Czy Andrzej Radek może służyć za dobry przykład przezwyciężania trudności życiowych?

„Syzyfowe prace” to powieść Stefana Żeromskiego, której czas akcji toczy się na przełomie 1871 i 1880 roku, po powstaniu styczniowym. Książka opowiada o życiu w ówczesnej Polsce, sposobach i warunkach nauczania. Skupia się ona głównie na postaci Marcina Borowicza, ale nie tylko. Innymi bohaterami, których możemy wyróżnić to: Andrzej Radek, nauczyciele Marcina (Majewski, Sztteter) oraz pani Przepiórkowska.
W książce odnajdujemy także wiele elementów związanych z życiem samego autora, min. miłość do matki i krótkotrwała religijność.
Andrzej Radek wywodzi się z chłopskiej rodziny. Teoretycznie nie ma szans na edukację i zdobycie zawodu. Możliwość na „wybicie” się i na diametralną zmianę w swoim życiu dał mu Antoni Paluszkiewicz potocznie zwany „Kawką”. Któregoś dnia pan Antoni zabrał chłopca do swojego domu, po tym jak przedrzeźniał jego chód i pokazał mu książkę z ilustracjami zwierząt. Od tego momentu życie Andrzeja zmieniło się. Dzięki materialnej pomocy pana Paluszkiewicza, Andrzej skończył czteroletnie progimnazjum w Pyżowicach, następnie rozpoczął naukę w Klerykowie. Od drugiej klasy, po śmierci „Kawki” był zmuszony do samodzielnego utrzymywania się dając korepetycje. W Klerykowie także utrzymywał się z lekcji dawanym synom szlachcica, który w zamian za to wynajmował mu izbę wraz z wyżywieniem.
Cechą, która pozwoliła Andrzejowi „postawić” na swoim jest na pewno jego odwaga. Niewielu ludzi, nawet mimo swojego uporu, cierpliwości i odpowiedzialności nie umiałoby znaleźć w sobie tyle odwagi co nasz bohater. Nie rezygnował ze swoich marzeń dlatego, że koledzy z klasy wyśmiewali jego wiejski akcent i „styl bycia”, choć nikt nie lubi być wyszydzanym i naprawdę dużo osób bardzo to przeżywa.
Andrzej był też sumienny i konsekwentny. Dostał szansę wybicia się, ale to nie wystarczy. Mógł ją przecież zaprzepaścić, powiedzieć sobie, że nie warto, że nie ma się czasu, że tak naprawdę się nie chce i nie ma ochoty zdobyć zawodu. Jednak wyznaczył sobie cel i z uporem dążył do niego. Postanowił się uczyć i pokonywać wszystkie trudności, które zgotował mu los. Pilnie się uczył i przygotowywał się do matury, powoli zdobywając kolegów i przyjaciół.
Moim zdaniem postać Andrzeja Radka może służyć za bardzo dobry przykład przezwyciężania trudności życiowych. Pomimo swojego pochodzenia, nikłych perspektyw oraz szkolnych problemów, udało dotrzeć do wyznaczonego przez siebie celu. Zdobył to czego pragnął, dzięki swojej odwadze, wytrwałości, pracowitości, sumienności i konsekwentności. Nie każdy posiada te cechy, ale niektórych z nim można w sobie „odnaleźć”, niektórych po prostu nauczyć.