Charakterystyczne cechy poetyki baroku
- Epoka będąca przejawem kryzysu ideałów humanistycznych (filozofii, harmonii, ładu - Sęp Szarzyński, Treny Kochanowskiego).
- Świadomość egzystencji w nietrwałym świecie, a zarazem jego nieskończoność.
- Wewnętrzne rozdarcie jednostki.
- Nietrwałość wartości religijnych - reformacja.
- Poczucie zagrożenia, materializm bytu.
- Dwa wzory kultury: ziemiański - wzorowanie na tradycji wsi spokojnej, kult ojczystych pamiątek i realiów, zbliżenie z tradycjami ludowymi - stylizacje ludowe (Morsztyn) i dworskie - lansowana przez wielkie dwory kultura europejska (Naborowski, Morsztyn).
- Sarmatyzm przejawem pychy i egoizmu szlachty.
- Trudna sytuacja wewnętrzna i zewnętrzna kraju.
- Kontrreformacja i ograniczenia kulturowe z nią związane.
MORSZTYN
- Jego twórczość inspirowana była marinizmem (Marini) - zastosowanie konceptualizmu
- Stosowanie kontrastów (Do trupa)
- Stosowanie tzw. summatio w zakończeniu zebranie myśli wcześniej wyrażonych.
- Wybrał postawę zgadzającego się na piękny (lecz nietrwały) świat, cieszył się jego urokami i używał rozkoszy ziemskich.
- Jego styl (błahość tekstu przy zastosowaniu wielu środków artystycznych - przenośnie, porównania) podporządkowany był życiu salonowemu, w atmosferze flirtów. Jednocześnie wykazywał się wysoką znajomością reguł poetyckich i językowych.
- Piękność utworów o tematyce miłosnej przy jednoczesnym podnoszeniu poziomu kunsztu artystycznego (Na kwiatki, Niestatek)
- Zastosowanie kontrastu i jednoczesnego porównania w sonecie Do trupa.
DANIELEK NABOROWSKI
- Podejmował próby rozwiązania zagadki bytu ludzkiego. Starał się odnaleźć swoje miejsce na ziemi, poszukiwał wartości nadających sens ludzkiego życiu.
- Poezja o wysokim kunszcie artystycznym.
- Duchowe wartości jako jedyne trwałe rzeczy na ziemi (dobra materialne o które tak usilnie zabiegają ludzie - przeminą) - Marność.
- Wiersze charakteryzują się tonem moralizatorskim (pouczającym).
- Teoria przemijania świata jako cech charakterystycznych baroku.
- Przewaga formy nad treścią, np. Na oczy królewny angielskiej - tu także hiperbola.
- Bogactwo środków stylistycznych.
- Miłość jako rzecz wieczna, nieprzemijająca (Do Anny) Miłość ku tobie, Anno, me kochanie, wszystkim czasem nie ustanie.
- Sens ludzkiego życia to cnota grunt wszystkiemu - Sama cnota i sława, która z cnoty płynie nade wszystko to wiecznie trwa i wiecznie słynie.
