównego inżyniera dał mu wystarczająco dużo wolnego czasu i pieniędzy, by poświęcić wiele uwagi swoim prywatnym doświadczeniom z silnikiem spalinowym.
Jego eksperymenty zaowocowały w1896 roku skonstruowaniem kwadrycykla – pojazdu o własnym napędzie według pomysłu autora. Pierwszy silnik Forda ujrzał z warkotem światło dzienne i zapisał się w historii na drewnianym kuchennym stole w domu Forda przy Bagley Avenue 58. Następnym krokiem była konstrukcja z silnikiem opartym na ramie, do której umocowane były cztery koła od roweru – tak powstał jego pierwszy Ford.

W 1899 roku Henry Ford zrezygnował z pracy w Edison Illuminating Company i założył własną firmę – Detroit Automobile Company, która niestety zbankrutowała rok później. W tym czasie zaprojektował i skonstruował kilka modeli samochodów wyścigowych. 10 października 1901 roku sam siadł za kierownicą słynnego „Sweepstakes” i pokonał w wyścigu amerykańskiego championa Alexandra Wintona.

Ford Motor Company rozpoczęła działalność w 1903 roku. Henry Ford, właściciel 25,5 % akcji, został wiceprezesem i objął stanowisko głównego inżyniera. Zakłady Forda przy Mack Avenue w Detroit produkowały zaledwie kilka samochodów dziennie. Przy każdym aucie pracowały dwu- lub trzyosobowe załogi robotników, składając je z części wyprodukowanych na zamówienie w innych fabrykach. Pierwszy samochód, który powstał w zakładach Forda sprzedano 23 lipca 1903 roku. Henry został prezesem i przejął kontrolny pakiet akcji w roku 1906.
Henry Ford wcielił w życie swoje marzenie o produkowaniu samochodów dostępnych cenowo, ekonomicznych, a jednocześnie niezawodnych, wprowadzając na rynek w 1908 r Model T. Pojazd ten był zapowiedzią nowej ery motoryzacji dla klientów indywidualnych – Model T był łatwy w obsłudze, utrzymaniu i w prowadzeniu po trudnych drogach. Jego sukces był natychmiastowy.

W 1919 roku Henry i jego syn Edsel odkupili akcje od wszystkich mniejszościowych udziałowców za 105 568 858 dolarów i zostali jedynymi właścicielami Zakładów Forda. Edsel, który w tym samym roku objął po ojcu fotel prezesa, pozostał na tym stanowisku aż do śmierci w 1943 roku. Wtedy Henry Ford ponownie przejął kierowanie Zakładami.




\"Po najeździe hitlerowskich Niemiec na Polskę we wrześniu 1919 roku, gdy pożoga wojenna rozprzestrzeniała się na coraz nowe kraje, Ford stanął w szeregu izolacjonistów stroniących od mieszania się w konflikt europejski. Dewizą tych ludzi było czerpanie zysków z wojny i powstrzymywanie kraju od czynnego w niej udziału.\" s.325,326


We wrześniu 1945 roku, Henry Ford po raz drugi zrezygnował z funkcji prezesa Ford Motor Company i przekazał stanowisko swojemu wnukowi Henry’emu Fordowi II. W maju 1946 roku, podczas uroczystości Złotego Jubileuszu Automobilizmu Amerykańskiego, Henry’ego uhonorowano za wielki wkład w rozwój przemysłu motoryzacyjnego, a rok później Amerykański Instytut Ropy Naftowej odznaczył go pierwszym w swej historii dorocznym Złotym Medalem za wybitne zasługi dla dobra ludzkości.


Henry zmienił nasze życie dzięki praktycznym samochodom po przystępnych cenach. Dziełem jego pomysłu jest ruchoma linia montażowa oraz techniki masowej produkcji, które ustanowiły standardy światowej produkcji przemysłowej w pierwszej połowie XX wieku.

Henry Ford zmarł w swoim domu Fairlane w Dearborn 7 kwietnia 1947 roku o 11.40. Miał 83 lata. W dniu jego śmierci niedawne powodzie i wylew miejscowej rzeki Rouge odcięły prąd. Ustawione lampy naftowe i świeczki upodobniły jego pokój do tego, w którym przyszedł na świat w tym samym hrabstwie 83 lata wcześniej.

\"W roku 1963 minęło 100 lat od dnia, w którym Henry Ford przyszedł na świat. W prasie zachodniej ukazały się liczne artykuły świadczące, że jego legenda wciąż jeszcze żyje. Czy zatem nie czas już, aby położyć jej kres?

Henry Ford dokonał żywota w 1947 roku, a od 1945 na czele zakładów stoi jego wnuk Henry Ford II.

- \"W odróźnieniu od mojego dziada - mówi o sobie dzisiejszy władca koncernu - niewielkie mam pojęcie o technice i bodaj nie odróźniam akumulatora od karburatora. Ale też nie mam w tym kierunku żadnych ambicji. Ale też nie mam w tym kierunku żadnych ambicji. Moją dziedziną są ludzie. Szukam i znajduje specjalnie, hojnie ich wynagradzam i dzięki nim osiągam znakomite wyniki. Jakoż zmieniły się czasy.\" s.415-416

gg 4416356