Bażant - biologia rozrodu

Bażanty występują głównie na terenach nizinnych, na łąkach i terenach rolniczych, najchętniej w pobliżu zarośli, skraje lasów, zimą przebywa także w trzcinowiskach.

Długość ciała: 53-90 cm. Ptak wielkości kury o silnym dymorfizmie płciowym. Samiec jest bardzo ozdobny mając zielono połyskującą głowę, białą obrożę na szyi i rdzawo ubarwienie w łuskowaty wzór. Ozdobą samca jest długi, pręgowany ogon, a na wiosną także czerwone płatki skórne po bokach głowy. Samica jest jasnobrązowa w ciemne plamy ze znacznie krótszym ogonem. Bażant jest elementem obcym w naszej faunie wprowadzonym w XVI wieku. Populacja jego jest ciągle podtrzymywana przez ptaki wysiedlane w celach łowieckich.

Samica tworzy gniazdo na ziemi, bardzo dobrze ukryte wśród roślinności. Od kwietnia do czerwca samica składa 8-12 brązowo-zielonkawych jaj. Jajami i młodymi zajmuje się wyłącznie samica. Chwile po wykluciu wyprowadza młode z gniazda, które może przyciągnąć drapieżniki

Młode pozostają pod opieką matki przez 80 dni. Dorosłe bażanty żywią się prawie wyłącznie pokarmem roślinnym: nasionami, owocami i pędami roślin. Natomiast młode w pierwszych tygodniach życia karmione są drobnymi bezkręgowcami.

Terytorium to miejsca występowania bażantów obu płci, a ich wybór należy do samców. Są one kształtu owalnego o powierzchni 3-14 ha. Terytoria służą do odbycia toków, które trwają od marca do końca czerwca. Jedno pokrycie samicy wystarcza do zapłodnienia jaj przez miesiąc .

Gniazdo zakłada bażancia najchętniej na uprawach polnych. Najmniejsze gniazdo liczyło 6 jaj ,a największe 17 jaj.Kura po złożeniu tylu jaj ile może obsiąść rozpoczyna wysiadywanie. Nie ucieka z gniazda nawet przed drapieżnikiem. Wylęg jaj trwa 23-25 dni i zależy od ilości jaj w gnieździe. Kura z pisklętami tworzy grupę rodziną przez 7-9 tygodni. Pisklęta bażancie do 3 tygodni życia nie wydzielają tzw. odwiatru, przez co nie są wyczuwalne dla drapieżników.

W indywidualnej ocenie nioski bierze się pod uwagę następujące cechy; datę zniesienia pierwszego i ostatniego jaja, liczbę zniesionych jaj, masę jaj w 3 i 8 tygodniu nieśności, liczbę i długość serii oraz przerw w nieśności i wyniki wylęgowości. Nieśność bażantów w szczytowym okresie może wynosić nawet 80%.

Utrzymywanie niosek w pojedynczych klatkach łączy się z inseminacją. Inseminacja niosek nasieniem rozcieńczonym (jak dla indyków) dała dobre rezultaty, gdyż zapłodnienie (81%) było nieco mniejsze jak przy kryciu naturalnym (85.4%). Inseminację przeprowadzano co 10-12 dni. Czas między kolejnymi inseminacjami może dochodzić do 19 dni bez pogorszenia wyników zapłodnienia.