Księga Hioba jako traktat filozoficzny dotyczący każdego człowieka

Księga Hioba jest jedna z najstarszych ksiąg Pisma. Powszechnie jest ceniona i często cytowana, ale w niewielkim stopniu rozumiana. Dlaczego ją napisano i jaką ma wartość dla nas? W tej księdze poruszono bardzo ważne kwestie: Dlaczego niewinni cierpią? Dlaczego Bóg pozwala, aby na ziemi istniało zło? W uzyskaniu odpowiedzi pomoże nam rozważenie relacji o cierpieniach Hioba i o jego wielkiej wytrwałości.

Na początek zobaczmy gdzie żył i jakim był człowiekiem. Tak więc żył w ziemi Us, zdaniem niektórych geografów, w północnej Arabii, niedaleko terenów zamieszkanych przez Edomitów. Uchodził on za uosobienie cierpliwości i wytrwałości oraz bojący się
Boga i stroniący od zła. Był szczęśliwy, miał siedmiu synów i trzy córki. Jako bogaty właściciel ziemski, posiadał liczne stada i trzody. Uchodził za najzamożniejszego ze wszystkich mieszkańców Wschodu. Hiob był również bogaty w dobre uczynki, zawsze gotowy do pomagania biednym. Wszyscy go poważali.

Jednak pojawił się ktoś, kto uważał, że wielbi on swego Pana za dary, którymi go obsypał. Któż to był? Oczywiście Szatan. Bóg, chcąc udowodnić to, iż jest on w swej wierze bezinteresowny, pozwolił mu zesłać na Hioba nieszczęścia, wystawiając go na próbę wierności. Został pozbawiony on całej rodziny, majątku, jakim były jego stada, sam Hiob zachorował na trąd. Brzydzono się nim i go opluwano i chociaż bardzo cierpiał, nie okazywano mu współczucia. Nawet żona Hioba odwróciła się od niego, mówiąc, złorzecz Bogu i umieraj. Pojawili się tez jego trzej przyjaciele, którzy demonstracyjnie okazali mu współczucie, płacząc, rozdzierając szaty i rzucając proch na swe włosy. Potem przez siedem dni i nocy siedzieli z Hiobem, ale nie wypowiedzieli ani słowa pociechy! Czy Hiob został wierny Bogu mimo tylu cierpień? Narzekał co prawda na swój los, przeklinał dzień swoich narodzin, ale wiary nie utracił, poza tym przeczuwał, że nie jest to karą za grzechy, gdyż nie zawinił niczym w swoim życiu, ani nie poczuwał się też do winy. Pomimo rozpaczy Hiob przyjął to z pokorą, nie wyrzekając się wiary. Za swoją stałość w uczuciu do Boga został sowicie wynagrodzony, odzyskał majątek, doczekał się potomstwa i dożył późnej starości.

Kim jest wiec Hiob dla nas? Jest symbolem cierpliwości w cierpieniu, uważania wiary za nadrzędną sprawę w życiu człowieka, trzeba pamiętać jednak, iż cierpienie nie musi wcale być karą za grzechy, mogą doznawać go również ludzie prawi, szlachetni i uczciwi, ma czynić ono człowieka bardziej ludzkim, wyrozumiałym i lepszym, jeżeli cierpienie jest niezawinione, to nie dręczą go wyrzuty sumienia i ze spokojem może znosić swój los.

Czego możemy się od Hioba nauczyć? Myślę, że właśnie jego postawa jest godna naśladowania, aby pomimo wszystko zawierzyć Bogu, zaufać mu. Abyśmy nigdy nie przyczynili się do tego, aby ktoś wołał z rozpaczy, bo wypowiedzieliśmy lekkomyślne, nieżyczliwe słowa jak rzekomi przyjaciele Hioba. Cierpienie należy przyjąć z pokorą i znosić z godnością. Historia Hioba dotyczy każdego człowieka dowodząc, że nie można w żaden sposób uniknąć cierpienia i nie można go racjonalnie wytłumaczyć.