zdobywanie kosmosu przez człowieka

W latach 50- tych Stany Zjednoczone i ZSRR dysponowały już rakietami zdolnymi wynieść satelitę w kosmos. Oba państwa zamierzały umieścić satelitę na orbicie w 1957 roku, gdyż ogłoszony on został Międzynarodowym Rokiem Geofizycznym. Tego roku wysłano w przestrzeń kosmiczną pierwszy sztuczny księżyc, który za zadanie miał obserwować Ziemię i utrzymywać łączność radiową. Sztuczne księżyce, to obiekty wystrzeliwane przez człowieka w przestrzeń kosmiczną i krążące po orbicie wokół planety lub innego ciała niebieskiego. Wynosi je w przestrzeń rakieta lub prom kosmiczny.
4 października 1957 ZSRR jako pierwszy wystrzelił Sputnika 1, pierwszego sztucznego satelitę Ziemi. Była to niewielka metalowa kula z czterema antenkami, która wysyłała na Ziemię dane w postaci przerywanych sygnałów. Satelita posiadał przyrządy do pomiaru temperatury i gęstości szczytowych warstw atmosfery. Przesyłał on dane na Ziemię przez 21 dni, zanim wyczerpały mu się baterie i spłonął w atmosferze.
Po pomyślnym wystrzeleniu sztucznych satelitów, zaczęto przygotowania do wysłania w Kosmos człowieka. Żeby się upewnić, czy ma on szansę przeżycia takiej wyprawy zdecydowano wysłać najpierw zwierzęta. Pierwszym takim zwierzęciem była radziecka suczka Łajka, na pokładzie Sputnika 2. Podczas lotu nie doznała żadnego urazu, jednak po tygodniu wyczerpało się powietrze i jej los był przesądzony.

Dwa lata po wystrzeleniu pierwszego sputnika, ZSRR zaczął wysyłać automatyczne sondy w kierunku Księżyca, a Łuna 3 przekazała nam pierwsze zdjęcia niewidocznej części naszego satelity. Sondy kosmiczne są to satelity szczególne, ponieważ zanim dotrą w pobliże ciała niebieskiego, które mają badać, muszą albo wejść na orbitę okołosłoneczną, albo odbyć długą drogę poprzez przestrzeń. Krążą one po układzie słonecznym, zbliżają się do planet, komet i planetoid w celu zbadania ich z bliska.
Wyprawy na Księżyc zapoczątkowały wyścig w podboju kosmosu, gdyż przywódcy każdej strony mieli świadomość przewagi politycznej, jaką zapewniało posiadanie satelitów i wysłanie pierwszych ludzi na Księżyc. Początkowo ZSRR przodował w wyścigu. W 1961 roku Jurij Gagarin jako pierwszy człowiek poleciał w kosmos statkiem Wostok 1, a w 1965 roku Aleksiej Leonow jako pierwszy wyszedł w otwartą przestrzeń kosmiczną z pokładu statku Woschod 2. Amerykanie byli zaskoczeni postępem ZSSR, jednak wspomagani przez eksperta , jakim był Werner von Braun, w ciągu czterech miesięcy umieścili na orbicie swojego satelitę. Wpływ tego eksperta na amerykański program budowy rakiet był nieprzerwany, aż do zakończenia wyprawy Apollo. Program ten doprowadził lipcu 1969 epokowego sukcesu osiągniętego przez Amerykanów: astronauci Neil Armstrong, dowódca Apollo 11 i Buzz Aldrin wylądowali na Księżycu. Ponieważ nie jest to miejsce, do którego łatwo dotrzeć, dlatego też, w celu takiej możliwości trzeba było zaprojektować i zbudować rakietę zdolną zabrać tam ludzi i bezpiecznie z nimi wrócić. Rakieta Saturn 5 była wielkim sukcesem.
Statek kosmiczny, który niesiony był przez gigantyczne, trójstopniowe rakiety miał trzy części: moduł główny (kabinę załogową), w którym podróżowało trzech selenonautów, moduł rakietowy z głównym silnikiem rakietowym, który zawierał paliwo i inne zapasy, oraz moduł księżycowy, który dostarczał dwóch selenonautów na Księżyc i spowrotem. W latach 1969-1972 odbyło się sześć wypraw na powierzchnię Księżyca. Wówczas ZSRR skupił wysiłki na budowie stacji orbitalnej .Stany Zjednoczone, Rosja oraz kilka innych państw biorą obecnie udział w budowie stacji orbitalnej Alfa.
Wyprawy załogowe pozwalają badać, jak organizm ludzki reaguje na pobyt w przestrzeni kosmicznej, dzięki czemu w przyszłości ludzie będą mogli faktycznie żyć poza Ziemią.
Satelity stały się nieodłącznym elementem współczesnego świata. Wykorzystuje się je do telekomunikacji, monitorowania Ziemi i dostarczania danych dla prognoz meteorologicznych. Na dalszym planie przemierzają przestrzeń sondy kosmiczne w celu zaspokojenia naszej ciekawości Wszechświatem.
W latach siedemdziesiątych czołowe kraje Europy Zachodniej postanowiły zbudować rakietę zdolną do wynoszenia wielkich satelitów. Pierwszej takiej rakiecie nadano nazwę Ariana 1,następne nazywano kolejno Ariana 2, 3, 4 i 5 ulepszane każdorazowo.
Rakiety nośne świetnie nadają się do wysyłania w przestrzeń kosmiczną ładunków użytecznych, jednak ich wadą jest to, że mogą być wykorzystywane tylko raz. Postanowiono więc zbudować prom kosmiczny, czyli statek, który można wykorzystywać wielokrotnie. Pierwszy taki środek transportu zastosowali Amerykanie w 1981 roku. Prom amerykański jest rakietą nośną i statkiem załogowym zarazem, a jego główna zaleta jest taka, że może on być wykorzystywany wielokrotnie i świetnie nadaje się do naprawiania uszkodzeń w kosmosie i wysyłania ludzi. Dotychczas zbudowano pięć takich statków: Challenger, Columbia,
Atlantis, Discovery, Endeavour.