Bliskie związki interpersonalne- miłość

BLISKIE ZWIĄZKI INTERPERSONALNE- MIŁOŚĆ - 3 SKŁADNIKI KONCEPCJI MIŁOŚCI:

INTYMNOŚĆ:
Zbiór pozytywnych uczuć i towarzyszących im działań, które wywołują przywiązanie, bliskość i wzajemną zależność partnerów do siebie. Składa się z: pragnienia dbania o dobro partnera, szacunek dla niego i przekonanie, że można na niego liczyć w potrzebie, przeżywanie szczęścia w obecności partnera i z jego powodu, wzajemne zrozumienie i wywieranie intymnych informacji, dawanie i otrzymywanie wzajemnego wsparcia, wzajemne dzielenie się swoimi przeżyciami i dobrami oraz uważanie partnera za ważny element własnego życia. Jedna k nie wszystkie te uczucia muszą być przeżywane a działania podejmowane, aby intymność zaistniała. Wystarczy dowolna konfiguracja wystarczająco dużej ich liczby, aby intymność była odczuwalna. Dynamika intymności jest powolna i łagodna, a siła uczuć i działań składających się na intymność rośnie powoli i jeszcze wolniej opada.
Rutyna jest zabójcza dla uczuć pozytywnych, bo uczucia w związku, są długo przeżywane jak długo partnerzy doświadczają niepewności i jej redukowania, a także jak długo pojawiają się zaburzenia czy też zgrzyty. W miarę trwania udanego związku wszelkie zgrzyty zanikają, a jednocześnie zanikają warunki pojawiania się uczuć pozytywnych, dlatego zamieranie uczuć pozytywnych związanych z intymnością może być bardzo powolne, ponieważ powstrzymywane jest zyskami z wykształcenia silnie nagradzających scenariuszy oraz ich unikalności, z przekonania, że dany partner potrafi zrozumieć czy też posłużyć pomocą.

NAMIĘTNOŚĆ:
Jest zmienną konstelacją silnych uczuć, zarówno pozytywnych np. pożądanie jak i negatywnych np. ból, zazdrość oraz mocno uwydatnione pobudzenie fizjologiczne i silna motywacja do maksymalnego połączenia się z partnerem. Wiele typowych przejawów miłości to przejawy namiętności, czyli pragnienie i poszukiwanie fizycznej bliskości albo kontaktu seksualnego. Dominującym elementem namiętności są pragnienia erotyczne, chociaż nie można jej utożsamiać z potrzebą seksualną. W przeciwieństwie do potrzeby seksualnej, zdolność do przeżywania namiętnej miłości jest darem kultury, a nie natury, bo warunkiem przeżywania namiętności jest nie tylko pojawienie się osoby stanowiącej odpowiedni obiekt, jak również wychowanie w kulturze, która wyznaje miłość romantyczną. Ważnym elementem jest stan silnego pobudzenia emocjonalnego, który możliwy jest do zinterpretowania jako miłosna namiętność. Rzeczywiste źródło pobudzenia emocjonalnego nie musi mieć nic wspólnego z partnerem, ale może wynikać z lęku, czy przeszkód, które stawiane są partnerom przez rodziców. Pewne jest to, iż jest jakiś czynnik, który wywołuje silne pobudzenie pozytywne bądź negatywne, które zalega jeszcze przez jakiś pewien czas w organizmie regulowany przez automatyczny ukł.nerwowy. Jeżeli w tym czasie pojawia się potencjalny partner to zalegające pobudzenie może nasilać emocje przeżywane w stosunku do tego partnera, wówczas dynamika namiętności jest dramatyczna tak szybko rośnie jak i szybko gaśnie. Początkowy wzrost namiętności jest procesem przebiegającym lawinowo, czyli im większa namiętność silniejsza namiętność, tym bardziej pociąga za sobą zachowania nasilające ja. Najłagodniejszą jest duża częstość kontaktów, rozmowy skoncentrowane na własnych uczuciach czy bliskość fizyczna, które nasilają nasze emocje. Namiętność nie może wzrastać w nieskończoność, wówczas załamanie jest nieuchronne, co w konsekwencji powoduje załamanie się. Namiętność poprzez swą zaborczą intensywność, odsuwa na dalszy plan bądź wykańcza inne rodzaje aktywności.

