Adolf Hitler - referat

Życie Adolfa Hitlera


Adolf Hitler urodził się w roku 1889, w Austrii. Był synem urzędnika celnego, w młodości żył w nędzy w Wiedniu i Monachium. Gdy ukończył ochotniczą służbę w armii niemieckiej podczas I wojny światowej został konfidentem władz wojskowych w Monachium.
W takiej roli w 1919 r. wstąpił do bawarskiej NSDAP (Narodowo-Socjalistycznej Partii Robotników). W 1921 r. został jej przywódcą i nadał jej program łączący nacjonalizm z antysemityzmem i socjalizmem.
W 1921 r. kierował nieudanym puczem w Monachium, po czym został skazany na 9 miesięcy więzienia. Podczas odbywania kary napisał książkę ,,Mein Kampf”, która stała się wykładnią narodowego socjalizmu. Ideologia ta opierała się na wyższości rasy niemieckiej i jej prawie do rządzenia światem. Za wszystkie niepowodzenia narodu germańskiego czyniła odpowiedzialnymi Żydów i komunistów. Zjednoczone z Austrią, silne militarnie Niemcy miały odrzucić ,,dyktat wersalski”.
Popularność wśród mas przyniosły partii radykalne hasła, zapowiadające walkę z kapitalistami i prawdziwą rewolucję, których Hitler nie miał zamiaru zrealizować. Pomagały jej nowe metody propagandowe, opierające się na wielkich wiecach i paradach, utwierdzające przekonanie o sile hitlerowców.
Potwierdza to dynamiczny rozwój partii, która liczyła w 1920 r. zaledwie 64 członków, a w 1932 r. – 800 tysięcy. Z NSDAP związane były paramilitarne bojówki: S.A. (Oddziały Szturmowe) i SS (Drużyny Ochronne) – gwardia przyboczna Hitlera. Ubrani w brunatne koszule i uzbrojeni członkowie S.A. szerzyli terror na ulicach i napadali na przeciwników politycznych.
Prezydent Hindenburg 30 stycznia 1933 r. powierzył funkcję kanclerza Adolfowi Hitlerowi. Opozycja została szybko stłumiona, nacjonaliści usunięci z rządu, a naziści ogłosili się jedyną legalną partią.
W 1934 r. Hitler zastąpił Hindenburga jako głowę państwa: został prezydentem i szefem rządu (posługiwał się tytułem wódz – Fhrer). Państwo zyskało oficjalną nazwę, III Rzesza, i nową flagę oznaczoną swastyką.
,,Tysiącletnia III Rzesza” stała się państwem policyjnym, w którym istotną rolę odgrywało GESTAPO, tajna policja polityczna oraz obozy koncentracyjne dla przeciwników politycznych.
Ustawy norymberskie z 1935 r. pozbawiły praw obywatelskich Żydów. Zdecydowana większość społeczeństwa utożsamiała się przynajmniej z częścią programu nazistów, więc wiara w wodza i agresywny stosunek do świata stały się powszechne. Jedność państwa, partii i społeczeństwa niemieckiego miało potwierdzać hasło: ,,Ein Volk, Ein Reich, Ein Fhrer” - ,,Jeden naród, jedna Rzesza, jeden wódz”.
W tym czasie rozpoczął się pochód ku wojnie, Niemcy opuściły Ligę Narodów, wprowadzono ponownie pobór do armii, a w 1936 r. powróciła do Rzeszy okupowana Nadrenia.
Hitler i Benito Mussolini, którzy już byli zaangażowani po tej samej stronie w Hiszpanii, uformowali sojusz w 1936 r. do którego w 1940 r. dołączyła Japonia. W ten sposób powstała oś Berlin-Rzym Tokio.
W 1938 Hitler anektował Austrię i odebrał Czechosłowacji Sudety (zgodnie z układem monachijskim). Reszta Czechosłowacji została zaanektowana w marcu 1939 r.
