Streszczenie Bitwy pod Grunwaldem

Bitwa pod Grunwaldem była ostatnią wielką bitwą średniowieczną. Została stoczona 15 lipca 1410 roku, pomiędzy Zakonem Krzyżackim pod dowództwem wielkiego mistrza Ulricha von Jungingena, a połączonymi siłami polskimi, litewsko-ruskimi i oddziałami czeskimi, pod dowództwem króla Władysława II Jagiełły i księcia Witolda.

Polskie oddziały w liczbie 34 tys. żołnierzy stanęły naprzeciwko oddziałom krzyżackim, które liczyły 21 tys.

Bitwa rozpoczęła się o godzinie 9.00 i zakończyła o 19.30. Walki składały się z trzech faz. Każda faza charakteryzowała się uczestnictwem innych formacji wojskowych. Większa liczba wojsk polskich równoważyła lepsze uzbrojenie i większe umiejętności wojsk krzyżackich.

Wynik bitwy miał zasadniczy wpływ na stosunki polityczne w ówczesnej Europie. Nie tylko ostatecznie załamał potęgę Zakonu, ale również wyniósł dynastię jagiellońską do rangi najważniejszych na kontynencie.

Trofeami wojennymi było przede wszystkim 51 chorągwi krzyżackich.