ZAANGAŻOWANIE:
Oznacza decyzję i działania ukierunkowane na przekształcenie relacji miłosnej w trwały związek oraz utrzymaniu tego związku pomimo przeszkód. Zaangażowanie jest najbardziej podatne na świadomą kontrolę, która stanowi o sile jak i słabości tego składnika miłości. Jedynym czynnikiem powstrzymującym związek jest silne zaangażowanie, zaś świadome jest rezultatem świadomej decyzji. Jednak składnik ten może przestać istnieć z dnia na dzień.

FAZY MIŁOŚCI:
I faza : zakochanie : zakochanie to uczucie ślepe, krótkotrwałe, trochę egoistyczne, daje silne czucie szczęścia. Miłość wówczas jest powolniejsza, ale i trwalsza ,przynosząca także ból. Zakochanie nie musi być 1 fazą miłości, bo przypływ namiętności może zdarzyć się po długiej znajomości i być rezultatem nieoczekiwanej intymności. Stereotypowy obraz miłości w kulturze to tzw. od pierwszego wejrzenia, rozpoczynająca się zakochaniem.
II faza: romantyczne początki: wejście w tą fazę rozpoczyna się wówczas, gdy kontakt zakochanych jest wzajemny, a w konsekwencji prowadzi do rozwoju ich intymności. Jest ona krótkotrwała choć występuje silna namiętność, uroki intymności wzbudzają tendencje do rozbudowy związku i podtrzymania go. Sekwencja zdarzeń, która doprowadza do zapoczątkowania stałego związku jest wówczas następująca:1)partnerzy spotykają się częściej, na dłuższy czas i w różnych sytuacjach 2)w przypadku rozdzielenia usiłują być ponownie razem co dostarcza im satysfakcje 3)bardziej otwierają się przed sobą 4)stają się mniej zahamowani i są bardziej skłonni do dzielenia się uczuciami pozytywnymi jak i negatywnymi 5)rozwijają swój własny system porozumiewania się i doskonalą go
6)powiększają zdolność do zauważania i przewidywania z punktu widzenia drugiego partnera 7)zaczynają wzajemnie synchronizować swoje cele i postępowanie oraz wykształcają stałe wzorce postępowania 8)zwiększają swój wysiłek wkładany w związek, podwyższając w ten sposób jego ważność we własnym życiu 9)coraz silniej odczuwają, że ich interes jest nieodłączny od istnienia i jakości łączącego ich związku 10) narasta ich miłość i zaufanie 11)uważają, że ich związek jest niemożliwy do zastąpienia 12)coraz częściej występują jako para a nie dwie jednostki w relacjach z innymi ludźmi.
Gdy nasz związek traci swój romantyczny charakter, wówczas przestaje być interesujący i kończą się perypetie.
III faza: kompletny dojrzały związek: czynnikami niezbędnymi do pojawienia się zaangażowania przekształcającego miłość w kompletnie dojrzały związek jest silna namiętności oraz intymność. Podstawową właściwością tego związku jest współzależność partnerów, a jak daleko ona sięga, pokazuje fakt, że w trakcie długotrwałego pożycia partnerów, twarze partnerów upodabniają się do siebie. Długotrwałe przeżywanie tych samych lub podobnych emocji powoduje, iż partnerzy są bardziej zadowoleni ze swojego związku choć niesie to również pewne zagrożenie. Końcem tej fazy jest zanik namiętności.
IV faza: związek przyjacielski: partnerzy w związku przyjacielskim muszą sobie radzić z 2 rodzajami problemów:1) z zadaniami, które mają swą genezę głównie w tym co dzieje się poza dwójką partnerów;2)z utrzymaniem wzajemnej atrakcyjności, bliskości, zaufania i innych pozytywnych uczuć;
