Kiedy w 756 roku, zwycięskie wojska zgodnie z tradycją germańską obwołały Odoakera królem, ostatni cesarz Romulus Augustulus odszedł w cień, kończąc rozdział w historii cesarstwa zachodnio rzymskiego. Czy jednak możemy stwierdzić, iż do końca zostało zniszczone i czy następcy osiedlający się na terenach byłego imperium nie kontynuowali jego zasad, tradycji i sposobu rządów? Postaram się dowieść jakie elementy przejęły, a jakie zniszczyły kręgi cywilizacyjne powstałe na gruzach cesarstwa. Mam zamiar odpowiedzieć na pytanie: Grabarze czy Kontynuatorzy?
Arabowie
Elementy kontynuowane:
Dawna administracja carska w zajętych przez siebie krajach.
Wyciąganie podatków na podbitych ziemiach według dawnych zasad. (charadż).
Idea propagowania kultury i tradycji (w tym przypadku arabskiej) na nowych terenach bez nacisku.
Handel i wymiana zagraniczna.
Ogólnie bardzo wysoki poziom kulturowy.
Zainteresowanie filozofią grecką.
Budowa świątyń (meczetów) stanowiąca kontynuację architektury hellenistycznej oraz tradycji chrześcijańskich.
Bardzo duże fundusze na utrzymanie armii.
Elementy wprowadzone:
Fanatyczna wiara w Allaha
Nowy język – arabski
Bardzo duże rozwinięcie nauki: językoznawstwa, medycyny arabskiej, astronomii, alchemii.
Zetknąwszy się z wysoką kulturą rolną, przyczynienie się do jej rozpowszechniania na terenie całego kraju.
Literatura arabska. Panegiryk, satyra oraz nowy rodzaj poezji.
Arabowie nie tylko nie zmienili niektórych elementów, ale również odznaczyli się znacznie przy rozwoju nauki, sztuki i handlu. Można więc rzec, że arabowie nie zgrabili i nie zniszczyli pozostałości po imperium rzymskim, lecz postawili na jego gruzach twarde i mocne fundamenty ogromnego dorobku kulturowego.
Państwo Franków
Elementy kontynuowane:
Ogromne, czasem nieograniczone możliwości armii w decyzjach o losach państwa.
Dawny podział administracyjny, jedynie z zachowaniem najniższego stopnia (pagi)
Przyznawanie dowódcom pagów tytuły rzymskie (np. comes civitatis)
Utrzymywanie dawnego systemu kar i opłat sądowych.
Wykorzystywanie rzymskich podatków bezpośrednich.
Elementy wprowadzone:
Immunitety zakazujące urzędnikom królewskim wstępu na obszar będący w posiadaniu jednostki czy tez instytucji uprzywilejowanej.
Początki zależności feudalistycznej między wasalem a seniorem.
Początkowo religia pogańska.
Franków nie mogę ocenić bez wątpliwości, bowiem zapożyczyli od cesarstwa rzymskiego tyle, ile sami weń włożyli. Określając jednak poziom rozwinięcia kulturowego państwa Franków i porównując go do potęgi jaką stanowiło imperium rzymskie, śmiem twierdzić, iż państwo to prędzej zgrabiło aniżeli kontynuowało tradycję cesarstwa.
Bizancjum
Elementy kontynuowane:
Dawny podział administracyjny państwa (temy)
Korzystanie z osadników barbarzyńskich jak w IV wieku w cesarstwie rzymskim.
Kościół grecki, podobnie jak łaciński na zachodzie wprowadził misję w śród pogan.
Opracowanie zbioru wszystkich zasad prawnych na podstawie prawa rzymskiego (corpus iuris cibilis)
Posiadanie mocnego, licznego i zorganizowanego wojska.
Cesarz stawiany był na równi z osobami świętymi, wręcz boskimi.
Elementy wprowadzone:
Duże znaczenie sportu, przede wszystkim wyścigów rydwanów.
Cesarz miał nieograniczoną władzę, bez jakichkolwiek urzędów i instytucji.
Odmienność oficjalnego języka (greka)
Akt złożenia insygnia władzy przez Odoakera do Konstantynopola, dowodzi, że Bizancjum jest oficjalnym kontynuatorem cesarstwa rzymskiego. Śmiało więc mogę stwierdzić, że państwo to przejęło wszelkie elementy z imperium rzymskiego, a niewielkie różnice wynikają prędzej z położenia geograficznego, niż z odmienności kultur.
Na gruzach cesarstwa rzymskiego powstało dużo nowych cywilizacji. Jedne z nich jak np. Bizancjum i Arabia kontynuowały filozofię, sztukę, architekturę, obszerny dorobek kulturowy itd. Inne natomiast jak np. Państwo Franków, przyczyniły się bardziej do zniszczenia i rozgrabienia imperium, wyciągnięcia z niego w sposób barbarzyński jak największych korzyści. Także, jedną część powstałych cywilizacji należy nazwać grabarzami, inną – kontynuatorami kultury i tradycji cesarstwa rzymskiego.
Bibliografia:
Historia Powszechna. Średniowiecze. wydanie dziewiąte
Tadeusz Manteuffel
Warszawa 1996
Wyd. PWN