Więzadła głosowe

Więzadła głosowe (łac. ligamenti vocale, dawniej nazywane też strunami głosowymi) znajdują się w krtani i przytwierdzone są z jednej strony do wyrostków głosowych znajdujących się na parzystych chrząstkach nalewkowych a z drugiej do chrząstki tarczowatej.
Budowa
Krtań jest to rodzaj pudełka zbudowanego z mocnych chrząstek, do których przyrośnięta jest od środka błona sprężysta krtani, składająca się z dwóch części - górnej (błony czworokątnej) oraz dolnej (stożka sprężystego). Górne krawędzie stożka sprężystego to właśnie więzadła głosowe. Przyśrodkowo od więzadeł głosowych znajdują się jeszcze fałdy błony śluzowej - fałdy głosowe (plicae vocales). Mięsień pierścieniowo-tarczowy, mięśnie nalewkowe i głosowe poruszają chrząstkami, zamykając i otwierają szczelinę pomiędzy fałdami głosowymi, szparę głośni, która wraz z otaczającymi ją fałdami tworzy głośnię.
W czasie oddechu więzadła głosowe są rozsunięte i pozwalają na swobodny przepływ powietrza przez krtań. Z podobna sytuacją mamy do czynienia w czasie artykulacji bezdźwięcznych elementów mowy. W czasie wydawania dźwięcznych elementów mowy więzadła głosowe na przemian zwierają się i rozwierają. Prąd powietrza pokonując opór fałdów głosowych wprawia je w ruch drgający, który odbieramy jako dźwięczność. Opisywane często w literaturze (najczęściej starszej) zbliżenie się więzadeł jako konieczny warunek powstania dźwięku jest w istocie złudzeniem optycznym. Obserwowana gołym okiem szczelina pomiędzy fałdami głosowymi jest spowodowanym bezwładnością oka, które nie jest wstanie zaobserwować szybko następujących po sobie faz zamknięta i otwarcia. Obserwacje specjalną kamerą do zdjęć w zwolnionym tempie pokazują, że więzadła zwierają się na moment całkowicie zamknięte.
Od stopnia napięcia więzadeł zależy wysokość głosu. Liczba zwarć i rozwarć wiązadeł na sekundę zależy od ich długości, grubości i napięcia (a te od płci i wieku).Częstotliwość głosu męskiego waha się w granicach 125 Hz, głosu żeńskiego wokół 210 Hz, zaś głosu dziecka wynosi około 300 Hz.
Terminologia
Wyżej wymieniony opis pokazuje, że ludzkie źródło dźwięku przypomina głosiki w harmonijce ustnej, a jeszcze bardziej napięte wargi w ustniku trąbki. Zupełnie natomiast nie przypomina strun, dlatego też dawniejszą nazwę struny głosowe zastąpiono nowszą – więzadła głosowe.