Poziom satysfakcji z małżeństwa jest w niewielkim stopniu uzależniony od sprawności z jaką radzą sobie z zadaniami zewnętrznymi. Decydujące znaczenie ma tu utrzymanie satysfakcjonującej intymności, która niestety zamiera pod wpływem egoizmu, zdrady czy braku wsparcia. Zdrada powoduje utratę zaufania do drugiej osoby i uzależniona jest od naszych przekonań, Dla jednych ona nic nie znaczy, dla innych zaś świat wali się. Na intymność w danym związku przyjacielskim czyha wiele pułapek :
1)pułapka dobroczynności (podstawowym warunkiem utrzymania związku jest wzajemne i stałe świadczenie sobie dobra, zaś stałe otrzymywanie nagród od partnera prowadzi do spadku ich wartości, a jednocześnie wzrostu oczekiwania, że będą one otrzymywane i w przyszłości. W miarę trwania udanego związku spada zdolność partnera do sprawiania nam przyjemności, a rośnie zaś zdolność do zadawania nam bólu. Niebezpieczeństwo jest tym większe, że zdolność nagradzania jaką dysponuje partner może okazać się w pewnym stopniu mniejsza od dóbr dostarczanych od innych ludzi, zaś zdolność do wyrządzania przykrości relatywnie większa co może relatywnie doprowadzić do wycofania się ze związku i próby stworzenia związku alternatywnego, wyglądającego na bardziej obiecujący. Szansa wpadnięcia w nią rośnie im bardziej partnerzy starają się o swoje dobro.
2)pułapka bezkonfliktowości (konflikt jest tym bardziej prawdopodobny im bardziej są oni równoprawnymi partnerami i im bardziej są od siebie różni. Konflikty są nieprzyjemne, ponieważ burzą romantyczny mit jedności pragnień i zagrażają istnieniu związku, stąd tez ludzie starają się ich unikać. Przy ich unikaniu zyskuje się uniknięcie wszystkich negatywnych emocji występujących podczas kłótni i z ich powodu nasz związek stanowi poważne zagrożenie dla związku ponieważ:*uniemożliwia zlikwidowanie źródeł konfliktu*powoduje brak orientacji w treści i wielkości zagrożenia dla związku*pozbawia partnerów radości i umiejętności pojednania*prowadzi do zaniku wspólnoty. 3)pułapka sprawiedliwości: wszyscy jej potrzebujemy, a związki w których wymiana dóbr jest sprawiedliwa mają większą szansę na trwałość i satysfakcję partnerów niż związki niesprawiedliwe. Domaganie się sprawiedliwości przez każdego z partnerów jest bardzo niebezpieczne dla związku, bo z dużym prawdopodobieństwem prowadzi do coraz bardziej negatywnych zachowań, czyli sprawiedliwości typu: oko za oko, ząb za ząb.
4)pułapka obowiązku: polega na tym, że systematycznie podpieranie własnych uczuć do partnera poczuciem obowiązku, prowadzić może do ich zaniku. Własne działania mogą być widziane jako rezultat jedynie własnej obowiązkowości nie zaś uczuć żywionych do partnera.
V Faza :związek pusty: zanik intymności doprowadza do fazy związku pustego, którego jedynym elementem jest zobowiązanie. Jest szczególnie narażony na zniweczenie wskutek pojawienia się w życiu przynajmniej 1 z partnerów alternatywy atrakcyjnej od tego związku. Zdarza się, że takie związki trwają z różnych względów. Długość trwania tego związku zależy od fazy życia partnerów. Jeżeli pojawia się u schyłku życia może on nie ulec przerwaniu, zaś jeśli pojawia się w wieku dojrzałym, gdy przynajmniej 1 z partnerów widzi szansę ułożenia sobie życia w innym związku lub samodzielnie.
VI Faza: rozpadu : partnerzy wycofują nawet zobowiązanie.