Pobrzeże Gdańskie

Pobrzeże Gdańskie obejmuje wschodnią część wybrzeża, rozciągającą się wokół Zatoki Gdańskiej, a ponadto Żuławy Wiślane, Wysoczyznę Elbląską i obrzeżającą je Równinę Warmińską. Charakteryzuje się odmiennym, w stosunku do pobrzeży Szczecińskiego i Koszalińskiego klimatem i typem rzeźby. Szczególną cechą krajobrazu tego regionu jest występowanie długich piaszczystych mierzei: Helskiej i Wiślanej oraz zbudowanych z glin zwałowych i piasków, stromo opadających do morza kęp: Redłowskiej, Oksywskiej, Puckiej i Swarzewskiej. Charakterystyczne są również nizinne wybrzeża z wałem wydmowym (Żuławy), wybrzeża zarastające (Zatoka Pucka).

Z uwagi na centralne położenie i dobrą dostępność komunikacyjną oraz tradycje międzywojenne i walory krajoznawczych miast ( Gdańsk, Malbork) ta część wybrzeża cieszy się szczególną popularnością. Zagospodarowanie turystyczne i wypoczynek koncentrują się zwłaszcza w trzech regionach Pobrzeża Gdańskiego:
- na Mierzei Helskiej i leżącym w jej przedłużeniu odcinku wybrzeża Władysławowo-Karwia
- w granicach Trójmiasta
- na Mierzei Wiślanej i jej przedłużeniu na zachód po ujście Wisły.