List do kolegi o obozach koncentracyjnych

Drogi Marcinie !!

Piszę do Ciebie, ponieważ chciałbym Ci opowiedzieć o mojej ostatniej klasowej wycieczce do obozów koncentracyjnych w Oświęcimiu.
To co tam zobaczyłem wstrząsnęło mną i przez kilka dni nie mogłem o niczym innym myśleć. Podczas II wojny światowej w tym mieście powstał jeden z największych obozów koncentracyjnych. Umieszczano tam ludzi, których więziono na czas nieokreślony. Hitlerowscy mogli przetrzymywać więźniów jak długo tylko chcieli. Chciałbym Ci opowiedzieć tym wszystkim co tam zobaczyłem, bo wiem że ty jeszcze tam nie byłeś. Dla mnie to był wstrząs i do tej pory kiedy sobie o tym przypomnę dostaje gęsiej skórki. Nie mogę sobie wyobrazić, że w człowieku może być tyle zła, które może zabić drugiego człowieka. Jeśli chodzi o warunki w jakich mieszkali, były one fatalne. Spali jeden na drugim. Więźniowie przewożenie w wagonach musieli oddać swoje osobiste rzeczy w bagaże. Mówiono im, że zostają odwiezione do depozytu. Metodami masowej zagłady można by zaliczyć głód, choroby, pracę, kary oraz egzekucje. Regulamin obozowy zezwalał na zabicie więźnia przez SS-mana bez ponoszenia prze jakichkolwiek odpowiedzialności. Trudno nam było uwierzyć przez było uwierzyć przez co musieli przechodzić wszyscy więźniowie. Wydaje mi się niemożliwe aby człowiek był w stanie przeżyć coś takiego, a dla wielu stało się to codziennością
Gdy przewodnik oprowadzał nas po obozie, pokazując rożne narzędzia do zadawania bólu, a także pomieszczenie ze zbiorami okularów, zegarków i innych osobistych rzeczy, wszyscy zamarli z wrażeni. Najgorsze były pomieszczenia w których składano włosy więźniów , to było okropne. Hitlerowcy do metod zagłady masowej używali komór gazowych, krematoria były najtrwalszymi budowlami w obozie. Hitlerowcy chcąc zatrzeć ślady ludobójstwa wysadzali je w powietrze. W tej chwili możemy oglądać tylko ich ruiny, które stanowią pomnik uwieczniający pamięć ofiar.
Jeżeli będziesz kiedyś miał okazję pojechania do Oświęcimia i zobaczenia tego wszystkiego to nie będzie dla Ciebie zbyt miłe doświadczenie, ale zobaczysz jak traktowano kiedyś ludzi i jak żyli. Musimy o nich pamiętać i uczcić ich pamięć.

Czekam na list od Ciebie. Do zobaczenia !!