Opis Worda

Edytor tekstu Microsoft Word jest jednym z programów należących do pakietu biurowego Microsoft Office . Służy do tworzenia dokumentów tekstowych, które mogą zawierać tabele, wykresy, rysunki, równania, oraz inne obiekty występujące
w środowisku Windows. Bardziej zaawansowane funkcje edytora umożliwiają generowanie listów i raportów oraz tworzenie formularzy, stron WWW oraz wysyłanie e-mail.

Okno edytora Word:





• pasek tytułowy – zawierający dwie nazwy: aktualnie edytowanego dokumentu oraz programu.
• pasek menu – umożliwiający dostęp do wszystkich funkcji programu.
• paski narzędzi – zawierające najczęściej wykorzystywane funkcje edytora tekstu. Domyślnie włączone są dwa paski narzędzi: Standardowy i Formatowanie. Użytkownik może dowolnie włączać poszczególne paski narzędzi oraz modyfikować ich zawartość.
• linijka – włączana opcjonalnie, umożliwia precyzyjne umieszczanie obiektów w dokumencie.
• obszar roboczy – standardowo strona A4 z marginesami 2,5 cm z każdej strony.
• paski przewijania (pionowy i poziomy) – umożliwiają przewijanie zawartości poszczególnych stron dokumentu.
• pasek stanu – zawierający podstawowe informacje o stanie pracy edytora i zawartości dokumentu.







Podstawowe klawisze edytora tekstu:

• - uzyskiwanie wielkich liter oraz górnego znaku na niektórych klawiszach.
• - włączanie/wyłączanie na stałe wielkich liter.
• prawy - uzyskiwanie polskich znaków.
• - kasowanie znaków z lewej strony kursora tekstowego.
• - kasowanie znaków z prawej strony kursora tekstowego.
• Ź®¯ - przemieszczanie kursora w tekście.
• , - przesunięcie kursora na początek, koniec wiersza.
• , - przemieszczanie kursora on 10 wierszy w górę, w dół.
• - wcięcie akapitu.


Dostępne widoki dokumentu

Edytor tekstu oferuje pięć sposobów wyświetlania dokumentu:
• widok układu strony - pokazuje stronę dokładnie tak jak będzie wydrukowana (nagłówek i stopka, marginesy, obiekty).
• widok zwykły - uproszczony widok dokumentu (brak marginesów, nagłówka i stopki, obiektów).
• widok konspektu - pokazuje hierarchię dokumentu na podstawie zdefiniowanych przez użytkownika nagłówków.
• podgląd wydruku - umożliwia podgląd kilku stron dokumentu.
• widok online - widok do przeglądania i tworzenia dokumentów internetowych.
Użytkownik ma możliwość zmian dostępnych widoków:
• z menu Widok - wybór żądanego widoku.
• za pomocą ikon umieszczonych w lewym dolnym rogu ekranu.

Specyficznym obszarem dokumentu jest nagłówek i stopka strony. W celu edycji górnej bądź dolnej części strony z menu – Widok – należy wybrać funkcję Nagłówek i stopka.

Układ strony, sprawdzanie pisowni i drukowanie




Przygotowując dokument do wydruku użytkownik może skorzystać z funkcji Układ strony z menu Plik, która umożliwia określenie:
• rozmiaru i orientacji strony,
• wielkości marginesów (margines na oprawę, marginesy lustrzane).
• wielkości nagłówka i stopki strony.
Edytor tekstu Word udostępnia narzędzie automatycznego sprawdzania błędów ortograficznych i gramatycznych w dokumencie. Służy do tego funkcja – Pisownia i gramatyka... z menu – Narzędzia lub ikona na pasku narzędzi – Standardowy.
Drukowanie dokumentu umożliwia ikona na pasku narzędzi – Standardowy lub funkcja Drukuj z menu - Plik. Funkcja ta umożliwia ponadto określenie ilości kopii, zakresu stron do drukowania oraz właściwości drukarki.

Formatowanie i edycja tekstu



Formatowanie umożliwia zmianę wyglądu tekstu. Przed rozpoczęciem formatowania należy zaznaczyć wybrany fragment.

