Prawdziwych przyjaciół poznajemy w biedzie.... Napisz opowiadanie o przyjaźni

Przyjazn!!!



Dawno , dawno temu przed wieloma wiekami , w pięknym dalekim miasteczku , którego na mapie już nie ma mieszkała pewna dziewczynka o imieniu Himena . Chodziła ona do 6 klasy . Była bardzo ładna , skromna oraz dobra , ale niektórzy niedostrzegali tego . Miała ona ,niby dwie przyjaciółki Annę i Marzenę , które co chwila o przyjaźni prawiły , ale gdy przyszło co do czego to Anna zawsze uciekała , a Marzena wymyślała cokolwiek by uciec , i takie to były przyjaciółki . Rodzice Himeny byli bardzo z niej dumni , ponieważ miała dobre stopnie w szkole .
Pewnego razu dziewczynka wraz z niby przyjaciółkami poszła nad rzekę , aby się pokąpać i poopalać , gdyż była wspaniała pogoda na kąpiel . W tym właśnie dniu Anka i Marzena pokazały , że nie są prawdziwymi przyjaciółkami . A było to tak :
.........gdy dziewczęta poszły się kąpać do wody , Himena zaproponowała zabawę w ganianego w wodzie .
Dziewczęta zgodziły się ale po chwili Anka z Marzeną zobaczyły jakichś dwóch przystojnych chłopców .
Zaraz tam pobiegły , tylko się mignęły a Himena została sama jak palec . Dziewczyna wołała do nich ale one powiedziały że nie znają tej dziewczyny która do nich woła . Dziewczę było bardzo złe z tego powodu i poszło do swojego domu , tam z kolei przyjechało państwo Walczak do rodziców wraz z dziećmi : Pauliną i Oskarem . Himena bardzo ucieszyła się , ponieważ wszyscy razem poszli na lody do cukierni u pani Anny Koral . Rodzice i dzieci bardzo się ucieszyli ze spaceru do parku i pójścia na lody . A tak w ogóle to Anka
i Marzena znikły Himenie z oczów raz na zawsze- taką nadzieje miała Himena .
Po kilu dniach dziewczyna wraz z rodzicami pojechała na dwa tygodnie do Warszawy , właśnie tam Himenka mała dziewczynka poznała prawdziwą przyjaźń. Właśnie w drugim tygodniu wakacji Himena poszła pospacerować po warszawskich dzielnicach i wtedy natrafiła na uliczkę , na której znajdowali się bezdomni . Przechodząc tamtędy , dziewczynka omal nie rozpłakała się , czuła w sercu żal , smutek i nienawieść do Pan Boga , za to że wielki stwórca nieba i ziemi mógł pozwolić , aby ludzie mieszkali na polu , w slumsach albo na przystanku autobusowym niektórzy nawet nie mieli czym się okryć , a co dopiero jakiekolwiek jedzenie.






W pewnej chwili nieznajomy chłopiec podszedł do smutnej Himenki i zapytał ją czy nie ma kawałka chleba . Dziewczynka pomyślała i z wielkim zapałem zaproponowała dziecku pójście z nią do domu na kromki chleba i herbatę . Chłopiec z uśmiechem zgodził się i razem powędrowali do chatki. Po drodze Himena zapytała chłopczyka jak ma na imię , chłopiec bez wahania powiedział że ma 13 lat i ma na imię Rafał .
Himena zrobiła mu kromki i herbatkę a on wtem ukąpał się , i ubrał się w ubrania znalezione przez dziewczynkę w szafie . Gdy chłopiec był gotowy , czyli ukąpany , dobrze ubrany i pojedzony dziewczę zaproponowało Rafałowi zabawę . I było tak przez kilkanaście dni Rafał i Himena zostali przyjaciółmi ,właśnie w te wakacje została zawarta prawdziwa przyjaźń . Himena w ten dzień zrozumiała że :
„ Prawdziwych przyjaciół poznaje się w biedzie”. Rodzina Himenki zabrała chłopca ze sobą do Cholewek Dolnych , ponieważ nie miał on rodziny i smutno by mu było po tylu dniach spędzonych z dziewczynką .
W ten sposób rodzinka powiększyła o jedną osóbkę .
Po kilku latach Himena spotkała się z byłymi przyjaciółkami na dworcu autobusowym żebrzące o pieniądze
.............myśląc , dziewczyna wrzuciła im na tace 50gr. mówiąc :
-I co moje drogie byłe przyjaciółki , trzeba było się tak chwalić drogimi ciuchami , gonić za chłopcami w takim wieku jak 13 lat . Teraz macie czego chciałyście .
Odwracając się powiedziała jeszcze:
-Nie żal mi was !
Anka i Marzena były bardzo zaskoczone jej zachowaniem , ale Marzena powiedziała :
-Ona ma racje , to myśmy sobie zawiniły !
-Wcale nie ! –powiedziała Anka z płaczem i wielkim żalem do Himeny .
........po pięciu latach, gdy Himena miała już 24 lata wyszła za wspaniałego chłopak o imieniu Darek . Także Rafał znalazł sobie dziewczynę .


Wszyscy żyli oni długo i szczęśliwie , a pierwsza para miała trojkę dzieci : Iwonkę , Germana i Dorotkę a druga Klaudie , Roberta i Marzenę .
A morał z tego jest taki :
Tym którzy o przyjaźni prawią , nie ufaj
Tym ufaj i waż ich ze złotem ,
Którzy są przyjaciółmi , a nie mówią o tym
i
pamiętaj

Ze prawdziwych poznaje się w biedzie !!!

Autor : Dorota Ch.