Różne obrazy kobiecości w literaturze polskiej – analiza wybranych dzieł
1. Literatura podmiotu
• Bolesław Prus, Lalka
• Gabriela Zapolska, Moralność pani Dulskiej
• Maria Kuncewiczowa, Cudzoziemka
2. Literatura przedmiotu
• Andrzej Z. Makowiecki, Słownik postaci literackich, Świat Książki, Warszawa 2004
• Prozaicy dwudziestolecia międzywojennego, Wiedza Powszechna, Warszawa 1972
• Henryk Markiewicz, Pozytywizm, PWN 1980
3. Ramowy plan wypowiedzi
a. Określenie problemu
Modelowa, autonomiczna postać kobiety w literaturze polskiej z całą jej psychologią, wieloaspektowością pojawia się dopiero w dobie pozytywizmu. Filozofia tej epoki, ruch emancypantek pozwala na stworzenie w tej epoce bohaterek pierwszoplanowych, postaci niezwykle złożonych. Od tej pory w literaturze polskiej kobieta-bohater zajmuje takie samo miejsce jak mężczyzna. Łęcka, Dulska, Żabczyńska to jedne z modelowych postaci kobiecych, które głęboko zapadły w pamięć czytelnika.
b. Kolejność prezentowanych argumentów
Izabela Łęcka – próba stworzenia portretu psychologicznego ( pochodzenie, relacje interpersonalne, wygląd, jej przemyślenia, projekcje, relacje między nią a Wokulskim)
Dulska – próba stworzenia portretu psychologicznego ( sytuacja społeczna, materialna, cechy zewnętrzne, reakcje interpersonalne, rodzinne, filozofia życiowa)
Żabczyńska – próba stworzenia portretu psychologicznego ( historia niepowodzeń Róży, relacje rodzinne, przemyślenia, relacje z otoczeniem)
c. Wnioski
Trzy zaprezentowane bohaterki to trzy różne modele osobowościowe - arystokratka zamknięta w kryształowej kuli, która nie chce skonfrontować się z rzeczywistością, mieszczka, dla której świat pozorów ważniejszy jest od szczęścia rodziny i wreszcie, kobieta sfrustrowana, która nie docenia miłości najbliższych. Trzy kobiety, trzy diametralnie różne osobowości.
Materiały pomocnicze
Fragmenty adaptacji filmowych: sceny, w których widoczne są cechy wyróżniające bohaterki; ilustracje kobiet.