Zaznaczanie tekstu:

Zaznaczanie służy do wskazania edytorowi fragmentów tekstu i obiektów, które mają zostać poddane formatowaniu lub edycji. Podstawowe sposoby zaznaczania:
• cały dokument - lub Edycja à Zaznacz wszystko,
• akapit - podwójne kliknięcie z lewej strony akapitu.
• wiersz– pojedyncze kliknięcie z lewej strony wiersza.
• wyraz – podwójne kliknięcie w obrębie wyrazu.
• dowolny fragment – przeciągnięcie wskaźnika myszy (z przyciśniętym lewym klawiszem) po danym obszarze tekstu.







Listy numerowane i wypunktowane


• wpisanie zawartości listy,
• ustawienie formatowania numerowania/wypunktowania
• dodanie numerowania do całej listy,
• zwiększenie wcięcia (dla konspektów numerowanych)

Tabela

Jedną z częściej wykorzystywanych funkcji edytora tekstu Word, jest możliwość tworzenia tabel oraz ich modyfikacji. Etapy budowania tabeli zawiera poniższa lista:

1. menu Tabela à Wstaw tabelę à określenie ilości kolumn oraz wierszy.
2. scalanie komórek à łączenie komórek w pionie i poziomie.



3. wpisanie danych do tabeli.
4. formatowanie danych.
5. dostosowanie szerokości kolumn.
6. dodanie krawędzi oraz cieniowania.


Podobnie jak z zaznaczaniem tekstu, użytkownik powinien opanować zaznaczanie fragmentów tabeli:

• cała tabela - menu Tabela - zaznacz tabelę (kursor tekstowy musi znajdować się w tabeli).
• wiersz tabeli - tak jak wiersz tekstu.
• kolumna tabeli - pojedyncze kliknięcie myszą nad górną krawędzią danej kolumny.
• komórka tabeli - pojedyncze kliknięcie w lewym dolnym rogu danej komórki.

Dostosowanie szerokości kolumn może odbywać się ręcznie (przesuwanie krawędzi tabeli) lub automatycznie (po zaznaczeniu kolumny àTabelaàWysokość i szerokość komórki). Do dodawania krawędzi, cieniowania oraz pozostałych efektów, służy dodatkowy pasek narzędzi. Ponadto Microsoft Word 2000 oferuje możliwość wykonywania podstawowych obliczeń matematycznych w tabeli. Służy do tego funkcja Formuła... - z menu Tabela. Komórki w tabeli posiadają swój adres np. a1, b3, d6. (kolumny są literowane A, B, C, wiersze są numerowane 1, 2,3...). Przykładowe formuły:

• =a1+a2+a3 (dodanie 3 komórek), =c2*c3 (iloczyn 2 komórek), c4/d6 (iloraz 2 komórek)
• SUM(ABOVE) (suma wartości wpisanych powyżej (w kolumnie))

Rysunki (cliparty) i Rysowanie

Do edytora tekstu Microsoft Word dołączona jest biblioteka rysunków, które użytkownik może wykorzystać w dowolnym dokumencie. W celu wstawienia rysunku należy:

• z menu Wstaw - wybrać opcję Rysunek à Clipart.
• wybrać żądaną kategorię rysunku oraz sam rysunek
• kliknąć przycisk Wstaw.

Rysunki można dowolnie skalować (zmieniać ich rozmiar) przy pomocy uchwytów znajdujących się na rogach i krawędziach rysunków. Przesuwanie rysunku odbywa się poprzez przeciągnięcie tego obiektu przy pomocy wskaźnika myszy. Ponadto rysunek możemy:

• Otoczyć tekstem
• Otoczyć ramką
• Przyciąć
• Zmienić na czarno-biały lub znak wodny


Oprócz biblioteki rysunków, użytkownik może tworzyć i dowolnie modyfikować własne elementy graficzne. Służy do tego dodatkowy pasek narzędzi - Rysowanie.








