FALE RADIOWE
Fale radiowe, a właściwie fale elektromagnetyczne, o dł. 10–4–105 m (odpowiada im częstotliwość 3 · 1012–3 · 103 Hz). Tradycyjnie dzielą się na fale radiowe długie 1–100 km, średnie 100–1000 m, krótkie 10–100 m, ultrakrótkie 1–10 m i mikrofale 10–4–1 m.
WYKORZYSTANIE:
Fale elektromagnetyczne są nośnikiem energii elektrycznej. Są wykorzystywane w łączności radiowej, radiofonii, telewizji, radiolokacji, radioastronomii, spektroskopii i badaniach nieniszczących, grzejnictwie indukcyjnym, medycynie.
Źródłami fal radiowych są prądy wielkiej częstotliwości, płynące w antenach urządzeń nadawczych, radioźródła. Fale radiowe mogą rozchodzić się w przestrzeni w sposób swobodny lub być prowadzone w falowodach; rozchodząc się ulegają odbiciu, załamaniu, ugięciu, rozproszeniu i pochłanianiu.
Na propagację (rozchodzenie się) fal radiowych w warunkach ziemskich mają wpływ: powierzchnia ziemi, troposfera i jonosfera. Ze względu na sposób propagacji rozróżnia się fale:
- przyziemne - rozchodzące się w pobliżu powierzchni ziemi jako fale powierzchniowe oraz nad powierzchnią ziemi jako fale nadziemne
- troposferyczne - rozchodzące się w troposferze
- jonosferyczne - odbite od jonosfery
Prędkość rozchodzenia się fali jest zależna od rodzaju zjawiska okresowego i środowiska. Przyjmuje się że fale elektromagnetyczne rozchodzą się z prędkością światła
c=300 000 000 m/s. Mogą się rozchodzić w próżni, gazach, cieczach i ciałach stałych (z wyjątkiem metali). Ich częstotliwość jest narzucona przez źródło (generator) i w drodze nie ulega zmianie.
RADIOODBIORNIK
Radioodbiornik (odbiornik radiowy, odbiornik radiofoniczny, radio) to urządzenie elektroniczne służące do odbioru audycji radiowych. Audycje wysyłane są przez stacje nadawcze jako fale radiowe zmodulowane sygnałem akustycznym (mowa, muzyka, efekty dźwiękowe). Stosowana bywa modulacja amplitudy (starsze rozwiązanie) lub modulacja częstotliwości. Zadaniem odbiornika jest zamiana informacji zawartej w falach radiowych na napięcie elektryczne a następnie na dźwięk.