Niemiecki plan wojny z Polską - ,,Fall Weiss – został oparty na wojnie błyskawicznej, ,,blitzkriegu”. Szybkie uderzenia wojsk pancernych, wspartych lotnictwem, miały doprowadzić do okrążenia i zniszczenia wojsk polskich oraz zajęcia głównych ośrodków przemysłowych i politycznych.
Niemcy skierowali do ataku na Polskę około 1 860 000 żołnierzy, 2 500 czołgów i 2 000 samolotów. Całość sił polskich obejmowała około 900 tysięcy żołnierzy, 400 samolotów, i 475 czołgów.
Niemiecka agresja na Polskę rozpoczęła się 1 września 1939 r. o godzinie 4:45. Sygnałem był ostrzał artyleryjski polskiej placówki wojskowej na Westerplatte przez pancernik ,,Szlezwik-Holstein”. Jednocześnie lotnictwo niemieckie zaczęło naloty na lotniska, linie kolejowe i miasta polskie. Niemieckie jednostki pancerne zaatakowały z Prus Wschodnich i Śląska w kierunku Warszawy.
10 września rozpoczęła się największa bitwa wojny obronnej, znana jako bitwa nad Bzurą.
17 września wojska radzieckie, realizując tajny protokół do paktu Ribbentrop-Mołotow, przekroczyły polską granicę wschodnią. Milionowa armia agresora postawiła Polskę w beznadziejnej sytuacji militarnej.
W dniach 17 – 26 września pod Tomaszowem Lubelskim stoczono drugą co do wielkości bitwę polskiej wojny obronnej. Po bohaterskiej obronie stolica Polski - Warszawa, dowodzona przez generała Juliusza Rómmla i prezydenta miasta Stefana Strzyńskiego, poddała się 28 września. Później złożyła broń załoga twierdzy Modlin (29 września) i poddał się garnizon helski (2 października).
Armia ,,Narew” dowodzona przez generała Franciszka Kleeberga, po czterodniowej bitwie pod Kockiem, skapitulowała 5 października. Był to koniec, trwającej 36 dni, wojny obronnej Polski toczonej z Niemcami i Związkiem Radzieckim.
Niemcy hitlerowskie zaatakowały Danię i Norwegię 9 kwietnia 1940 r.
10 maja 1940 r. Niemcy zaatakowały Berlin Holandię i Luksemburg, a zaraz potem Francję, która skapitulowała 22 czerwca 1940 r.
8 sierpnia 1940 r. rozpoczęła się, trwająca do listopada, największa bitwa powietrzna II wojny światowej – bitwa o Anglię.
22 czerwca 1941 r. Hitler zaatakował Związek Radziecki.
Hitler prowadził wojnę w bezlitosny sposób. Podbite kraje obsadził swoimi wojskami, które wprowadziły terror i stałe zastraszanie ludności cywilnej. W miastach organizowano „łapanki” ludzi, których wywożono na roboty do Niemiec albo do obozów koncentracyjnych.
W Polsce hitlerowcy zorganizowali liczne obozy koncentracyjne, m.in. w Oświęcimiu, Treblince, Sobiborze i na Majdanku. W obozach tych przetrzymywano, mordowano i palono setki tysięcy Polaków, Żydów i ludzi innych narodowości.
20 lipca 1944 r. grupa oficerów niemieckich dokonała zamachu na Hitlera, podkładając bombę w sali obrad w bunkrze pod Kętrzynem. Hitler wyszedł cało z zamachu, odnosząc jedynie niewielkie rany.
Wojska radzieckie i alianckie na przełomie roku 1943/44 rozpoczęły ofensywę w kierunku Berlina, która doprowadziła do wyzwolenia podbitych przez Hitlera państw, a potem zajęcia terenu Niemiec i ich stolicy.
Lubelszczyzna została wyzwolona w II połowie 1944 r.
2 maja 1945 r. nastąpiła kapitulacja Berlina, a 7 maja 1945 r. koniec II wojny światowej.
30 kwietnia 1945 r. przed kapitulacją III Rzeszy, Hitler wraz ze swoją żoną Ewą Braun, popełnił samobójstwo w otoczonym przez wojska radzieckie Berlinie.