• rysowanie podstawowych kształtów geometrycznych.
• dodawanie pól tekstowych.
• posługiwanie się galerią autokształtów.
• wykorzystanie edytora WordArt (tekst ozdobny)

formatowanie w/w elementów:

• zmiana koloru krawędzi i wypełnienia,
• zamiana grubości i stylu krawędzi
• zmiana cieniowania i oświetlenia,
• dodawanie efekty 3-W

Edytor równań

Program Microsoft Word pozwala na wstawianie do dokumentu dowolnych wyrażeń matematycznych, chemicznych, fizycznych itp. Służy do tego edytor równań Microsoft Equation, który uruchamiany jest z opcji menu Wstaw à Obiekt -à Microsoft Equation. Po wykonaniu powyższych czynności otwierane jest okno edytora równań zawierające dodatkowy pasek narzędzi, na którym znajdują się wszystkie symbole i operatory matematyczne, umożliwiające budowanie równań. Równanie jest obiektem edytora tekstu Word 2000, posiada takie same cechy jak obiekt clipart (rysunek). Przykładowe równanie wykonane za pomocą edytora równań:


Numer strony i przypis

Strony w dokumencie numeruje się za pomocą funkcji - Numery stron... z menu - Wstaw. Użytkownik decyduje o:
• miejscu położenia numeru (nagłówek, stopka strony).
• wyrównaniu numeru.
• formacie numeru (arabski, rzymski, literowy oraz o numerze początkowym)
Przypisy wstawiane są do dokumentu za pomocą funkcji - Przypisy z menu - Wstaw. Użytkownik decyduje o tym czy przypis ma znajdować się na dole strony (przypis dolny) czy na końcu dokumentu (przypis końcowy)

Podpisy pod obiektami oraz spisy obiektów

Wszystkie obiekty znajdujące się w dokumencie takie jak, tabele, rysunki, równania, wykresy powinny być podpisane. W celu podpisania obiektów, należy ustawić kursor pod obiektem (lub nad nim, w zależności od tego gdzie ma się znajdować podpis)
i wybrać z menu Wstawà Podpis. Należy pamiętać o właściwej etykiecie podpisu (tabela, rysunek, wykres, równanie).
Automatyczne podpisywanie obiektów umożliwia dowolne ich przemieszczanie wraz z podpisami w obrębie dokumentu, bez utraty poprawnej numeracji. Ponadto, dzięki automatycznemu podpisywaniu obiektów, istnieje możliwość wygenerowania spisu tychże obiektów w dowolnym miejscu dokumentu. W tym celu należy:

• z menu Wstaw - wybrać funkcję Indeks i spisy...
• wybrać zakładkę - Spis ilustracji.
• wybrać odpowiednią etykietę podpisu.
• wybrać żądany format spisu obiektów.

Spis Treści

Tworzenie spisu treści danego dokumentu odbywa się dwuetapowo:
1. Określenie hierarchii dokumentu, poprzez zamianę stylu standardowego na styl nagłówka odpowiedniego poziomu. Służy do tego lista rozwijana określająca styl (znajduje się na pasku narzędzi formatowanie).
2. Wstawienie spisu treści (generowanego na podstawie nagłówków) z menu Wstaw à Indeks i spisy... à zakładka Spis treści. Użytkownik decyduje o formacie spisu treści.

Korespondencja seryjna:

Korespondencja seryjna służy do drukowania listów seryjnych, etykiet adresowych, kopert lub katalogów. Przygotowanie korespondencji seryjnej przebiega w następujących etapach:
• Otwarcie lub utworzenie dokumentu głównego zawierającego informacje ogólne, które mają zostać powtórzone we wszystkich listach seryjnych, etykietach adresowych, kopertach lub pozycjach katalogu.
• Otwarcie lub utworzenie źródła danych, które zawiera dane mające się różnić w scalanych dokumentach — np. nazwiska i adresy adresatów poszczególnych listów seryjnych. Źródłem danych może być istniejący arkusz kalkulacyjny, baza danych, plik tekstowy lub tabela programu Word, które się tworzy z użyciem pomocnika korespondencji seryjnej.
• Wstawienie pól korespondencji seryjnej w dokumencie głównym, które są wskazówkami mówiącymi programowi Microsoft Word, gdzie mają być wstawiane dane ze źródła danych.
• Scalenie danych ze źródła danych z dokumentem głównym. Każdy wiersz (lub rekord) źródła danych da w wyniku jeden list seryjny, etykietę adresową, kopertę lub pozycję katalogu. Scalone dokumenty można wysyłać bezpośrednio na drukarkę, do adresów poczty e-mail lub pod numery faksów. Można też zebrać scalone dokumenty w jeden nowy dokument, aby później je przejrzeć i wydrukować.