Odwołując się do załączonego fragmentu „Granicy” i całej powieści Zofii Nałkowskiej, wyjaśnij znaczenie słów: „widział […] cały kontur siebie o twarzy zatartej w ciemności”.

Redaktor naczelny czasopisma „Niwa”, mąż Elżbiety, kochanek Justyny, działacz społeczny, polityk. Wszystkie te funkcje możemy przypisać jednej osobie, głównemu bohaterowi powieści Zofii Nałkowskiej „Granica”, Zenonowi Ziembiewiczowi. Gdy człowiek ma tyle różnych zajęć często niektóre zaniedbuje, jednak nie Ziembiewicz. On był typem karierowicza, zależało mu wyłącznie na tym by piąć się w górę. „Niwa” miała być tylko „schodkiem”, który pozwoli mu sięgnąć wyżej, Elżbieta przykładną żoną, niezbędnym elementem „wyposażenia” każdego dobrego polityka.
Na pierwszy rzut oka Zenon sprawiał wrażenie człowieka niezwykle stanowczego, zdecydowanego, doskonale wiedzącego, czego chce. Jednak prawda była inna. Tak na gruncie osobistym jak i publicznym prowadził podwójne życie. Z jednaj strony oddany mąż Elżbiety, z drugiej kochanek Justyny. Z jednej strony działacz socjalistyczny, z drugiej tyran, który wydaje rozkaz strzelania do robotników.
Był to jego największy problem, nie potrafił się określić. Wiedział, że Justyna za nic nie pasowała do jego planów, ale mimo to nie potrafił z niej zrezygnować. Podobnie było z „Niwą”. Początkowo chciał tylko o tym, o czym on uważa za słuszne i godne uwagi. Jednak w krótkim czasie uświadomiono mu, że lepiej będzie, jeśli podporządkuje się odgórnym decyzjom. Nie mając dość siły by powiedzieć „nie”, Ziembiewicz balansuje starając się zadowolić wszystkich.
Scena, w której Nałkowska ukazuje nam Zenona stojącego przed szklanymi drzwiami magistratu, jest wyjątkowo symboliczna. Odbicie Ziembiewicza na tle grupy robotników, z niewyraźną tworzą, który w pierwszej chwili widzi tam siebie jako ich przywódcę, osobę którą zawsze chciał być, po czym zdaje sobie sprawę, że przecież ich zdradził i musi przed nimi uciekać. Ten wyraźny kontur symbolizujący jego zewnętrze: silnego stanowczego polityka, dobrego męża, i niewyraźna twarz symbolizująca jego wnętrze: rozbitego i przestraszonego Zenka, który nie wie co z sobą zrobić.