Tkanki

Tkanki twórcze czyli merystemy zbudowane są z niedużych komórek mających cienką ścianę komórkową, duże jądro, i słabo rozwinięte wakuole. Komórki powstałe z podziałów tracą zdolność do podziału i stają się komórkami innej tkanki stałej. Istnieją dwa typy wzrostu roślin. Pierwszy zwany dyfuzyjnym i ograniczonym polega na tym że podziały komórki zachodzą w całym ciele. Po osiągnięciu zamierzonego kształtu wzrost ustaje a komórki się różnicują. Drugi typ to zlokalizowany i nieograniczony. Polega na tym że podział komórek odbywa się w ściśle określonym miejscu rośliny. Merystemy może podzielić na dwa rodzaje. Pierwszy to merystemy wierzchołkowe znajdujące się w szczytach pędu i korzenia. Drugie to merystemy boczne takie jak miazga czy fellogen zapewniający przyrost rośliny na grubość.
Kutykula to jedno z głównych osiągnięć roślin. Kutykula przesyca ściany komórkowe skórki czyli epidermy i znacznie ogranicza utratę wody. Komórki epidermy ściśle do siebie przylegają chroniąc roślinę przed urazami mechanicznymi oraz czynnikami chorobotwórczymi. W skórce znajdują się aparaty szparkowe pozwalające na wymianę gazową i parowanie wody. Jeżeli roślina jest dobrze nawodniona szparki się otwierają, natomiast gdy jest słabo nawodniona szparka zamyka. Skórka łodygi i liści pokryta jest włoskami które pełnią różne funkcje. Jedne pilnują aby roślina miała odpowiednią temp. a inne służą do obrony. Skórka korzenia nie jest pokryta kutykulą ponieważ jej zadaniem jest chłonąć wodę z solami mineralnymi. Aby zwiększyć powierzchnię chłonną komórki wykształcają włośniki. U roślin nasiennych nie ma skórki pokrywającej roślinę. Zamiast niej jest korkowica czyli peryderma. Składa się ona z trzech warstw. Środkowa warstwa to tkanka korkotwórcza (fellogen). Fellogen odkłada jedną warstwę do wewnątrz tworząc fellodermę, natomiast drugą na zewnątrz tworząc korek. Ściana komórkowa korka przesycona jest suberyną, która nie przepuszcza powietrza. Dojrzale komórki obumierają i tworzą doskonałą izolację.
Miękiszem czyli parenchymą nazywamy każdą tkankę roślinną, która zbudowana jest z cienkościennych i żywych komórek., luźnie ułożonych. Miękisz występuje w różnych odmianach. Miękisz zasadniczy wypełnia przestrzenie między tkankami. Miękisz asymilacyjny występuje w liściach i jest niezbędny do procesu fotosyntezy. Miękisz spichrzowy gromadzi materiały zapasowe. Miękisz wodny zawiera duże wodniczki. Miękisz powietrzny umożliwia przewietrzanie ciała.
Rośliny naczyniowe to takie które mają tkanki przewodzące. Drewno (ksylem) służy do transportu wody. Zawiera dwa rodzaje martwych komórek przewodzących wodę: cewki i człony naczyń. Między nimi występują komórki miękiszu oraz włókna drzewne. Cewki to wydłużone komórki o zgrubiałych ścianach komórkowych. Sąsiednie cewki zachodzą na siebie dzięki czemu woda może płynąć w górę. Naczynia składają się z szeregu walcowatych, ustawionych jedna na drugiej komórek, których ściany poziome zanikły. Łyko (floem) składa się z żywych komórek: członów rurek sitowych, komórek przyrurkowych i towarzyszących im komórek miękiszowych oraz włókien. Rurki sitowe składają się z walcowatych, ułożonych jedna na drugiej komórek. Komórki nie mają jądra, wnętrze wypełnia duża wakuola. Ściany pionowe przekształciły się w płytki sitowe. Każdemu członowi towarzyszy komórka przyrurkowa.
Tkanki wzmacniające dzielimy na zwarcicę i twardzicę. Obie te tkanki składają się z ściśle ułożonych komórek o silnie zgrubiałych ścianach. Komórki zwarcicy są żywe. Natomiast komórki twardzicy są martwe. Występuja one w dwóch postaciach: włókien albo sklereidów.