Skrzypce Stradivariego

Skrzypce, instrument muzyczny z grupy chordofonów smyczkowych.
Budowany od XV w. (najwcześniejsze informacje o skrzypcach zachowały
się w polskich źródłach), najdoskonalszy kształt otrzymał w XVI i
XVII w. we włoskich warsztatach lutniczych
(m.in. rodziny Amatich, A. Stradivariego, rodziny Guarnerich).
Stradivari, Stradivarius, Antonio (1644-1737), lutnik włoski,
uważany za największego mistrza sztuki lutniczej. Uczył się u
N. Amatiego. Działał w Cremonie, gdzie oprócz skrzypiec budował
również in. instrumenty (gitary, altówki, wiolonczele,
prawdopodobnie także harfy, lutnie, mandoliny).
Do dziś zachowało się ok. 650 jego instrumentów.
Korpus rezonansowy skrzypiec tworzą 2 drewniane płyty połączone
boczkami. Znajdująca się wewnątrz pudła dusza przenosi drgania płyty
wierzchniej na płytę spodnią, w górnej płycie znajdują się otwory
rezonansowe (tzw. efy). 4 struny naciągnięte są na strunociągu,
podstawku, gryfie i kołkach, struny nastrojone są w interwałach
kwinty (g, d1, a1, e2). Skala skrzypiec obejmuje dźwięki od g do c5.
Dźwięk wydobywany jest za pomocą smyczka lub poprzez szarpanie strun
palcami (pizzicato).