Sprawozdanie z „Syzyfowych prac"

Autorem „Syzyfowych prac” jest Stefan Żeromski. Jest to powieść zawierająca wiele wątków autobiograficznych. W dziejach Marcina Borewicza odnaleźć można niejedno wspomnienie samego autora, który odbył podobną edukację, od ucznia w wiejskiej szkole do klerykowskiego gimnazjum. Akcja utworu toczy się w Owczarach i Klerykowie w latach 70’ XIX w.
Szczególnie interesujące są fragmenty, które dotyczą nauki głównego bohatera w gimnazjum. Ukazują one sposoby rusyfikacji stosowane wobec polskiej młodzieży. Ci bardziej ulegli i posłuszni obdarzeni byli przywilejami i wyróżnieniami. Jedną z metod
stanowiło ukazywanie atrakcyjności kultury rosyjskiej, przy całkowitym pomijaniu i ukrywaniu dorobku polskiej literatury. Przełomowym momentem w życiu Marcina Borewicza było poznanie książek w ojczystym języku z epoki romantyzmu. Stało się to za sprawą relegowanego z Warszawy „nieprawomyślnego” kolegi. Polska literatura uodporniła ostatecznie bohatera przeciw rusyfikacji i ainspirowała go do konspiracyjnej pracy samokształceniowej w gronie kolegów.
W powieści pojawia się również postać Andrzeja Radka wiejskiego chłopca, zdobywającego ogromnym wysiłkiem i samozaparciem społeczny, i intelektualny rozwój. O losie Radka zdecydował nauczyciel. Zainteresował się on ciekawym i zdolnym chłopcem, w
którym wzbudził ambicję kształcenia się.
Żeromski określił „Syzyfowe prace” jako daremne wysilanie się zła. Osobiście
chciałbym dodać, iż ta lektura uświadamia nam „luksus” używania ojczystego języka w
codziennym życiu. Warto ją przeczytać, gdyż ukazuje ogromną odporność ducha polskiej
młodzieży przeciw wobec niszczycielskiego działania obcych wpływów, czyli rusyfikacji.