Holocaust, także Holokaust (całopalenie, z gr. holo - kautóo - spalam ofiarę w całości, Szoah z hebr. שואה - całkowita zagłada, zniszczenie) - określenie to stosuje się do prześladowań i zagłady Żydów przez władze III Rzeszy oraz jej sojuszników w okresie II wojny Światowej. Naziści dążyli do, jak określały to dokumenty rozkazów, "ostatecznego rozwiązania kwestii żydowskiej" (die Endlsung der Judenfrage), co było sformułowaniem oznaczającym w praktyce politykę zagłady wszystkich Żydów w Europie.
Pierwotne znaczenie terminu holocaust odnosiło się do ofiary spalanej całkowicie na ołtarzu. Takie ofiary składali w starożytności m.in. Grecy i Żydzi.
Liczba ofiar holocaustu jest szacowana na 5 milionów, choć dokładna liczba nie jest znana z powodu braku kompletnych ewidencji oraz niszczenia archiwów i zacierania śladów przez władze niemieckie w obliczu klęski wojennej.
Poniższy cytat pochodzi od profesora Władysława Bartoszewskiego, który tak zapamiętał spotkanie z lekarzem, który uratował mu życie podczas pobytu w obozie zagłady w Oświęcimiu: Ostatni raz widziałem wtedy Nowaka - lekarza, który uratował mi życie w Krankenbau (potem, przeniesiony na Majdanek, umarł na tyfus). "Panie doktorze, nie na darmo się pan wtedy wysilał, ja żyję" - powiedziałem. "No to jak żyjesz, to wiesz, co masz robić". "Nie wiem, co mam robić" - zdziwiłem się. "Pamiętaj: wiedzieć". Osoby czytające o polityce nazistowskich Niemiec wobec narodów okupowanych powinny mieć te słowa w pamięci.